عطار (غزلیات)/لعل گلرنگت شکربار آمدست
نسخهٔ تاریخ ۶ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۴۰ توسط Rostamfarokhzad (گفتگو | مشارکتها)
' | عطار (غزلیات) (لعل گلرنگت شکربار آمدست) از عطار |
' |
لعل گلرنگت شکربار آمدست | قسم من زان گل همه خار آمدست | |
گو لبت بر من جهان بفروش ازانک | صد جهان جانش خریدار آمدست | |
پاره دل زانم که در دل دوختن | نرگس تو پارهیی کار آمدست | |
دل نمیبینم مگر چون هر دلی | در خم زلفت گرفتار آمدست | |
پستهی شورت نمک دارد بسی | زین سبب گویی جگر خوار آمدست | |
نی خطا گفتم ز شیرینی که هست | پستهی شورت شکربار آمدست | |
چشمهی نور است روی او ولیک | آن دو لب یک دانه نار آمدست | |
زان شکر لب شور در عالم فتاد | کان شکر لب تلخ گفتار آمدست | |
چشمه نوشش که چشم سوز نیست | درج لعل در شهوار آمدست | |
عاشقا روی چو ماه او نگر | کافتابش عاشق زار آمدست | |
دست بر سر پیش رویش آفتاب | پای کوبان ذره کردار آمدست | |
بر همه عالم ستم کردست او | با چنان رویی به بازار آمدست | |
آری آری روشن است این همچو روز | کان سیه گر چون ستمکار آمدست | |
خون جان ماست آن خون نی شفق | گر سوی مغرب پدیدار آمدست | |
آنچه در صد سال قسم خلق نیست | بی رخ او قسم عطار آمدست |