تفاوت میان نسخه‌های «بیدل شیرازی/پریشانی ایام»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Bellavista (گفتگو | مشارکت‌ها) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
| − | {{شعر}}<br />{{ب|خرم آن دل كه سر زلف نگاری دارد | وز ''' پریشاني ايام''' قراری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|سنبل و ياسمن و لاله به يك جا جمعند | وقت آن خوش كه چو روی تو بهاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|كاش از خون دلم پنجه نگارین ميكرد | از حنا بر كف خود آن كه نگاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|چون دلم در پیش افتاد چرا هندوی خال | گر نه با لعل لب او سر و كاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|هر كسی گو به غم عشق بتی انس گرفت | نه شگفت است گر از خلق كناری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|می كشد عشق تو زارم نه به خود می پویم | چه كند اشتر مسكین كه مهاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|مگرم دوش خيال تو در آغوش نبود | كه دل امروز دگر نالۀ زاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|گاه گاهی به سر خسته گذاری بودش | هر كه در خانۀ خود صید فكاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|گو به خاك قدمش عرضه دهد باد صبا | بر سر كوی وی از آن كه گذاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|كه ضرو است سگ خویش به همراه برد | شهسواری كه به دل عزم شكاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|آتش عشق تو از سینۀ [[بیدل]] سر زد | كآهش امروز دگر طرفه شراری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br /> | + | {{شعر}}<br />{{ب|خرم آن دل كه سر زلف نگاری دارد | وز ''' پریشاني ايام''' قراری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|سنبل و ياسمن و لاله به يك جا جمعند | وقت آن خوش كه چو روی تو بهاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|كاش از خون دلم پنجه نگارین ميكرد | از حنا بر كف خود آن كه نگاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|چون دلم در پیش افتاد چرا هندوی خال | گر نه با لعل لب او سر و كاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|هر كسی گو به غم عشق بتی انس گرفت | نه شگفت است گر از خلق كناری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|می كشد عشق تو زارم نه به خود می پویم | چه كند اشتر مسكین كه مهاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|مگرم دوش خيال تو در آغوش نبود | كه دل امروز دگر نالۀ زاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|گاه گاهی به سر خسته گذاری بودش | هر كه در خانۀ خود صید فكاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|گو به خاك قدمش عرضه دهد باد صبا | بر سر كوی وی از آن كه گذاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|كه ضرو است سگ خویش به همراه برد | شهسواری كه به دل عزم شكاری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|آتش عشق تو از سینۀ [[بیدل]] سر زد | كآهش امروز دگر طرفه شراری دارد}}<br />{{پایان شعر}}<br /> |
| − | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مارس ۲۰۱۳، ساعت ۱۷:۰۲
| خرم آن دل كه سر زلف نگاری دارد | وز پریشاني ايام قراری دارد |
| سنبل و ياسمن و لاله به يك جا جمعند | وقت آن خوش كه چو روی تو بهاری دارد |
| كاش از خون دلم پنجه نگارین ميكرد | از حنا بر كف خود آن كه نگاری دارد |
| چون دلم در پیش افتاد چرا هندوی خال | گر نه با لعل لب او سر و كاری دارد |
| هر كسی گو به غم عشق بتی انس گرفت | نه شگفت است گر از خلق كناری دارد |
| می كشد عشق تو زارم نه به خود می پویم | چه كند اشتر مسكین كه مهاری دارد |
| مگرم دوش خيال تو در آغوش نبود | كه دل امروز دگر نالۀ زاری دارد |
| گاه گاهی به سر خسته گذاری بودش | هر كه در خانۀ خود صید فكاری دارد |
| گو به خاك قدمش عرضه دهد باد صبا | بر سر كوی وی از آن كه گذاری دارد |
| كه ضرو است سگ خویش به همراه برد | شهسواری كه به دل عزم شكاری دارد |
| آتش عشق تو از سینۀ بیدل سر زد | كآهش امروز دگر طرفه شراری دارد |