تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/گر چه نه به دریاییم دانه گهریم آخر»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|گر چه نه به دریاییم دانه گهریم آخر|ور چه نه به میدانیم در کر و فریم آخر}} | {{ب|گر چه نه به دریاییم دانه گهریم آخر|ور چه نه به میدانیم در کر و فریم آخر}} | ||
{{ب|گر باده دهی ور نی زان باده دوشینه|از دادن و نادادن بس بیخبریم آخر}} | {{ب|گر باده دهی ور نی زان باده دوشینه|از دادن و نادادن بس بیخبریم آخر}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۹:۰۸
' | دیوان شمس (غزلیات) (گر چه نه به دریاییم دانه گهریم آخر) از مولوی |
' |
گر چه نه به دریاییم دانه گهریم آخر | ور چه نه به میدانیم در کر و فریم آخر | |
گر باده دهی ور نی زان باده دوشینه | از دادن و نادادن بس بیخبریم آخر | |
ای عشق چه زیبایی چه راوق و گیرایی | گر رفت زر و کیسه در کان زریم آخر | |
ای طعنه زنان بر ما بگشاده زبان بر ما | باری ز شما خامان ما مستتریم آخر | |
لولی که زرش نبود مال پدرش نبود | دزدی نکند گوید پس ما چه خوریم آخر | |
ما لولی و شنگولی بیمکسب و مشغولی | جز مال مسلمانان مال کی بریم آخر | |
زنبیل اگر بردیم خرماش درآگندیم | وز نیل اگر خوردیم هم نیشکریم آخر | |
گر شحنه بگیردمان آرد به چه و زندان | بر چاه زنخدانش آبی بچریم آخر | |
چاهش خوش و زندانش وان ساقی و مستانش | وان گفتن بیسیمان که سیمبریم آخر | |
میگوید جان با تن کای تن خمش و تن زن | لب بند و بصر بگشا صاحب نظریم آخر |