وصل رخ بیدل شیرازی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
گر دست دهد از بخت وصل رخ جانانم | این جان که به کف دارم در پای تو افشانم |
از دست نگارینش وز آن لب شیرینش | جامی دو سه بر گیرم بوسی دو سه بستانم |
ساقی قدحی در ده زان آب نشاط انگیز | تا بو که زنم آبی بر آتش سوزانم |
زلف تو چو چوگانست دل در خم او چون گوی | مجروح دلی باشد از زخمه ی چوگانم |
هیچ افتدت از یاری کائی به برم باری | وین دود که از دل خاست بنشینی و بنشانم |
بر خیزی و بر خیزم در دامنت آویزم | بگشائی و بگشایم بفشانی و بفشانم |
تو تکمه ی لعل از بر من عقده ی غم از دل | تو تنگ شکر از لب من گل به شبستانم |
گر رشته تو بگسستی من مهر نه ببریدم | ور عهد تو بشکستی من بر سر پیمانم |
از لطف گرم خوانی وز قهر گرم رانی | چون بنده ی خود دانی سر بر خط فرمانم |
با من تو اگر سازی از غم اگرم سوزی | چون رو به تو آوردم روی از تو نگردانم |
گر تیر زند دلبر از سینه سپر سازم | باشد که گشاید دل زان غنچه ی پیکانم |
سودای سر زلفش هوش از سر بیدل برد | جمعیت خاطر نیست زان زلف پریشانم |
در ویکیپدیا موجود است:
M rastgar ۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۷:۳۹ (UTC)––––