دیوان بیدل شیرازی/موسم شادی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
لذت سوختن | موسم شادی از بیدل شیرازی |
آینۀ فلك |
دیوان بیدل شیرازی |
سبزه ز صحرا دمید شاخ گل آورد بار | ساقی گلچهره گو بادۀ گلگون بیار | |
نوبت غم در گذشت موسم شادی رسید | فصل بهار است خیز جام به گردش درآر | |
نالۀ بلبل به گل هیچ نداند ز چیست | هر كه نه عاشق بود بر گل روی نگار | |
شمع صفت پیش دوست هر نفسی زاشتياق | تا ببرندت سری سر ز گریبان برآر | |
گر به رهش جان دهیم كی سر ما باشدش | آنكه چو ما بر درش كشتۀ مسكین هزار | |
بستۀ زنجیر تو هست برون از حساب | كشتۀ شمشیر تو هست فزون از شمار | |
گر تو بسوزی ز مهر یا بنوازی به لطف | ما سر تسلیم پیش تا چه كنی اختیار | |
اشك روانم به رخ فاش كند راز دل | پردۀ گل میدرد نالۀ زار هزار | |
جای ملامت نماند حالت پروانه را | لذت جان باختن یافت چو دل پیش یار | |
طلعت لیلی چو داد جلوۀ حسن از ازل | در دل مجنون نماند طاقت و صبر و قرار | |
ما و دل و ديده هر دو ز جور رقیب | این شده دریای خون وآن شده ابر بهار | |
باده اگر بشكند درد سر باده را | نرگس مخمور تو میبرد از سر خمار | |
تاب و توانم نماند تا بكشم بار غم | بازوی خوبان قوی سینۀ بیدل فكار |
***