(تفاوت) → نسخهٔ قدیمیتر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
هر که یابد ز ازل لذت تسلیم و رضا را |
|
جای در دیده دهد غنچهٔ پیکان قضا را |
گر براند ز در خویش وگر باز بخواند |
|
هرگز از دوست نپرسد سبب خشم و رضا را |
سوخت از گرمیی کانون دلم جان و عجب که |
|
دم سردم چو دی افسرده کند تار غضا را |
دل که قربانیی مقبول نکرد عید وصالش |
|
میکند صد ره ادا هر نفس امروز قضا را |
تنگنایی است مرا بی تو جهان با همه وسعت |
|
چه کند مرغ قفس وسعت ایوان و فضا را |
تیغ می بارد اگر بر سر ما روی نتابیم |
|
نیست عاشق که به پایان نبرد راه رضا را |
حاکم مطلق اگر اوست در اقلیم وجودت |
|
بوسه زن فخر و امضاء بنما حکم قضا را |
M rastgar ۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۱۱:۴۷ (UTC)