دیوان شمس/ای ببرده دل تو قصد جان مکن
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (ای ببرده دل تو قصد جان مکن) از مولوی |
' |
ای ببرده دل، تو قصد جان مکن | و آنچِ من کردم، تو جانا، آن مکن | |
بنگر اندر دُرد من گر صاف نیست | دَرد خود مفرستم و درمان مکن | |
دادِ ایمان داد زلف کافرت | یک سر مویی ز کفر ایمان مکن | |
عادت خوبان جفا باشد، جفا | هم بر آن عادت بر او احسان مکن | |
گر چه دل بر مرگ خود بنهادهایم | در جفا آهستهتر چندان مکن | |
عیش ما را مرگ باشد پردهدار | پردهپوش و مرگ را خندان مکن | |
ای زلیخا فتنه عشق از تو است | یوسفی را هرزه در زندان مکن | |
چون سر رندان نداری وقت عیش | وعدهها اندر سر رندان مکن | |
نور چشم عاشقان آخر تویی | عیشها بر کوری ایشان مکن | |
نقدکی را از یکی مُفلس مبر | از حریصی نقد او در کان مکن | |
شب رُوان را همچو اِستاره مسوز | راه خود را پر ز رهبانان مکن | |
شمس تبریزی یکی رویی نمای | تا ابد تو روی با جانان مکن |