تفاوت میان نسخه‌های «دیوان شمس/صد بار مردم ای جان وین را بیازمودم»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|صد بار مردم ای جان وین را بیازمودم|چون بوی تو بیامد دیدم که زنده بودم}}
 
{{ب|صد بار مردم ای جان وین را بیازمودم|چون بوی تو بیامد دیدم که زنده بودم}}
 
{{ب|صد بار جان بدادم وز پای درفتادم|بار دگر بزادم چون بانگ تو شنودم}}
 
{{ب|صد بار جان بدادم وز پای درفتادم|بار دگر بزادم چون بانگ تو شنودم}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۵۱

' دیوان شمس (غزلیات) (صد بار مردم ای جان وین را بیازمودم)
از مولوی
'


صد بار مردم ای جان وین را بیازمودم چون بوی تو بیامد دیدم که زنده بودم
صد بار جان بدادم وز پای درفتادم بار دگر بزادم چون بانگ تو شنودم
تا روی تو بدیدم از خویش نابدیدم ای ساخته چو عیدم وی سوخته چو عودم
دامی است در ضمیرم تا باز عشق گیرم آن باز بازگونه چون مرغ درربودم
ای شعله‌های گردان در سینه‌های مردان گردان به گرد ماهت چون گنبد کبودم
آن ساعت خجسته تو عهدها ببسته من توبه‌ها شکسته بودم چنانک بودم
عقلم ببرد از ره کز من رسی تو در شه چون سوی عقل رفتم عقلم نداشت سودم