تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/خشمین بر آن کسی شو کز وی گزیر باشد»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|خشمین بر آن کسی شو کز وی گزیر باشد|یا غیر خاک پایش کس دستگیر باشد}} | {{ب|خشمین بر آن کسی شو کز وی گزیر باشد|یا غیر خاک پایش کس دستگیر باشد}} | ||
{{ب|گیرم کز او بگردی شاه و امیر و فردی|ناچار مرگ روزی بر تو امیر باشد}} | {{ب|گیرم کز او بگردی شاه و امیر و فردی|ناچار مرگ روزی بر تو امیر باشد}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۴۶
' | دیوان شمس (غزلیات) (خشمین بر آن کسی شو کز وی گزیر باشد) از مولوی |
' |
خشمین بر آن کسی شو کز وی گزیر باشد | یا غیر خاک پایش کس دستگیر باشد | |
گیرم کز او بگردی شاه و امیر و فردی | ناچار مرگ روزی بر تو امیر باشد | |
گر فاضلی و فردی آب خضر نخوردی | هر کو نخورد آبش در مرگ اسیر باشد | |
ای پیر جان فطرت پیر عیان نه فکرت | پیری نه کز قدیدی مویش چو شیر باشد | |
پیری مکن بر آن کس کز مکر و از فضولی | خواهد که بازگونه بر پیر پیر باشد | |
پیری بر آن کسی کن کو مرده تو باشد | پیش جلالت تو خوار و حقیر باشد | |
چون موی ابروی را وهمش هلال بیند | بر چشمش آفتابت کی مستدیر باشد | |
آن کس که از تکبر مالد سبال خود را | از نور کبریایی چون مستنیر باشد | |
عرضه گری رها کن ای خواجه خویش لا کن | تا ذره وجودت شمس منیر باشد | |
جلوه مکن جمالت مگشای پر و بالت | تا با پر خدایی جان مستطیر باشد | |
بربند پنج حس را زین سیلهای تیره | تا عقل کل ز شش سو بر تو مطیر باشد | |
بی آن خمیرمایه گر تو خمیر تن را | صد سال گرم داری نانش فطیر باشد | |
گر قاب قوس خواهی دل راست کن چو تیری | در قوس او درآید کو همچو تیر باشد | |
خاموش اگر توانی بیحرف گو معانی | تا بر بساط گفتن حاکم ضمیر باشد |