الگو:نوشتار برگزیده

بیانات آریامهر هنگام باریابی نمایندگان اتاق‌های بازرگانی و صنایع درباره کارخانه‌ها و کارگران ایران

بیانات اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر درباره کارخانه‌ها و کارگران ایران ۱۴ خرداد ماه ۱۳۵۰

ایران در آسیا در آتیه نزدیک از لحاظ اقتصادی و سیاسی و از لحاظ قدرت کشور به یک مقام کاملاً ممتاز و برجسته می‌رسد و لازمه رسیدن به این مقام مسلماً سالم بودن و پر قدرت بودن اقتصادش است و آن هم با یک عده افراد پر حرارت و فعال ارتباط دارد که با کمال قدرت و اطمینان و بدون از دست دادن یک لحظه از وقت خود و کشورشان، صنعت ایران را به صنایع مدرن و قابل رقابت ممالک صنعتی دنیا برسانند. مقیاس کارخانه‌های شما باید به مقیاس جهانی برسد. اگر به تنهایی قادر به انجام آن نباشید، در هم ادغام بشوید و به اصطلاح فرنگی‌ها (Merge مرج) بکنید تا واحد شما بتواند تولیداتش به سطح واحد بین‌المللی برسد.

از لحاظ مدیریت فنی و امور فنی بدانید که اگر همپای رقبای بین‌المللی خودتان نباشید، از میدان به در خواهید رفت. آن عده‌ای که فکر می‌کنند ما از صنایع داخلی‌مان به هر قیمتی شده باید حمایت بکنیم، یعنی روی آن ضرر بدهیم و جنس گران تولید بکنیم و جنس گرانتر بفروشیم، آن هم به داخلی (برای اینکه در خارج کسی از شما نخواهد خرید) و انتظار دارند که مصرف‌کننده ایرانی باید دائماً جنس بدتر و گرانتر بخرد، به عقیده من این درست خلاف وطن‌پرستی است. از این رو در آینده باید درست متوجه عکس آن باشید، یعنی حمایت دولت به همان اندازه که صنایع شما ناسالم و ضعیف باشد، به همان اندازه کم خواهد شد و چه بسا بهتر که صنعت ناسالم از بین برود و یک صنعت سالم به جایش ایجاد شود، ولی حمایت دولت از صنایعی که بر اساس نقشه صحیح، نقشه سالم، نقشه بزرگ، نقشه‌ای که مطابق مقیاس جهانی است به وجود آمده‌اند تا روزی که این صنعت روی پای خودش بایستد، ادامه خواهد داشت.

در تربیت افراد فنی و تربیت مدیران کاردان بکوشید. این مدرسه‌ای که ما در اینجا درست خواهیم کرد و انشاءالله تا چند وقت دیگر به راه خواهد افتاد و اولین نتایج آن تا چند سال دیگر به دست خواهد آمد، اهمیت زیادی دارد. همچنین تربیت کارگران فنی نیز مهم است. مطلبی که باید حتماً به آن توجه داشته باشید این است که ترقی ایران بر اساس برده‌کشی و استثمار کارگر ارزان‌قیمت نمی‌تواند بنا بشود. بعضی ممالک شاید در گذشته عامل پیشرفت صنعتی‌شان این بود که کارگرانشان تقریباً با هیچ زندگی می‌کردند و آنها با کارگر ارزان توانستند وارد بازار بشوند (البته بعد وضع آنها عوض شد)، ولی ایران با موفقیتی که در پرتو انقلابش و به خصوص در پرتو امکاناتش به دست آورده، نمی‌تواند اقتصاد خود را بر اساس کارگر زرخرید و به قیمت نازل بنا کند. کارگر ایرانی به هر اندازه که مهارت داشته باشد، باید مزد بگیرد. الان هم می‌بینیم که خوشبختانه وضع به همین طریق است. کارگرانی که مهارت دارند و کم پیدا می‌شوند به قدری مزدشان بالا است که شاید آقایان خیلی محرمانه بخواهید این گونه کارگران را از دست یکدیگر بربایید. این هم علامت خوبی است هم علامت بد، و برای اینکه نتوانید به چنین رقابتی بپردازید، به شما توصیه می‌کنم که همه در کنار کارخانه‌هایتان خانه بسازید تا کارگر در آنجا به راحتی زندگی کند، نه مثل حالا که یک ساعت یا یک ساعت و نیم سوار اتوبوس بشود تا از خانه به سر کارش برود و یک ساعت و نیم هم این مسیر را برای بازگشت به خانه‌اش طی کند. این سه ساعت را باید برود در میدان ورزش کارخانه بگذراند، چون بدنش سالم می‌شود، روحش تازه می‌شود، قوی می‌شود و بهتر کار می‌کند. در ساختن خانه‌های سازمانی برای کارگرانتان هیچ وقت پشیمان نمی‌شوید. دستور من به دولت این است که به شما زمین مجانی بدهد (اگر هم شرایطش ۹۹ ساله باشد ولی مجانی بهتر است). این در درجه اول برای خاطر کارگر است. چون او یکی از افراد این آب و خاک است و ما به فکر اکثریت مردم هستیم و همه افراد باید به حداقل زندگی برسند. یکی از شرایط حداقل زندگی داشتن خانه سالم، بهداشتی، نظیف، تمیز، روشن و روح‌پرور است.