تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/از ما مرو ای چراغ روشن»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|از ما مرو ای چراغ روشن|تا زنده شود هزار چون من}} | {{ب|از ما مرو ای چراغ روشن|تا زنده شود هزار چون من}} | ||
{{ب|تا بشکفد از درون هر خار|صد نرگس و یاسمین و سوسن}} | {{ب|تا بشکفد از درون هر خار|صد نرگس و یاسمین و سوسن}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۴:۴۱
' | دیوان شمس (غزلیات) (از ما مرو ای چراغ روشن) از مولوی |
' |
از ما مرو ای چراغ روشن | تا زنده شود هزار چون من | |
تا بشکفد از درون هر خار | صد نرگس و یاسمین و سوسن | |
بر هر شاخی هزار میوه | در هر گل تر هزار گلشن | |
جان شب را تو چون چراغی | یا جان چراغ را چو روغن | |
ای روزن خانه را چو خورشید | یا خانه بسته را چو روزن | |
ای جوشن را چو دست داوود | یا رستم جنگ را چو جوشن | |
خورشید پی تو غرق آتش | وز بهر تو ساخت ماه خرمن | |
نستاند هیچ کس بجز تو | تاوان بهار را ز بهمن | |
از شوق تو باغ و راغ در جوش | وز عشق تو گل دریده دامن | |
ای دوست مرا چو سر تو باشی | من غم نخورم ز وام کردن | |
روزی که گذر کنی به بازار | هم مرد رود ز خویش و هم زن | |
وان شب که صبوح او تو باشی | هم روح بود خراب و هم تن | |
ترکی کند آن صبوح و گوید | با هندوی شب به خشم سن سن | |
ترکیت به از خراج بلغار | هر سن سن تو هزار رهزن | |
گفتی که خموش من خموشم | گر زانک نیاریم به گفتن | |
ور گوش رباب دل بپیچی | در گفت آیم که تن تنن تن | |
خاکی بودم خموش و ساکن | مستم کردی به هست کردن | |
هستی بگذارم و شوم خاک | تا هست کنی مرا دگر فن | |
خاموش که گفت نیز هستی است | باش از پی انصتواش الکن |