هاتف اصفهانی (گزیده‌ی اشعار رشحه)/می‌طپد از شوق دل در سینه‌ام گوئی که باز

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ ژوئن ۲۰۰۸، ساعت ۱۵:۲۱ توسط PedramBot (گفتگو | مشارکت‌ها) (ورود خودکار مقاله)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
' هاتف اصفهانی (گزیده‌ی اشعار رشحه) (می‌طپد از شوق دل در سینه‌ام گوئی که باز)
از هاتف اصفهانی
'


می‌طپد از شوق دل در سینه‌ام گوئی که باز تیر دل دوزی به دل ز ابرو کمانی می‌رسد می‌کند از شوق رشحه حرز جان تعویذ عمر سنگ جوری کز جفای پاسبانی می‌رسد جعد مشکینش مگر سوده به خاک پای شاه کز شمیمش برمشامم بوی جانی می‌رسد شاه محمود جهانبخش آن که جسم مرده را از دم جانبخش او روح روانی می‌رسد