تفاوت میان نسخههای «بیانات اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در باریابی هیات مدیره سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی ۶ اردیبهشت ماه ۲۵۳۶ شاهنشاهی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحهای تازه حاوی « '''بیانات اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در باریابی ریاست عالیه سازمان...» ایجاد کرد) |
|||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
− | + | {{سرصفحه پروژه | |
+ | | عنوان = [[درگاه:محمدرضا شاه پهلوی|درگاه اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر]] | ||
+ | [[سخنرانیهای محمدرضا شاه پهلوی آریامهر سال ۲۵۳۶ شاهنشاهی]] | ||
+ | | قسمت = | ||
+ | | قبلی = [[برنامه عمرانی پنجم ۱۳۵۲ - ۱۳۵۶]] | ||
+ | | بعدی = [[برنامه عمرانی ششم/سال ۲۵۳۷ شاهنشاهی]] | ||
+ | | یادداشت = | ||
+ | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۹:۴۴
برنامه عمرانی پنجم ۱۳۵۲ - ۱۳۵۶ | درگاه اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر | برنامه عمرانی ششم/سال ۲۵۳۷ شاهنشاهی |
بیانات اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در باریابی ریاست عالیه سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی ۶ اردیبهشت ماه ۲۵۳۶ شاهنشاهی
- "سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی اکنون در مسیری پیش میرود که متناسب با نام حقیقی آن است. ممکن است بعضیها فکر بکنند در مملکتی که فلسفه انقلابی و اجتماعی آن دادن هر نوع سرویس به مردم، حتی از دوران جنین است، پس برای سایرین چه وظایفی باقی میماند؟ بهترین جواب این سؤال، فعالیتهای این سازمان و چند سازمان مشابه دیگری است که در این مملکت با حمایت و کمک دولت، ولی از لحاظ اجرایی به طور آزادتر و با مقررات اداری کمتر دست و پا گیر و شاید با سرعت عمل و تصمیمگیری سریعتر و با اشتراک بیشتر مردم برای تأمین هدف، کار و تلاش بکنند. به همین سبب هیچ منافاتی ندارد که ما برنامهریزی فلسفی و انقلابی خودمان را از طرفی به وسیله دولت و از طرف دیگر به وسیله دستگاههای دولتی، چه با توجه به سیاست عدم تمرکز که اکنون در پیش داریم، به شرط اینکه عدم تمرکز به مفهوم واقعی آن باشد، این موضوع را قبلاً گفته بودم که عدم تمرکز معنیاش این نیست که تمرکزی که اکنون در مرکز و در یک نقطه وجود دارد با معایبش در اینجا، در سایر استانها و یا فرمانداریها نیز به همان طریق تکرار شود، ولی گمان میکنم کارهای این دستگاه در عین تمرکز، روی عدم تمرکز نیز استوار است و بهترین معرف این عدم تمرکز، در واقع شرکت مردم در بعضی از امور این سازمان است. به عنوان مثال از جنبش نیکوکاری میتوان نام برد که در مدت خیلی کوتاه، وجوه قابل توجهی را مردم تقدیم کردند. این روحیه خیرخواهانه و نیکوکار ایرانی را میرساند و اگر راهی به آنها نشان بدهند و مطمئن باشند، مسلماً در این راه قدمهایی برمیدارند. مردم در قدیم به عنوان وقف، نیت نیکوکاری داشتند، منتهی راه اقدام را بلد نبودند که چکار بکنند. نه دستگاهی وجود داشت و نه ارتباطی در مملکت برقرار بود و به علاوه نه راهی بود و نه جادهای و این فکر از محیط ده کوچک یا شهر خودشان تجاوز نمیکرد، ولی امروز میشود روی مقیاس ملی فکر کرد. اشخاصی پیدا میشوند که در شهر خودشان دهها یا صدها میلیون ریال برای مؤسسات فرهنگی یا آموزشی تقدیم میکنند. این چیزی است که برای این مملکت مفید است. این روحیهای است که بچههای این مملکت را تربیت میکند و آنها را در کار خودشان متخصص و استاد بار میآورد و آنها نیز به نوبه خودشان به مملکت و جامعه خود خدمت درجه یک عرضه خواهندکرد. البته برای ایجاد درمانگاهها در سراسر مملکت باید میان دستگاههایی که مأمور بهداشت و بهداری در مملکت هستند، هماهنگی لازم ایجاد شود. بیمههایی که به وجود آمد و به خصوص در آینده نیز باید ایجاد شود تا اینکه هر فرد ایرانی در هر رشته از زندگی از اول تا آخر عمر بیمه بشود. روابطی که دستگاهها باید ایجاد کنند از هم اکنون باید به فکر تدارک آن بود و این روابط و ضوابط را از هم اکنون معین کرد. موضوع لباس چیز مفیدی است. اجازه خواهد داد که کارکنان، کارگران و زحمتکشان و افرادی که در واقع در شمار تولیدکنندگان این مملکت هستند، لباسهای کار تمیز، خوب و بادوام و با قیمتهای مناسب در اختیارشان باشد. تعداد لباسها را باید به نسبت تعداد جمعیت و نوع کار در مملکت تطبیق داد.
- همان طور که ذکر گردید که ۲۵ درصد احتیاجات دارویی این مملکت را میخواهید تولید کنید. ۲۵ درصد احتیاجات کدام جمعیت؟ جمعیت فعلی ایران بیش از ۳۴ میلیون نفر است و در بیست سال دیگر دو برابر و بلکه بیشتر خواهدشد. البته نمیتوان انتظار داشت که یک دستگاه به تنهایی تمام داروهای مملکت را تهیه کند، ولی این دستگاه میتواند در بعضی رشتهها تخصصی شود و آن داروها را نه فقط برای داخل مملکت، بلکه برای صدور به بازارهای صادراتی نیز تهیه کند. شما چرا این کار را نکنید؟ شرکت روز افزون مردم در کارها اقدامات و برنامههای سازمان خوب است. از لحاظ ارتباط اجتماعی نمیدانم مطالبی که به مطبوعات یا به رادیو و تلویزیون میدهید به اندازه کافی هست یا خیر؟ این مطالب قابل مطالعه است که مردم از جزئیات کارتان اطلاع داشته باشند. موضوع کتاب، البته کار مهمی است و این کاری است که خیلی وقت است که شروع کردهاید و باید آن را ادامه بدهید."