تفاوت میان نسخههای «شاهنامه/گیومرت»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۳: | خط ۳: | ||
| مؤلف = فردوسی | | مؤلف = فردوسی | ||
| قسمت = (گیومرت) | | قسمت = (گیومرت) | ||
− | | قبلی = | + | | قبلی = [[شاهنامه/آغاز کتاب|دیباچه]] |
− | | | + | | بعدی = [[شاهنامه/هوشنگ|هوشنگ]] |
+ | | سال = | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
== پادشاهی گیومرت سی سال بود == | == پادشاهی گیومرت سی سال بود == | ||
− | {{ب| | + | {{شعر}} |
+ | [[پرونده:Kiomars 1.ogg||right|thumb|300px|'''پادشاهی گیومرت سی سال بود''']] | ||
+ | [[پرونده:Kiomars 2.ogg||right|thumb|300px|'''سخن گوی دهگان چه گوید نخست''']] | ||
+ | [[پرونده:Kiomars 3.ogg||right|thumb|300px|'''چو آمد به ماه بره آفتاب''']] | ||
+ | [[پرونده:Kiomars 4.ogg||right|thumb|300px|'''سر بخت و تختش بر آمد به کوه''']] | ||
+ | [[پرونده:Kiomars 5.ogg||right|thumb|300px|'''دو تا میشدندی بر تخت اوی''']] | ||
+ | [[پرونده:Kiomars 8.ogg||right|thumb|300px|'''برفتند با سوگواری و درد''']] | ||
+ | {{ب|سُخن گوی دهگان چه گوید نخست|که نام بزرگی به گیتی که جست}} | ||
{{ب|که بود آن که دیهیم بر سر نهاد|ندارد کس آن روزگاران به باد}} | {{ب|که بود آن که دیهیم بر سر نهاد|ندارد کس آن روزگاران به باد}} | ||
{{ب|مگر کز پدر یاد دارد پسر|بگوید ترا یک به یک در به در}} | {{ب|مگر کز پدر یاد دارد پسر|بگوید ترا یک به یک در به در}} | ||
− | {{ب|که نام بزرگی، که آورد پیش|کرا بود از آن | + | {{ب|که نام بزرگی، که آورد پیش|کرا بود از آن مهتران پایه بیش}} |
− | {{ب| | + | {{ب|پژوهنده نامه باستان|که از پهلوانی زند داستان}} |
− | {{ب|چنین گفت | + | {{ب|چنین گفت کایین تخت و کلاه|گیومرت آورد و او بود شاه}} |
− | {{ب|چو آمد به | + | {{ب|'''چو آمد به ماه بره آفتاب'''|جهان گشت با فر و آیین و آب}} |
− | {{ب|بتابید از آن سان ز برج بره|که گیتی جوان گشت از | + | {{ب|بتابید از آن سان ز برج بره|که گیتی جوان گشت از او یکسره}} |
{{ب|گیومرت شد بر جهان کدخدای|نخستین به کوه اندرون ساخت جای}} | {{ب|گیومرت شد بر جهان کدخدای|نخستین به کوه اندرون ساخت جای}} | ||
− | {{ب|سر بخت و تختش بر آمد به کوه|پلنگینه پوشید خود با گروه}} | + | {{ب|'''سر بخت و تختش بر آمد به کوه'''|پلنگینه پوشید خود با گروه}} |
{{ب|ازو اندر آمد همی پرورش|که پوشیدنی نو بد و نو خورش}} | {{ب|ازو اندر آمد همی پرورش|که پوشیدنی نو بد و نو خورش}} | ||
{{ب|به گیتی درون، سال سی شاه بود|به خوبی چو خورشید بر گاه بود}} | {{ب|به گیتی درون، سال سی شاه بود|به خوبی چو خورشید بر گاه بود}} | ||
{{ب|همی تافت زو فر شاهتشاهی|چو ماه دو هفته ز سرو سهی}} | {{ب|همی تافت زو فر شاهتشاهی|چو ماه دو هفته ز سرو سهی}} | ||
{{ب|دد و دام و هر جانور کش بدید|ز گیتی به نزدیک او آرمید}} | {{ب|دد و دام و هر جانور کش بدید|ز گیتی به نزدیک او آرمید}} | ||
− | {{ب|دو تا میشدندی بر تخت او|از آن بر شده فره و بخت او | + | {{ب|'''دو تا میشدندی بر تخت او'''|از آن بر شده فره و بخت او}} |
− | |||
{{ب|پسر بد مر او را یکی خوبروی|هنرمند و همچون پدر نامجوی}} | {{ب|پسر بد مر او را یکی خوبروی|هنرمند و همچون پدر نامجوی}} | ||
{{ب|سیامک بدش نام و فرخنده بود|گیومرت را دل بدو زنده بود}} | {{ب|سیامک بدش نام و فرخنده بود|گیومرت را دل بدو زنده بود}} | ||
{{ب|بر آمد بر این کار یک روزگار| فروزنده شد دولت شهریار}} | {{ب|بر آمد بر این کار یک روزگار| فروزنده شد دولت شهریار}} | ||
− | {{ب|به گیتی نبودش کسی دشمنا|مگر بد کنش، ریمن | + | ''{{ب|به گیتی نبودش کسی دشمنا|مگر بد کنش، ریمن اهریمنا}} |
− | {{ب|به رشک اندر | + | {{ب|به رشک اندر هرمن بد سگال|همی رای زد تا ببالید بال}} |
− | {{ب|یکی بچه بودش چو گرگ سترگ|دلاور شده با | + | {{ب|یکی بچه بودش چو گرگ سترگ|دلاور شده با سپاهی بزرگ}} |
{{ب|جهان شد بر آن دیو بچه سیاه|ز بخت سیامک وز آن پایگاه}} | {{ب|جهان شد بر آن دیو بچه سیاه|ز بخت سیامک وز آن پایگاه}} | ||
− | {{ب|سپه کرد و نزدیک او راه جست|همی | + | {{ب|سپه کرد و نزدیک او راه جست|همی تاخت و دیهیم کی شاه جست}} |
− | {{ب|همی گفت با هر کسی | + | {{ب|همی گفت با هر کسی راز خویش|جهان کرد یکسر پر آواز خویش}} |
{{ب|گیومرت زین خود کی آگاه بود|که تخت مهی را جز او شاه بود}} | {{ب|گیومرت زین خود کی آگاه بود|که تخت مهی را جز او شاه بود}} | ||
{{ب|یکایک بیامد خجسته سروش|بسان پری پلنگینه پوش}} | {{ب|یکایک بیامد خجسته سروش|بسان پری پلنگینه پوش}} | ||
− | {{ب|بگفتش | + | {{ب|بگفتش به راست این سخن دربدر| که دشمن چه سازد همی با پسر}} |
{{ب|سخن چون بگوش سیامک رسید|ز کردار بدخواه دیو پلید}} | {{ب|سخن چون بگوش سیامک رسید|ز کردار بدخواه دیو پلید}} | ||
− | {{ب|دل شاه بچه | + | {{ب|دل شاه بچه در آمد بجوش|سپاه انجمن کرد و بگشاد گوش}} |
− | {{ب|بپوشید تن را | + | {{ب|بپوشید تن را بچرم پلنگ|که جوشن نبود خود نه آیین جنگ}} |
{{ب|پذیره شدش دیو را جنگ جوی|سپه را چو روی اندر آمد بروی}} | {{ب|پذیره شدش دیو را جنگ جوی|سپه را چو روی اندر آمد بروی}} | ||
− | {{ب|سیامک بیامد برهنه تنا|بر آویخت با | + | {{ب|سیامک بیامد برهنه تنا|بر آویخت با پور اهرمنا}} |
{{ب|بزد جنگ وارونه دیو سیاه|دو تا اندر آورد بالای شاه}} | {{ب|بزد جنگ وارونه دیو سیاه|دو تا اندر آورد بالای شاه}} | ||
{{ب|فکند آن تن شاهزاده بخاک|بچنگال کردش، کمرگاه چاک}} | {{ب|فکند آن تن شاهزاده بخاک|بچنگال کردش، کمرگاه چاک}} | ||
− | {{ب|سیامک بدست | + | {{ب|سیامک بدست چنان زشت دیو|تبه گشت و ماند انجمن بی خدیو}} |
{{ب|چو آگه شد از مرگ فرزند شاه|ز تیمار، گیتی بر او شد سیاه}} | {{ب|چو آگه شد از مرگ فرزند شاه|ز تیمار، گیتی بر او شد سیاه}} | ||
{{ب|فرود آمد از تخت، ویله کنان|زنان بر سر و موی و رخ را، کنان}} | {{ب|فرود آمد از تخت، ویله کنان|زنان بر سر و موی و رخ را، کنان}} | ||
{{ب|دو رخساره پر خون و دل سوگوار|دو دیده پر از نم چو ابر بهار}} | {{ب|دو رخساره پر خون و دل سوگوار|دو دیده پر از نم چو ابر بهار}} | ||
− | {{ب|خروشی برآمد ز | + | {{ب|خروشی برآمد ز لشگر بزار|کشیدند صف بر در شهریار}} |
{{ب|همه جامها کرده پیروزه رنگ|دو چشم ابر خونین و رخ بادرنگ}} | {{ب|همه جامها کرده پیروزه رنگ|دو چشم ابر خونین و رخ بادرنگ}} | ||
− | {{ب|دد و | + | {{ب|دد و دام و نخجیر گشته گروه|برفتند ویله کنان سوی کوه}} |
− | {{ب|برفتند با سوگواری و درد|ز درگاه کی شاه برخاست گرد}} | + | {{ب|'''برفتند با سوگواری و درد'''|ز درگاه کی شاه برخاست گرد}} |
{{ب|نشستند سالی چنین سوگوار|پیام آمد از داور کردگار}} | {{ب|نشستند سالی چنین سوگوار|پیام آمد از داور کردگار}} | ||
{{ب|درود آوریدش خجسته سروش|کزین بیش مخروش و باز آر هوش}} | {{ب|درود آوریدش خجسته سروش|کزین بیش مخروش و باز آر هوش}} | ||
− | {{ب|سپه ساز و بر کش به فرمان من|بر آور یکی گرد از | + | {{ب|سپه ساز و بر کش به فرمان من|بر آور یکی گرد از انجمن}} |
{{ب|از آن بد کنش دیو، روی زمین|بپرداز و پردخته کن دل ز کین}} | {{ب|از آن بد کنش دیو، روی زمین|بپرداز و پردخته کن دل ز کین}} | ||
{{ب|کی نامور سر سوی آسمان|بر آورد و بد خواست بر بد گمان}} | {{ب|کی نامور سر سوی آسمان|بر آورد و بد خواست بر بد گمان}} | ||
− | {{ب| | + | {{ب|بدان برترین نام یزدانش را|بخواند و بپالود، مژگانش، را}} |
− | {{ب|وزان پس بکین سیامک شتافت|شب و روز، آرام خفتن نیافت}} | + | {{ب|وزان پس بکین سیامک شتافت|شب و روز، آرام و خفتن نیافت}} |
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== رفتن هوشنگ و گیومرث به جنگ دیو سیاه == | == رفتن هوشنگ و گیومرث به جنگ دیو سیاه == | ||
− | {{ب|خجسته | + | {{شعر}} |
+ | [[پرونده:Kiomars 9.ogg|thumb|right|300px|'''سیامک خجسته یکی پور داشت''']] | ||
+ | [[پرونده:Hooshang 2.ogg|thumb|right|300px|'''بهمبر فتادند هر دو گروه''']] | ||
+ | {{ب|'''سیامک خجسته یکی پور داشت'''|که نزد نیا جاه دستور داشت}} | ||
{{ب|گرانمایه را نام هوشنگ بود|تو گفتی همه هوش و فرهنگ بود}} | {{ب|گرانمایه را نام هوشنگ بود|تو گفتی همه هوش و فرهنگ بود}} | ||
− | {{ب|به نزد نیا یادگار پدر|نیا پروریده | + | {{ب|به نزد نیا یادگار پدر|نیا پروریده مرو را به بر}} |
− | {{ب|نیایش بجای پسر داشتی| | + | {{ب|نیایش بجای پسر داشتی|جزو بر کسی چشم نگماشتی}} |
{{ب|چو بنهاد دل کینه و جنگ را|بخواند آن گرانمایه هوشنگ را}} | {{ب|چو بنهاد دل کینه و جنگ را|بخواند آن گرانمایه هوشنگ را}} | ||
− | {{ب|همه | + | {{ب|همه گفتنیها بدو باز گفت| همه رازها برگشاد از نهفت}} |
− | {{ب|که من لشگری کرد خواهم همی|خروشی | + | {{ب|که من لشگری کرد خواهم همی|خروشی برآورد خواهم همی}} |
− | {{ب|ترا بود باید همی پیش رو|که من | + | {{ب|ترا بود باید همی پیش رو|که من رفتنیام تو سالار نو}} |
− | {{ب|سپاهی دد و دم و مرغ و پری|سپهدار برکین و | + | {{ب|پری و پلنگ انجمن کرد و شیر|ز درندگان گرگ و ببر دلیر}} |
− | {{ب| | + | {{ب|سپاهی دد و دم و مرغ و پری|سپهدار برکین و گُندآوری}} |
− | {{ب|بیامد سیه دیو | + | {{ب|پسِ پشت لشکر گیومرت شاه|نبیره به پیش اندرون با سپاه}} |
− | {{ب| | + | {{ب|بیامد سیه دیو بی ترس و باک|همی باسمان بر پراکند خاک}} |
− | {{ب|بیازید | + | {{ب|ز هرای درندگان چنگ دیو|شده سست و ز خشم گیهان خدیو}} |
− | {{ب|کشیدش سراپای یکسر دوال|سپهبد برید آن سر | + | {{ب|'''بهمبر فتادند هر دو گروه'''|شدند از دد و دام دیوان ستوه}} |
− | {{ب|به پای | + | {{ب|بیازید چون شیر هوشنگ چنگ|جهان کرد بر دیو نَستوه تنگ}} |
− | {{ب| | + | {{ب|کشیدش سراپای یکسر دوال|سپهبد برید آن سر ناهَمال}} |
− | {{ب|برفت و جهان | + | {{ب|به پای اندرافکند و بسپرد خوار|دریدش برو چرم و برگشت کار}} |
− | {{ب|جهان فریبنده | + | {{ب|چُن آمد مرآن کینه را خواستار|سرآمد گیومرت را روزگار}} |
− | {{ب|جهان سر بسر چو | + | {{ب|برفت و جهان مُردَری ماند ازوی|نگر تا که را نزد او آبروی}} |
+ | {{ب|جهان فریبنده و گَردگَرد|ره سود بنمود و خود مایه خَورد}} | ||
+ | {{ب|جهان سر بسر چو فسانهست و بس|نماند بد و نیک بر هیچ کس}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
[[رده:شاهنامه فردوسی]] | [[رده:شاهنامه فردوسی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۵:۲۰
دیباچه | شاهنامه (گیومرت) از فردوسی |
هوشنگ |
پادشاهی گیومرت سی سال بود
سُخن گوی دهگان چه گوید نخست | که نام بزرگی به گیتی که جست | |
که بود آن که دیهیم بر سر نهاد | ندارد کس آن روزگاران به باد | |
مگر کز پدر یاد دارد پسر | بگوید ترا یک به یک در به در | |
که نام بزرگی، که آورد پیش | کرا بود از آن مهتران پایه بیش | |
پژوهنده نامه باستان | که از پهلوانی زند داستان | |
چنین گفت کایین تخت و کلاه | گیومرت آورد و او بود شاه | |
چو آمد به ماه بره آفتاب | جهان گشت با فر و آیین و آب | |
بتابید از آن سان ز برج بره | که گیتی جوان گشت از او یکسره | |
گیومرت شد بر جهان کدخدای | نخستین به کوه اندرون ساخت جای | |
سر بخت و تختش بر آمد به کوه | پلنگینه پوشید خود با گروه | |
ازو اندر آمد همی پرورش | که پوشیدنی نو بد و نو خورش | |
به گیتی درون، سال سی شاه بود | به خوبی چو خورشید بر گاه بود | |
همی تافت زو فر شاهتشاهی | چو ماه دو هفته ز سرو سهی | |
دد و دام و هر جانور کش بدید | ز گیتی به نزدیک او آرمید | |
دو تا میشدندی بر تخت او | از آن بر شده فره و بخت او | |
پسر بد مر او را یکی خوبروی | هنرمند و همچون پدر نامجوی | |
سیامک بدش نام و فرخنده بود | گیومرت را دل بدو زنده بود | |
بر آمد بر این کار یک روزگار | فروزنده شد دولت شهریار | |
به گیتی نبودش کسی دشمنا | مگر بد کنش، ریمن اهریمنا | |
به رشک اندر هرمن بد سگال | همی رای زد تا ببالید بال | |
یکی بچه بودش چو گرگ سترگ | دلاور شده با سپاهی بزرگ | |
جهان شد بر آن دیو بچه سیاه | ز بخت سیامک وز آن پایگاه | |
سپه کرد و نزدیک او راه جست | همی تاخت و دیهیم کی شاه جست | |
همی گفت با هر کسی راز خویش | جهان کرد یکسر پر آواز خویش | |
گیومرت زین خود کی آگاه بود | که تخت مهی را جز او شاه بود | |
یکایک بیامد خجسته سروش | بسان پری پلنگینه پوش | |
بگفتش به راست این سخن دربدر | که دشمن چه سازد همی با پسر | |
سخن چون بگوش سیامک رسید | ز کردار بدخواه دیو پلید | |
دل شاه بچه در آمد بجوش | سپاه انجمن کرد و بگشاد گوش | |
بپوشید تن را بچرم پلنگ | که جوشن نبود خود نه آیین جنگ | |
پذیره شدش دیو را جنگ جوی | سپه را چو روی اندر آمد بروی | |
سیامک بیامد برهنه تنا | بر آویخت با پور اهرمنا | |
بزد جنگ وارونه دیو سیاه | دو تا اندر آورد بالای شاه | |
فکند آن تن شاهزاده بخاک | بچنگال کردش، کمرگاه چاک | |
سیامک بدست چنان زشت دیو | تبه گشت و ماند انجمن بی خدیو | |
چو آگه شد از مرگ فرزند شاه | ز تیمار، گیتی بر او شد سیاه | |
فرود آمد از تخت، ویله کنان | زنان بر سر و موی و رخ را، کنان | |
دو رخساره پر خون و دل سوگوار | دو دیده پر از نم چو ابر بهار | |
خروشی برآمد ز لشگر بزار | کشیدند صف بر در شهریار | |
همه جامها کرده پیروزه رنگ | دو چشم ابر خونین و رخ بادرنگ | |
دد و دام و نخجیر گشته گروه | برفتند ویله کنان سوی کوه | |
برفتند با سوگواری و درد | ز درگاه کی شاه برخاست گرد | |
نشستند سالی چنین سوگوار | پیام آمد از داور کردگار | |
درود آوریدش خجسته سروش | کزین بیش مخروش و باز آر هوش | |
سپه ساز و بر کش به فرمان من | بر آور یکی گرد از انجمن | |
از آن بد کنش دیو، روی زمین | بپرداز و پردخته کن دل ز کین | |
کی نامور سر سوی آسمان | بر آورد و بد خواست بر بد گمان | |
بدان برترین نام یزدانش را | بخواند و بپالود، مژگانش، را | |
وزان پس بکین سیامک شتافت | شب و روز، آرام و خفتن نیافت |
رفتن هوشنگ و گیومرث به جنگ دیو سیاه
سیامک خجسته یکی پور داشت | که نزد نیا جاه دستور داشت | |
گرانمایه را نام هوشنگ بود | تو گفتی همه هوش و فرهنگ بود | |
به نزد نیا یادگار پدر | نیا پروریده مرو را به بر | |
نیایش بجای پسر داشتی | جزو بر کسی چشم نگماشتی | |
چو بنهاد دل کینه و جنگ را | بخواند آن گرانمایه هوشنگ را | |
همه گفتنیها بدو باز گفت | همه رازها برگشاد از نهفت | |
که من لشگری کرد خواهم همی | خروشی برآورد خواهم همی | |
ترا بود باید همی پیش رو | که من رفتنیام تو سالار نو | |
پری و پلنگ انجمن کرد و شیر | ز درندگان گرگ و ببر دلیر | |
سپاهی دد و دم و مرغ و پری | سپهدار برکین و گُندآوری | |
پسِ پشت لشکر گیومرت شاه | نبیره به پیش اندرون با سپاه | |
بیامد سیه دیو بی ترس و باک | همی باسمان بر پراکند خاک | |
ز هرای درندگان چنگ دیو | شده سست و ز خشم گیهان خدیو | |
بهمبر فتادند هر دو گروه | شدند از دد و دام دیوان ستوه | |
بیازید چون شیر هوشنگ چنگ | جهان کرد بر دیو نَستوه تنگ | |
کشیدش سراپای یکسر دوال | سپهبد برید آن سر ناهَمال | |
به پای اندرافکند و بسپرد خوار | دریدش برو چرم و برگشت کار | |
چُن آمد مرآن کینه را خواستار | سرآمد گیومرت را روزگار | |
برفت و جهان مُردَری ماند ازوی | نگر تا که را نزد او آبروی | |
جهان فریبنده و گَردگَرد | ره سود بنمود و خود مایه خَورد | |
جهان سر بسر چو فسانهست و بس | نماند بد و نیک بر هیچ کس |