پیام اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در بیست و پنجمین سالروز صدور اعلامیه جهانی حقوق بشر ۱۹ آذر ماه ۱۳۵۲
| سخنرانی‌های محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بر پایه تاریخ | اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران | تصمیم‌های مجلس |
پیام اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در بیست و پنجمین سالروز صدور اعلامیه جهانی حقوق بشر ۱۹ آذر ماه ۱۳۵۲
فرا رسیدن بیست و پنجمین سالروز تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر را که امسال با اعلام دهه پیکار با نژادپرستی و تبعیض نژادی همزمان است به سازمان ملل متحد و به همه مردم نیک اندیش جهان تبریک می‌گوییم.
اکنون یک ربع قرن از هنگام صدور این اعلامیه تاریخی که ایران به عنوان یکی از اعضای مؤسس سازمان ملل متحد در تنظیم و تصویب آن سهمی اساسی به عهده داشت می‌گذرد. در همه این مدت، کشور ما نه تنها پشتیبان کامل مفاد این اعلامیه بود، بلکه از راه‌های مختلف، منجمله تشکیل کنفرانس جهانی حقوق بشر در تهران کوشیده است تا راه را برای اجرای جهانی اصول این اعلامیه هموارتر سازد.
اعتقاد راسخ ما در این باره، گذشته از درک واقع بینانه نیازمندی‌های حیاتی جامعه بشری در عصر حاضر، متکی بر سنن و موازین میراث فرهنگی ریشه دار ایرانی است که بشردوستی و احترام به شخصیت انسانی همواره از مهمترین اصول آن بوده است. ما معتقدیم که بقا و پیشرفت بشریت امروز، بیش از هر چیز مستلزم استقرار صلح و تفاهم بین‌المللی در صورت مثبت آن، یعنی صلحی بر اساس حق و عدالت است که حقوق بشر هسته مرکزی آن را تشکیل می‌دهد، صلحی که مظهر پیروزی همه آن آرمان‌ها و آرزوهایی باشد که نسل‌های بیشمار بشری در طول قرون پیاپی با رنج‌ها و تلاش‌های پایان ناپذیر کوشیده‌اند تا از ورای فرهنگ‌ها و تمدن‌ها و اندیشه‌ها و معتقدات خویش راهی به سوی تحقق آن‌ها بگشایند. صلحی که بتواند سرانجام پس از اینهمه فداکاری‌ها و قربانی‌ها و رنج‌ها، بشر را از حقوق مسلم خود یعنی از شخصیت انسانی، از آزادی و عدالت، از حق برخورداری از دانش و فرهنگ، از حق ایمنی، از فقر و گرسنگی و بیماری و تبعیضات مخرب، برخوردار سازد.
اعلامیه جهانی حقوق بشر، درست بیست و پنج سال پیش در چنین روزی در پاریس از طرف کشور ما و سایر ممالکی که در آن هنگام سازمان ملل متحد را تشکیل می‌دادند، به منظور تضمین معنوی و جهانی این اصول صادر شد، ولی ما امروز در عین تجلیل از مفاد این اعلامیه ناگزیر از تذکر این واقعیت هستیم که متأسفانه در جریان عمل آنچه در این بیست و پنج سال در جهان روی داده بهیچوجه جوابگوی اصول اعلامیه حقوق بشر نبوده است، و ما در این مدت غالباً با نگرانی و تأسف فراوان ناظر آن بوده‌ایم که کوتاه‌بینی‌ها و خودخواهی‌ها و تعصبات گوناگون به انواع وسائل حقوق و شخصیت بشری را در گوشه و کنار جهان مورد تخطی آشکار قرار داده است.
روح واقع بینی که حقّاً می‌باید راهنمای ما باشد آشکارا نشان می‌دهد که امروز جامعه بشری در راه طولانی و ناهموار تکامل خود بر سر دوراهی مرگ و زندگی رسیده است و اگر راه صحیح را که راه ایجاد یک جامعه انسانی آزاد و تندرست و فهمیده و برخوردار از صلح و عدالت است برنگزیند، به ناچار راه نابودی این جامعه خواهد بود که مخرب‌ترین وسائل انهدامی تاریخ جهان در این راه در کمین نشسته‌اند. آرزو کنیم که تلاش نیک اندیشان گیتی بشریت را در این پیکار مقدس با پیروزی همراه سازد تا دنیای فرزندان ما همان دنیایی باشد که آرمان‌ها و آرزوهای همه مذاهب و فرهنگ‌ها و تمدن‌های بشری و بخصوص اصول اعلامیه جهانی حقوق بشر روح و هسته آن بشمار می‌رود.