کنفرانس تهران
کنفرانس تهران در ۶ آذر ۱۳۲۲ پس از پیروزی ارتش سرخ شوروی بر ارتش آلمان، با حضور استالین، چرچیل و روزولت در تهران برگزار شد.
نقش مهم و اساسی شاهراه ایران که در واقع یکی از شریان های حیاتی متفقین در جنگ جهانی دون بود، در پیشرفت هدف های شوروی و انگلیس و آمریکا در پایان سال ۱۹۴۳ برابر با ۱۳۲۲ خورشیدی بسیار نمودار شد. آلمان ها در جبههاستالینگراد از پیشروی بازماندند و در بیشتر بخش‌های استالینگراد جنگ از فرم پدافند نیروهای شوروی به فرم آفند (حمله)و یورش و جنگدگی ارتش شوروی درآمد. نیروی جنگی ایتالیای فاشیست در تیرماه ۱۳۲۲ از پای درآمد و حکومت نوین آن کشور به ریاست بادوگلیو به آلمان اعلان جنگ داد و در کنار نتفقین قرار کرفت.
سران دولت های بزرگ متفق برای بررسی فرجام . بازده کوشش های مشترک جنگی و هماهنگ ساختن تلاش های آینده نیاز به گردهمایی داشتند و بنا به میل استالین تهران را برای این کنفرانس برگزیدند.
در این هنگام علی سهیلی وزیر امور خارجه ایران بود. دولت به دستور و راهنمایی شاهنشاه محمدرضا شاه پهلوی در میان همه ناآرامی های سیاسی و کشمکش خزب های راست و چپ و میانه رو، راهکارهای مورد نیاز را برای سران دولت های متفق در تهران فراهم ساخت و خود در جریان این کنفرانس بود.
در این زمان مجلس دوره سیزدهم روز نخست آذر ماه ۱۳۲۲ پایان یافته و
و محمدرضا شاه پهلوی شاهنشاه ایران به این کنفرانس دعوت نشد. ولی پادشاه ایران با یک یک آنان دیدار و گفتگو کرد. انجام کنفرانس تهران اعلامیه‌ای بود که در ۹ آذر ۱۳۲۲ که آمریکا، بریتانیا و شوروی تمامیت ارضی ایران را محترم می‌شمارند و ایران پشتیبانی اقتصادی دریافت خواهد کرد که خسارت‌های جنگ را جیران کند.