تفاوت میان نسخههای «حافظ (غزلیات)/در سرای مغان رفته بود و آب زده»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|در سرای مغان رفته بود و آب زده|نشسته پیر و صلایی به شیخ و شاب زده}} | {{ب|در سرای مغان رفته بود و آب زده|نشسته پیر و صلایی به شیخ و شاب زده}} | ||
{{ب|سبوکشان همه در بندگیش بسته کمر|ولی ز ترک کله چتر بر سحاب زده}} | {{ب|سبوکشان همه در بندگیش بسته کمر|ولی ز ترک کله چتر بر سحاب زده}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۱۱
' | حافظ (غزلیات) (در سرای مغان رفته بود و آب زده) از حافظ |
' |
در سرای مغان رفته بود و آب زده | نشسته پیر و صلایی به شیخ و شاب زده | |
سبوکشان همه در بندگیش بسته کمر | ولی ز ترک کله چتر بر سحاب زده | |
شعاع جام و قدح نور ماه پوشیده | عذار مغبچگان راه آفتاب زده | |
عروس بخت در آن حجله با هزاران ناز | شکسته کسمه و بر برگ گل گلاب زده | |
گرفته ساغر عشرت فرشته رحمت | ز جرعه بر رخ حور و پری گلاب زده | |
ز شور و عربده شاهدان شیرین کار | شکر شکسته سمن ریخته رباب زده | |
سلام کردم و با من به روی خندان گفت | که ای خمارکش مفلس شراب زده | |
که این کند که تو کردی به ضعف همت و رای | ز گنج خانه شده خیمه بر خراب زده | |
وصال دولت بیدار ترسمت ندهند | که خفتهای تو در آغوش بخت خواب زده | |
بیا به میکده حافظ که بر تو عرضه کنم | هزار صف ز دعاهای مستجاب زده | |
فلک جنیبه کش شاه نصره الدین است | بیا ببین ملکش دست در رکاب زده | |
خرد که ملهم غیب است بهر کسب شرف | ز بام عرش صدش بوسه بر جناب زده |