خواجوی کرمانی (غزلیات)/صبح وصل از افق مهر بر آید روزی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (صبح وصل از افق مهر بر آید روزی) از خواجوی کرمانی |
' |
صبح وصل از افق مهر بر آید روزی | وین شب تیرهی هجران بسر آید روزی | |
دود آهی که بر آید ز دل سوختگان | گرد آئینهی روی تو در آید روزی | |
هر که او چون من دیوانه ز غم کوه گرفت | سیلش از خون جگر بر کمر آید روزی | |
وانکه او سینه نسازد سپر ناوک عشق | تیر مژگان تواش بر جگر آید روزی | |
میرسانم بفلک ناله و میترسم از آن | که دعای سحرم کارگر آید روزی | |
عاقبت هر که کند در رخ و چشم تو نگاه | هیچ شک نیست که بیخواب و خور آید روزی | |
هست امیدم که ز یاری که نپرسد خبرم | خبری سوی من بیخبر آید روزی | |
بفکنم پیش رخش جان و جهان را ز نظر | گرم آن جان جهان در نظر آید روزی | |
همچو خواجو برو ای بلبل و با خار بساز | که گل باغ امیدت ببر آید روزی |