دیوان شمس/بتاب ای ماه بر یارم بگو یارا اغا پوسی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (بتاب ای ماه بر یارم بگو یارا اغا پوسی) از مولوی |
' |
بتاب ای ماه بر یارم بگو یارا اغا پوسی | بزن ای باد بر زلفش که ای زیبا اغا پوسی | |
گر این جایی گر آن جایی وگر آیی وگر نایی | همه قندی و حلوایی زهی حلوا اغا پوسی | |
ملامت نشنوم هرگز نگردم در طلب عاجز | نباشد عشق بازیچه بیا حقا اغا پوسی | |
اگر در خاک بنهندم تویی دلدار و دلبندم | وگر بر چرخ آرندم از آن بالا اغا پوسی | |
اگر بالای که باشم چو رهبان عشق تو جویم | وگر در قعر دریاام در آن دریا اغا پوسی | |
ز تاب روی تو ماها ز احسانهای تو شاها | شده زندان مرا صحرا در آن صحرا اغا پوسی | |
چو مست دیدن اویم دو دست از شرم واشویم | بگیرم در رهش گویم که ای مولا اغا پوسی | |
دلارام خوش روشن ستیزه میکند با من | بیار ای اشک و بر وی زن بگو ایلا اغا پوسی | |
تو را هر جان همیجوید که تا پای تو را بوسد | ندارد زهره تا گوید بیا این جا اغا پوسی | |
وگر از بنده سیرابی بگیری خشم و دیر آیی | بماند بیکس و تنها تو را تنها اغا پوسی | |
بیا ای باغ و ای گلشن بیا ای سرو و ای سوسن | برای کوری دشمن بگو ما را اغا پوسی | |
بیا پهلوی من بنشین به رسم و عادت پیشین | بجنبان آن لب شیرین که مولانا اغا پوسی | |
منم نادان تویی دانا تو باقی را بگو جانا | به گویایی افیغومی به ناگویا اغا پوسی |