سنایی غزنوی (قصاید و قطعات)/ای که چون اندر بنان آری قصب هنگام نظم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سنایی غزنوی (قصاید و قطعات) (ای که چون اندر بنان آری قصب هنگام نظم) از سنایی غزنوی |
' |
ای که چون اندر بنان آری قصب هنگام نظم | صدر چرخ ثانی از فضل تو پندارم قصب | |
کوکب معنی تو در سیر آوری بر چرخ طبع | وانگه از نوک قصب روز اندر آمیزی به شب | |
در یکی بیتت معانی روشنی دارد چنانک | صد هزاران آفتاب روشن اندر یک ذنب | |
شعر تو ناگفته مانند عروس پردگیست | تن نهان در پرده و رخسار در زیر قصب | |
خاطر و وهم تو چون از پرده بیرون خواندش | خازن رایت ز گنج معرفت آرد سلب | |
چون به تخت حکمتت بر، جلوه کردی صورتش | دیده داران خرد را لعبتی باشد عجب | |
شاید ار سلطان همی خواند نظامی مر ترا | چون منظم کردهای هر پنج حس را از ادب | |
آنکه در هر فن ز دانش ره برد با طبع شعر | جای انصافست اگر باشد نظام او را لقب | |
قاصد حلم تو از روحانیان دارد نژاد | تا برید حلمت از یونانیان دارد نسب | |
مدح پاک تو سبب شد مر سنایی را چنانک | مر روان پاک را شد علت اولا سبب | |
مهترا کهتر که باشد چون تو آیی در خطاب | زان زبان در فروش و خاطر گوهر طلب | |
پیشت آوردن سخن ترک ادب کردن بود | زشت باشد تازی بغداد بردن در عرب | |
پردهدار عیب کار چاکرت کن خلق خوش | چون دهان را پردهدار عیب دندانست و لب | |
تا بود عقل از ره دانشپرستان اصل غم | تا بود جان از پی بیدانشان اصل طرب | |
شخص تو باد از طرب چون تندرستان از غذا | روی بدخواهت ز غم چون روی بیماران ز تب | |
ای که هفت اقلیم و چار ارکان عالم را به علم | همچو هفت آبا تو دربایی و چون چار امهات | |
هفت ماه آمد که از بهر تقاضای صلت | کردهام بر درگهت چون دولت و دانش ثبات | |
بارها در طبعم آمد کان چو گوهر شعرها | از زکات شعر گیرم تا مگر یابم نجات | |
باز گفتم کابلهی باشد که در دیوان شرع | چون مجرد باشد از زر نیست بر گوهر زکات | |
تا بیابی گر بخواهی از برای حج و غزو | در مناسک حکم حج واندر سیر رسم غزات | |
دشمن جاه تو بادا پی سپر همچون منا | حاسد صدر تو بادا سرنگون همچون منات | |
تا بدان روزی که قاضی خلق باشد پادشا | در جهان دین تو باشی مفتی و اقضی القضات | |
باد صد چندین ترا عمر ای فتی تا از سخات | این امید از تو وفا گردد مرا پیش از وفات |