محتشم کاشانی (غزلیات از رسالهی جلالیه)/منم کز دل وداع کشور امن دامان کردم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | محتشم کاشانی (غزلیات از رسالهی جلالیه) (منم کز دل وداع کشور امن دامان کردم) از محتشم کاشانی |
' |
منم کز دل وداع کشور امن دامان کردم | ز ملک وصل اسباب اقامت را روان کردم | |
منم کانداختم در بحر هجران کشتی طاقت | رسیدم چون به غرقاب بلا لنگر گران کردم | |
منم کاورد کوه محنتم چون زور بر خاطر | تحمل را به آن طاقت شکن خاطرنشان کردم | |
منم کاویخت چون هجران کمان خویش از دعوی | بزور صبر جرات در شکست آن کمان کردم | |
منم کز صرصر هجران چه شد میدان غم رفته | ز دعوی با صبا آسودگی را همعنان کردم | |
منم کایام چون گشت از کمان کین خدنگ افکن | فکندم جوشن طاقت ببر خود را نشان کردم | |
منم کز سخت خانی بر دل هجران گزین خود | جفا را جرات افزودم بلا را کامران کردم | |
منم صبر آزمایی کز گرههای درون چون نی | کمر بستم به سختی ترک آن نازک میان کردم | |
منم مرغی که چون بر آشیانم سنگ زد غیرت | به بال سعی پرواز از زمین تا آسمان کردم | |
منم کز گفتن نامی که میمردم برای آن | چو شمع از تیغ غیرت نطق را کوتهزبان کردم | |
منم کز محتشم آئین صبر آموختم اول | دگر سلطان غیرت هرچه فرمود آنچنان کردم |