خاقانی (غزلیات)/ای صبح مرا حدیث آن مه کن

'

خاقانی (غزلیات) (ای صبح مرا حدیث آن مه کن) از خاقانی

'

ای صبح مرا حدیث آن مه کن		ای باد، مرا ز زلفش آگه کن
ای قرصه‌ی آفتاب پیش من		بگشای زبان، قصد آن مه کن
ای خیل خیال دوست هر ساعت		از سبزه‌ی جان مرا چراگه کن
ای لاف زده ز عشق و دل داده		جان هم بده و به کوی او ره کن
ای خاقانی دراز شد قصه		جان خواهد یار قصه کوته کن