دیوان بیدل شیرازی/مـــرغ دل
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
منــع سجـــده | مـــرغ دل از بیدل شیرازی |
مـه نو |
دیوان بیدل شیرازی |
ســر و کارم به ســر زلف کســی افتادست | که در آن دام چو من بسته بسی افتادست | |
ناله ای میرســدم با اثر از سینه به گوش | مـــــرغ دل باز مگـــر در قفســی افتادست | |
این بود شعلۀ عشق تو که در سینۀ ماست | آتشـــی را که به خاشـاک و خسی افتادست | |
یا بـود وادی ایمــن که در آن مــوسی را | از ره دور نظــــــــر بـر قبســـی افتادست | |
گشــت بیـدار مگـر بخــت کـه شهبــازی را | میـــل خاطــــر به شـــــکار مگســی افتادست | |
جان رسـید اسـت بلب در غـم او بیدل را | کار این خستـــه به آخــــر نفســی افتادست |
***