دیوان بیدل شیرازی/ پروانه

زحمت هجران

پروانه از بیدل شیرازی

'

دیوان بیدل شیرازی

سهلست بریدن دل از جان		اما نتوان ز روی جانان
در عشق نه صادقست هر کو		جان می ندهد به دوست آسان
پروانه کجاست تا ببیند		جان دادن عاشقان به جانان
از شهد مگس چو ناگزیر است		کو مرد چو خود بگیردش جان
دور است اگر دیار لیلی		مجنون نهراسد از بیابان
بس خستۀ آن کمان ابرو		چشم تو بکشت به تیر مژگان
در گردن تست خون خلقی		تا دست که گیردت گریبان
گیسوی تو یا کمند رستم		ابروی تو یا کمان خاقان
نبود خبرت ز بیدل آری		مجموع چه داند از پریشان

***