تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/نیم ز کار تو فارغ همیشه در کارم»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|نیم ز کار تو فارغ همیشه در کارم|که لحظه لحظه تو را من عزیزتر دارم}} | {{ب|نیم ز کار تو فارغ همیشه در کارم|که لحظه لحظه تو را من عزیزتر دارم}} | ||
{{ب|به ذات پاک من و آفتاب سلطنتم|که من تو را نگذارم به لطف بردارم}} | {{ب|به ذات پاک من و آفتاب سلطنتم|که من تو را نگذارم به لطف بردارم}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۵۸
' | دیوان شمس (غزلیات) (نیم ز کار تو فارغ همیشه در کارم) از مولوی |
' |
نیم ز کار تو فارغ همیشه در کارم | که لحظه لحظه تو را من عزیزتر دارم | |
به ذات پاک من و آفتاب سلطنتم | که من تو را نگذارم به لطف بردارم | |
رخ تو را ز شعاعات خویش نور دهم | سر تو را به ده انگشت مغفرت خارم | |
هزار ابر عنایت بر آسمان رضاست | اگر ببارم از آن ابر بر سرت بارم | |
ببستهست میان لطف من به تیمارت | که دیده برکات وصال و تیمارم | |
هزار شربت شافی به مهر می جوشد | از آن شبی که بگفتی به من که بیمارم | |
بیا به پیش که تا سرمه نوت بکشم | که چشم روشن باشی به فهم اسرارم | |
ز خاص خاص خودم لطف کی دریغ آید | که از کمال کرم دستگیر اغیارم | |
تو را که دزد گرفتم سپردمت به عوان | که یافت شد به جوال تو صاع انبارم | |
تو خیره در سبب قهر و گفت ممکن نی | هزار لطف در آن بود اگر چه قهارم | |
نه ابن یامین زان زخم یافت یوسف خویش | به چشم لطف نظر کن به جمله آثارم | |
به خلوتش همه تأویل آن بیان فرمود | که من گزاف کسی را به غم نیازارم | |
خموش کردم تا وقت خلوت تو رسد | ولی مبر تو گمان بد ای گرفتارم |