سنایی غزنوی (قصاید)/در میان کفر و دین بی اتفاق آن و این
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سنایی غزنوی (قصاید) (در میان کفر و دین بی اتفاق آن و این) از سنایی غزنوی |
' |
در میان کفر و دین بی اتفاق آن و این | گفتگویست از من و تو مرحبا بالقائلین | |
هر کجا عشق من و حسن تو آید بیگمان | در نه پیوندد خرد با کاف کفر و دال و دین | |
حسن خوبان بزم شد کی بود بی های و هوی | عشق مردان رزم باشد کی بود بی هان وهین | |
هیچ وقت ایمن نبودند از زبان ناکسان | عاشقان پرنیاز و دلبران نازنین | |
چه نکوتر زان که آید عاشقی در مجمعی | باغ معنی در جنان و داغ دعوی در جبین | |
آن یکی گوید فلان ناپاک فاسق را نگر | و آن دگر گوید که بهمان شوخ کافر را ببین | |
حسن و عشق از کفر و فسق آید به معنی پس بود | تیغ حیدر بید چوب و آب کوثر پارگین | |
عاشقی را کاسمان رنجه ندارد هر زمان | در زمین باشد بسی به زان که باشد بر زمین | |
هست پیدا از میان سینهی آزادگان | عشق همچون خلد و عاشق در میان چون حور عین | |
گر بدرد پوستین عاشقان گردون رواست | کی زیان دارد که اندر خلد نبود پوستین | |
ای رسیده هر شبی از انده هجران تو | بانگ من چون حسن تو در آسمان هفتمین | |
با توام در خانه میدانند و من بر آستان | «نحن محرومین» نوشته بر طراز آستین | |
نقش هر یک تار موی از قندز شب پوش تست | کای بلا بیرون خرام ای عافیت عزلت گزین | |
هر زمان آید ندا اندر دل هر عاشقی | کای خرد دیوانه گرد ای صبر در گوشه نشین | |
هر کجا چشم چو آهوی تو شد تازان چو یوز | مصلحت بر گاو بندد بنگه شیر عرین | |
انگبین از نحل زاید لیکن اندرگاه عشق | نحل زاید بهر من زان دو لب چون انگبین | |
ای لبت را گفته رضوان نوش باش ای زود مهر | وی لبت را گفته شیطان دیر زی ای دیر کین | |
گر چه خود را عشقباز راستین ننهم از آنک | نیستم چون عاشقان راستین در گل دفین | |
ماهروی راستین خوانم ترا باری چو یافت | روی چون ماه تو نور از روی شاه راستین |