مثنوی معنوی/باز ترجیح نهادن نخچیران توکل را بر جهد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دفتر اول مثنوی (باز ترجیح نهادن نخچیران توکل را بر جهد) از مولوی |
' |
جمله با وی بانگها بر داشتند | کان حریصان که سببها کاشتند | |
صد هزار اندر هزار از مرد و زن | پس چرا محروم ماندند از زمن | |
صد هزاران قرن ز آغاز جهان | همچو اژدرها گشاده صد دهان | |
مکرها کردند آن دانا گروه | که ز بن بر کنده شد زان مکر کوه | |
کرد وصف مکرهاشان ذوالجلال | لتزول منه اقلال الجبال | |
جز که آن قسمت که رفت اندر ازل | روی ننمود از شکار و از عمل | |
جمله افتادند از تدبیر و کار | ماند کار و حکمهای کردگار | |
کسپ جز نامی مدان ای نامدار | جهد جز وهمی مپندار ای عیار |