پیام اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر به مناسبت بیستمین سالروز صدور اعلامیه جهانی حقوق بشر ۱۸ آذر ماه ۱۳۴۷
| برنامه عمرانی چهارم | درگاه اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی شاهنشاه آریامهر | کنفرانس جهانی حقوق بشر - تهران ۲ تا ۲۳ اردیبهشت ماه ۱۳۴۷ |
پیام اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر به مناسبت بیستمین سالروز صدور اعلامیه جهانی حقوق بشر ۱۸ آذر ماه ۱۳۴۷
فرارسیدن بیستمین سالروز صدور اعلامیه جهانی حقوق بشر را از جانب خود و ملت ایران به سازمان ملل متحد و همه مردم نیک‌اندیش جهان تبریک می‌گویم و آرزومندم که مفاد این اعلامیه هر چه بیشتر اساس کار کلیه دولتها و ملتهای جهان قرارگیرد.
هنگام گشایش کنفرانس جهانی حقوق بشر در اردیبهشت‌ماه گذشته که کشور ایران با کمال خوشوقتی میزبان آن بود، متذکر شدم که اجرای واقعی و مؤثر اصول اعلامیه حقوق بشر نه تنها در دنیای امروز وظیفه سیاسی و اخلاقی هر دولتی است، بلکه در عین حال پر ارزش‌ترین هدیه‌ای است که هر حکومتی می‌تواند به جامعه بشری و به صلح بین‌المللی بدهد.
در دنیای پیشرفته ما، امروز دیگر برای بسیاری از خودخواهیهای ملی و تبعیضات و بی‌عدالتیهایی که در گذشته نه تنها غالباً از اصول جاری روابط بین‌المللی محسوب می‌شد، بلکه گاه، چون در معتقدات فاشیستی جنبه حقی قابل احترام نیز بدانها داده‌می‌شد، جایی باقی نماینده‌است.
در تاریخ پر ماجرای بشری، دادن بسیار قربانیها و تحمل بسیار رنجها و تلخیها، لازم آمده‌است تا سرانجام یک سازمان جهانی بتواند به نمایندگی از جانب همه اجتماع انسانی منشوری را صادر کند که در آن حقوق و آزادیهای انسانی عموم افراد بشر طبیعی و واجب‌الرعایه شناخته شده‌است، و اکنون که چنین منشوری از جانب اکثریت قریب به اتفاق ملل جهان به رسمیت شناخته شده‌است، دیگر هیچ دولت و هیچ فردی که با حس مسئولیت آشنا باشد، حقاً اجازه تخطی بدین اصول را به هر دلیل و تحت هر عنوانی که باشد، نخواهدداشت، و بر این اساس، استناد به حفظ منافع ملی نمی‌تواند مجوز اقدامی قرارگیرد که مستلزم زیان جامعه بشری باشد. یعنی هیچ دولت و ملتی حق ندارد به بهانه اینکه اجرای تمام یا قسمتی از بی‌عدالتیها و تبعیضات منافع خصوصی آن را بهتر تأمین می‌کند، سیاست خود را در مجرایی قراردهد که با پیشرفت و سعادت کلی جامعه بشری تناقض داشته‌باشد، زیرا واقعیت این است که منافع حقیقی هیچ ملتی نمی‌تواند مباین با منافع عمومی جامعه ملل جهان باشد، و اگر ما از توجه به بیماری اجتماع خویش ناراحت هستیم، باید خواه‌ناخواه این فکر در ما به وجود آید که در برابر رنج عمومی، ناراحتیها و رنجهای خصوصی خود ما در هر سطح که باشد در درجه دوم اهمیت قراردارد و «جزء» فقط وقتی می‌تواند اصلاح شود که قبلاً «کل» اصلاح شده باشد.
اکنون نیز به‌مناسبت سالروز صدور اعلامیه جهانی حقوق بشر، چه به عنوان زمامدار کشوری که اساس سیاست جهانی خود را همکاری با تمام ملل جهان در راه تأمین هر چه بیشتر سعادت و رفاه جامعه بشری قرار داده‌است، و چه به عنوان یک فرد بشری که قلباً آرزومند ایجاد جامعه خوشبخت و مترقی انسانی به صورت یک واحد کلی است، تذکر این حقیقت را ضروری می‌دانم که پیشرفت واقعی هر کشور و هر ملت فقط در کادر پیشرفت همه‌جانبه بشری امکان‌پذیر است و چنین پیشرفتی تنها وقتی تحقق می‌تواند یافت که حقوق و آزادیهای طبیعی و انسانی هر فرد و هر اجتماعی بر اساس اصولی که مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر را تشکیل می‌دهد، به مفهوم واقعی و نه فقط به صورت ظاهر، مورد احترام و رعایت قرارگیرد.
امروزه جامعه بشری در راه ناهموار و پر پیچ و خم تکامل و ترقی خود بر سر یک دوراهی رسیده‌است که یک راه آن به ایجاد یک واحد بشری سعادتمند و آزاد و فهمیده و تندرست و برخوردار از عدالت و مساوات و محبت منتهی می‌شود و راه دیگر به نابودی مادی و معنوی این اجتماع می‌رسد.
از خداوند بخواهیم که همه مردم نیک‌اندیش جهان را در تلاش مقدس و انسانی خویش برای پیروزی بشریت، در انتخاب راه راست هدایت فرماید.