سعدی (غزلیات)/بس که در منظر تو حیرانم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سعدی (غزلیات) (بس که در منظر تو حیرانم) از سعدی |
' |
بس که در منظر تو حیرانم | صورتت را صفت نمیدانم | |
پارسایان ملامتم مکنید | که من از عشق توبه نتوانم | |
هر که بینی به جسم و جان زندست | من به امید وصل جانانم | |
به چه کار آید این بقیت جان | که به معشوق برنیفشانم | |
گر تو از من عنان بگردانی | من به شمشیر برنگردانم | |
گر بخوانی مقیم درگاهم | ور برانی مطیع فرمانم | |
من نه آنم که سست بازآیم | ور ز سختی به لب رسد جانم | |
گر اجابت کنی و گر نکنی | چاره من دعاست میخوانم | |
سهل باشد صعوبت ظلمات | گر به دست آید آب حیوانم | |
تا کی آخر جفا بری سعدی | چه کنم پای بند احسانم | |
کار مردان تحملست و سکون | من کیم خاک پای مردانم |