تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/اول»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|هم روت خوش هم خوت خوش هم پیچ زلف و هم قفا|هم شیوه خوش هم میوه خوش هم لطف تو خوش هم جفا}} | {{ب|هم روت خوش هم خوت خوش هم پیچ زلف و هم قفا|هم شیوه خوش هم میوه خوش هم لطف تو خوش هم جفا}} | ||
{{ب|ای صورت عشق ابد وی حسن تو بیرون ز حد|ای ماه روی سروقد ای جانفزای دلگشا}} | {{ب|ای صورت عشق ابد وی حسن تو بیرون ز حد|ای ماه روی سروقد ای جانفزای دلگشا}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۲۲:۳۳
' | دیوان شمس (ترجیع بند) (اول) از مولوی |
' |
هم روت خوش هم خوت خوش هم پیچ زلف و هم قفا | هم شیوه خوش هم میوه خوش هم لطف تو خوش هم جفا | |
ای صورت عشق ابد وی حسن تو بیرون ز حد | ای ماه روی سروقد ای جانفزای دلگشا | |
ای جان باغ و یاسمین ای شمع افلاک و زمین | ای مستغاث العاشقین ای شهسوار هل اتی | |
ای خوان لطف انداخته و با لیمان ساخته | طوطی و کبک و فاخته گفته ترا خطبهی ثنا | |
ای دیدهی خوبان چین در روی تو نادیده چین | دامن ز گولان در مچین مخراش رخسار رضا | |
ای خسروان درویش تو سرها نهاده پیش تو | جمله ثنا اندیش تو ای تو ثناها را سزا | |
ای صبر بخش زاهدان اخلاص بخش عابدان | وی گلستان عارفان در وقت بسط و التقا | |
با عاشقانم جفت من امشب نخواهم خفت من | خواهم دعا کردن ترا ای دوست تا وقت دعا | |
درم رفیقان از برون دارم حریفان درون | در خانه جوقی دلبران بر صفه اخوان صفا | |
ای رونق باغ و چمن ای ساقی سرو و سمن | شیرین شدست از تو دهن ترجیع خواهم گفت من | |
تنها به سیران میروی یا پیش مستان میروی | یا سوی جانان میروی باری خرامان میروی | |
در پیش چوگان قدرگویی شدم بیپا و سر | برگیر و با خویشم ببر گر سوی میدان میروی | |
از شمس تنگ آید ترا مه تیره رنگ آید ترا | افلاک تنگ آید ترا گر بهر جولان میروی | |
بس نادره یار آمدی بس خواب دلدار آمدی | بس دیر و دشوار آمدی بس زود و آسان میروی | |
ای دلبر خورشیدرو وی عیسی بیمارجو | ای شاد آن قومی که تو در کوی ایشان میروی | |
تو سر به سر جانی مگر یا خضر دورانی مگر | یا آب حیوانی مگر کز خلق پنهان میروی | |
ای قبلهی اندیشها شیر خدا در بیشها | ای رهنمای پیشها چون عقل در جان میروی | |
گه جام هش را میبرد پردهی حیا برمیدرد | گه روح را گوید خرد: چون سوی هجران میروی | |
هجران چه هرجا که تو گردی برای جستوجو | چون ابر با چشمان تر با ماه تابان میروی | |
ای نور هر عقل و بصر روشنتر از شمس و قمر | ترجیع سوم را نگر نیکو برو افگن نظر | |
یک مسله میپرسمت ای روشنی در روشنی | آن چه فسون در می دمی غم را چو شادی میکنی | |
خود در فسون شیرین لبی مانند داود نبی | آهن چو مومی میشود بر می کنیش از آهنی | |
نی بلک شاه مطلقی به گلبرک ملک حقی | شاگرد خاص خالقی از جمله افسونها غنی | |
تا من ترا بشناختم بس اسب دولت تاختم | خود را برون انداختم از ترسها در ایمنی | |
هر لحظهای جان نوم هردم به باغی میروم | بیدست و بیدل میشوم چون دست بر من میزنی | |
نی چرخ دانم نی سها نی کاله دانم نی بها | با اینک نادانم مها دانم که آرام منی | |
ای رازق ملک و ملک وی قطب دوران فلک | حاشا از آن حسن و نمک که دل ز مهمان برکنی | |
خوش ساعتی کان سرو من سرسبز باشد در چمن | وز باد سودا پیش او چون بید باشم منثنی | |
لاله بخونی غسلی کند نرگس به حیرت برتند | غنچه بیندازد کله سوسن فتد از سوسنی | |
ای ساقی بزم کرم مست و پریشان توم | وی گلشن و باغ ارم امروز مهمان توم | |
آن چشم شوخش را نگر مست از خرابات آمده | در قصد خون عاشقان دامن کمر اندر زده | |
سوگند خوردست آن صنم کین باده را گردان کنم | یک عقل نگذارم بمی در والد و در والده | |
زین بادهشان افسون کنم تا جمله را مجنون کنم | تا تو نیابی عاقلی در حلقهی آدم کده | |
لیلی ما ساقی جان مجنون او شخص جهان | جز لیلی و مجنون بود پژمرده و بیفایده | |
از دسا ما یا میبرد یا رخت در لاشی برد | از عشق ما جان کی برد گر مصطبه گر معبده | |
گر من نبینم مستیت آتش زنم در هستیت | بادهت دهم مستت کنم با گیر و دار و عربده | |
بگذشت دور عاقلان آمد قران ساقیان | بر ریز یک رطل گران بر منکر این قاعده | |
آمد بهار و رفت دی آمد اوان نوش و نی | آمد قران جام و می بگذشت دور مایده | |
رفت آن عجوز پردغل رفت آن زمستان و وحل | آمد بهار و زاد ازو صد شاهد و صد شاهده | |
ترجیع کن هین ساقیا درده شرابی چون بقم | تا گرم گردد گوشها من نیز ترجیعی کنم |