سخنان علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی در باریابی انجمن ملی مبارزه با جذام و خبرنگاران در هفته جذام ۶ تیر ماه ۲۵۳۷ شاهنشاهی
| برنامه عمرانی سوم/سال‌های ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۵ | ذرگاه علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی | درگاه اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر |
سخنان علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی در باریابی انجمن ملی مبارزه با جذام و خبرنگاران در هفته جذام ۶ تیر ماه ۲۵۳۷ شاهنشاهی
متاسفانه از قرون گذشته این بیماری به شکلی در ذهن مردم آمده است که مردم از آن بیماری وحشت بیهوده دارند. اغلب اطبا گفته‌اند بعضی از انواع این مرض است که ممکن است مسری باشد. مرض جذام این طوری که فکر می‌کنند مسری نیست و اگر بود مطمئنا دکترها این حرف را نمی‌زدند. خود من بارها به مراکز جذامیان رفته‌ام و درست نیست که وحشتی به این شکل از طرف مردم نسبت به این بیماری وجود بیاید و به خصوص برای بیماران شفا یافته که هیچ فرقی با بیماران شفا یافته دیگر ندارند.
اجتماع باید این افراد را کم کم قبول بکند که وارد اجتماع بشوند و مثل بقیه افراد اجتماع زندگی بکنند و طرد نشوند. من فکر می کنم کمکی که وسایل ارتباط جمعی کرده است بسیار ارزنده خواهدبود که مردم به این موضوع واقف بشوند. متاسفانه با این افکاری که قبلا در اجتماع ما بود بیماران شفا یافته قبلا نمی توانستند به اجتماع برگردند و در میان خانواده اشان در روستاهاشان و یا در شهرهایشان زندگی کنند ما نمی خواستیم که دهکده ای بوجود آید که فقط این نوع بیماران شفا یافته در آنجا باشند ولی چون چاره ای نبود به همین جهت بهکده راجی که از مرحمتی شاهنشاه است درست شد و خوشبختانه آن کاری که ما خواستیم انجام نشود در اجتماع برعکس شد، یعنی عوض اینکه جذامی شفا یافته به طرف افراد سالم برگردد این بهکده افراد سالم را به خودش کشید.
این موضوع روانی در اجتماع ما نسبت به این گروه از جامعه نه تنها برای جذامی بهبود یافته بلکه برای خانواده اش بلکه برای بچه های آن بیمار که متاسفانه باز اجتماع یک حس هایی نسبت به این بچه ها دارند قابل اهمیت است و باید این حس از بین برود که این بچه ها مثل سایر بچه های این مملکت بتوانند آزادانه در مراکز آموزشی مراکز تفریحی در اجتماع خودشان باشند.
امیدوارم طوری بشود که این نوع بیمارها بتوانند به راحتی در بیمارستان ها مثل امراض دیگر بستری بشوند. پزشکان و پرستاران با این بیماری آشنایی بیشتری پیدا بکنند و فکر نکنند که این بیماری از بیمار دیگری که در بیمارستان بستری است مسری تر است متاسفانه این حس حتی از طرف پزشکان و پرستاران وجود دارد.