انوری (مقطعات)/شجاعی ای خط و شعر تو دام و دانهی عقل
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | انوری (مقطعات) (شجاعی ای خط و شعر تو دام و دانهی عقل) از انوری |
' |
شجاعی ای خط و شعر تو دام و دانهی عقل | هزار مرغ چو من صید دام و دانهی تو | |
ز من زمین خداوند من ببوس و بگوی | که ای زمانهی فضل و هنر زمانهی تو | |
نزاد مادر گیتی به صد هزار قران | نه چون تو یا چو جگرگوشهی یگانهی تو | |
چو گردکی که رساند زمین به دامن تو | چو مویکی که ستاند هوا ز شانهی تو | |
اگر ز روی ضرورت کرانه کردم دوش | ز خدمت تو و بیرون شدم ز خانهی تو | |
تو بر زمانه نه آن پر گشاده سیمرغی | که خوابگاه مگس شاید آشیانهی تو | |
ز جاه تو چه عجب کاختران کرانه کنند | بر آسمان ز موازات آسمانهی تو | |
مرا ز خدمت تو جاه تست مانع و بس | که حایلست مرا جاه بیکرانهی تو | |
وگرنه مردمک چشم من چه خواهد آن | که معتکف بنشیند بر آستانهی تو |