ضد انقلاب
ضد انقلاب یک جنبش مخالف انقلاب است با آرمان این که حکومتی که از آن انقلاب بوجود آمده را براندازد. ضد انقلاب علیه کسان، گروه‌ها جبهه‌گیری می‌کند و آنها را می‌کُشَد و کوشش برآن دارد که شرایط اجتماعی پیش از رخداد انقلاب را دوباره برقرار سازد. ضد انقلابی به عنوان واپسگرا یا ارتجاعی نامیده می‌شود. واپسگرا یا مرتجع کسی است که مخالف دگرگونی‌های اجتماعی است.
واژه ضد انقلاب برای نخستین بار در انقلاب فرانسه از آن استفاده شد از سوی کسانی که علیه انقلاب فرانسه و جمهوری فرانسه بودند و می‌خواستند سلطنت را دوباره برقرار کنند.
نخستین انقلاب در ایران انقلاب مشروطه در سال ۱۲۸۵ خورشیدی بود. انقلاب مشروطه با آرمان براندازی سلطنت دیکتاتوری قاجار و برقراری سلطنت پارلمانی [۱] براه افتاد. ضد انقلاب علیه انقلاب مشروطه از سوی محمد علی شاه قاجار، ملا فضل‌الله نوری با کمک روسیه توانستند پارلمان را بستند، قانون اساسی را کنار گذاشت و سلطنت دیکتاتوری را دوباره برقرارکردند. با قیام ستار خان و باقر خان، ضد انقلاب براندازی شد و سلطنت پارلمانی در سال ۱۲۸۸ برقرار گردید. فضل الله نوری به دار آویخته شد و محمد علی شاه که زمان درازی ملیت روسی داشت به روسیه رفت.
دومین انقلابی که در ایران رخداد انقلاب سفید بود. آرمان انقلاب سفید بر پایه انقلاب مشروطه بنا شد تا رفورم های دیگری را به انجام برساند. برای نمونه، از قدرت برانداختن زمینداران بزرگ و آزاد ساختن دهقانان، دادن حق انتخاب شدن و انتخاب کردن به زنان، ملی کردن آب ها، جنگل ها و معادن، گسترش سیستم سکولار در دبستان ih
- ↑ Constitutional Monarchy