تفاوت میان نسخه‌های «قانون راجع به ترجمه اظهارات و اسناد در محاکم و دفاتر رسمی»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی 'قانون راجع به ترجمه اظهارات و اسناد در محاکم و دفاتر رسمی مصوب ۲۰ خرداد ماه ۱۳...' ایجاد کرد)
 
 
خط ۱: خط ۱:
قانون راجع به
+
 
ترجمه اظهارات و اسناد در محاکم و دفاتر رسمی
+
{{سرصفحه پروژه
مصوب ۲۰ خرداد ماه ۱۳۱۶
+
| عنوان = [[تصمیم‌های مجلس]]
 +
[[مجلس شورای ملی مجموعه قوانین دوره قانونگذاری دهم]]
 +
| قسمت =
 +
| قبلی = [[مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری دهم]]
 +
| بعدی = [[قوانین بنیان ایران نوین مصوب مجلس شورای ملی]]
 +
| یادداشت =[[نمایندگان مجلس شورای ملی دوره قانونگذاری دهم]] }}
 +
 
 +
'''قانون راجع به ترجمه اظهارات و اسناد در محاکم و دفاتر رسمی''' - مصوب ۲۰ خرداد ماه ۱۳۱۶
  
 
ماده ۱ - هر گاه یکی از طرفین دعوی یا شهود و اهل خبره در محاکم و ادارات و طرفین
 
ماده ۱ - هر گاه یکی از طرفین دعوی یا شهود و اهل خبره در محاکم و ادارات و طرفین
خط ۲۲: خط ۲۹:
 
ماده ۳ - ترتیب تعیین مترجمین رسمی و تصدیق امضای آنها و میزان حق‌الزحمه مترجمین
 
ماده ۳ - ترتیب تعیین مترجمین رسمی و تصدیق امضای آنها و میزان حق‌الزحمه مترجمین
 
و خرج تصدیق ترجمه مطابق نظامنامه که از طرف‌وزارت عدلیه تنظیم می‌شود خواهد بود.
 
و خرج تصدیق ترجمه مطابق نظامنامه که از طرف‌وزارت عدلیه تنظیم می‌شود خواهد بود.
 +
 
این قانون که مشتمل بر سه ماده‌است در جلسه بیستم خرداد ماه یک هزار و سیصد و
 
این قانون که مشتمل بر سه ماده‌است در جلسه بیستم خرداد ماه یک هزار و سیصد و
 
شانزده به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
 
شانزده به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
  
نواب ریاست مجلس شورای ملی - مرتضی بیات - دکتر طاهری
+
نواب ریاست مجلس شورای ملی - '''مرتضی بیات - دکتر طاهری'''
 +
 
 +
 
 +
[[رده:مجلس شورای ملی قوانین دوره قانونگذاری دهم - ۱۵ خرداد ۱۳۱۴ تا ۲۲ خرداد ۱۳۱۶]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژوئن ۲۰۱۲، ساعت ۲۱:۰۴

مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری دهم تصمیم‌های مجلس

مجلس شورای ملی مجموعه قوانین دوره قانونگذاری دهم

قوانین بنیان ایران نوین مصوب مجلس شورای ملی
نمایندگان مجلس شورای ملی دوره قانونگذاری دهم

قانون راجع به ترجمه اظهارات و اسناد در محاکم و دفاتر رسمی - مصوب ۲۰ خرداد ماه ۱۳۱۶

ماده ۱ - هر گاه یکی از طرفین دعوی یا شهود و اهل خبره در محاکم و ادارات و طرفین معامله یا شهود در دفاتر اسناد رسمی زبان فارسی را نداننداظهارات آنها توسط مترجم رسمی ترجمه خواهد شد.

تبصره - در نقاطی که از طرف وزارت عدلیه مترجمین رسمی برای هر یک از زبانهای غیر فارسی تعیین نشده باشد محاکم و ادارات ثبت و دفاتراسناد رسمی مترجمی که طرف اعتماد باشد برای ترجمه تعیین می‌نمایند.

ماده ۲ - ترجمه اسناد ذیل باید از طرف مترجمین رسمی یا مأمورین سیاسی و کنسولی تصدیق شده باشد.

الف - اسنادی که در یکی از کشورهای بیگانه یا در ایران به یکی از زبانهای غیر فارسی تنظیم شده و در یکی از محاکم و ادارات ایران مورد استفاده‌باشد.

ب - اسنادی که در ایران تنظیم شده و ترجمه آن به منظور استفاده در یکی از کشورهای بیگانه مورد حاجت باشد.

ماده ۳ - ترتیب تعیین مترجمین رسمی و تصدیق امضای آنها و میزان حق‌الزحمه مترجمین و خرج تصدیق ترجمه مطابق نظامنامه که از طرف‌وزارت عدلیه تنظیم می‌شود خواهد بود.

این قانون که مشتمل بر سه ماده‌است در جلسه بیستم خرداد ماه یک هزار و سیصد و شانزده به تصویب مجلس شورای ملی رسید.

نواب ریاست مجلس شورای ملی - مرتضی بیات - دکتر طاهری