تفاوت میان نسخه‌های «بیدل شیرازی/نکته سربسته»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Bellavista (گفتگو | مشارکت‌ها) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
| − | {{شعر}}<br />{{ب|غم تو شادی و درد تو بود راحت روح |عاشقانراست غم و درد تو مفتاح فتوح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|برد بیداری مرغ سحرم خواب ز چشم |گو به اصحاب بخیزند که شد وقت صبوح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|می برد سیل غمت قصّۀ طوفان ز یاد | جان نمیبرد اگر بود درین مرحله نوح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|صفت صفر دهان تو نگنجد در لفظ | سرّ این ''' نکتهٔ سر بسته''' گذارم بوضوح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|در دم مرگ به آن جان جهان میگفتم |نیست جای تو بغیر از دل ما این مروح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|منکر عشق بگو تربت عشاق ببوی | انّ من تربتنا رایحة الحب نضوح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|لعل او هست نمکپاش و مرا سینه قریح |زلف او مشک فشان است و دل ما مجروح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|دل طپد در برم از خنجر مژگان هنوز | دست و پا میزند اندر دم مردن مذبوح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|بندۀ خویش و ز توحید زنی دم [[بیدل]] | تو به کی توبه ازین نفس پرستی چو نصوح }}<br />{{پایان شعر}}<br /> | + | {{شعر}}<br />{{ب|غم تو شادی و درد تو بود راحت روح |عاشقانراست غم و درد تو مفتاح فتوح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|برد بیداری مرغ سحرم خواب ز چشم |گو به اصحاب بخیزند که شد وقت صبوح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|می برد سیل غمت قصّۀ طوفان ز یاد | جان نمیبرد اگر بود درین مرحله نوح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|صفت صفر دهان تو نگنجد در لفظ | سرّ این ''' نکتهٔ سر بسته''' گذارم بوضوح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|در دم مرگ به آن جان جهان میگفتم |نیست جای تو بغیر از دل ما این مروح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|منکر عشق بگو تربت عشاق ببوی | انّ من تربتنا رایحة الحب نضوح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|لعل او هست نمکپاش و مرا سینه قریح |زلف او مشک فشان است و دل ما مجروح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|دل طپد در برم از خنجر مژگان هنوز | دست و پا میزند اندر دم مردن مذبوح}}<br />{{پایان شعر}}<br />{{شعر}}<br />{{ب|بندۀ خویش و ز توحید زنی دم [[بیدل]] | تو به کی توبه ازین نفس پرستی چو نصوح }}<br />{{پایان شعر}}<br /> |
| − | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مارس ۲۰۱۳، ساعت ۱۷:۰۲
| غم تو شادی و درد تو بود راحت روح | عاشقانراست غم و درد تو مفتاح فتوح |
| برد بیداری مرغ سحرم خواب ز چشم | گو به اصحاب بخیزند که شد وقت صبوح |
| می برد سیل غمت قصّۀ طوفان ز یاد | جان نمیبرد اگر بود درین مرحله نوح |
| صفت صفر دهان تو نگنجد در لفظ | سرّ این نکتهٔ سر بسته گذارم بوضوح |
| در دم مرگ به آن جان جهان میگفتم | نیست جای تو بغیر از دل ما این مروح |
| منکر عشق بگو تربت عشاق ببوی | انّ من تربتنا رایحة الحب نضوح |
| لعل او هست نمکپاش و مرا سینه قریح | زلف او مشک فشان است و دل ما مجروح |
| دل طپد در برم از خنجر مژگان هنوز | دست و پا میزند اندر دم مردن مذبوح |
| بندۀ خویش و ز توحید زنی دم بیدل | تو به کی توبه ازین نفس پرستی چو نصوح |