پیام اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر به مناسبت برگزاری نخستین کنگره گیاه پزشکی ایران ۲۳ شهریور ماه ۱۳۴۸
| برنامه عمرانی چهارم | درگاه اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی شاهنشاه آریامهر | کنفرانس جهانی حقوق بشر - تهران ۲ تا ۲۳ اردیبهشت ماه ۱۳۴۷ |
پیام اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر به مناسبت برگزاری نخستین کنگره گیاه پزشکی ایران ۲۳ شهریور ماه ۱۳۴۸
تشکیل نخستین کنگره گیاه‌پزشکی ایران مایه خوشوقتی ما است، زیرا برگزاری این کنگره بر اساس یک احتیاج حیاتی کشور ما و غالب کشورهای جهان صورت می‌گیرد.
می‌دانیم که در دنیای کنونی، با وجود تمام پیشرفتهای علمی و فنی، هنوز قسمت قابل ملاحظه‌ای از محصولات کشاورزی جهان بر اثر حمله حشرات و قارچها و باکتریها در مزارع و انبارها و یا بر اثر آفات مختلف نباتی در خود کشتزارها نابود می‌شود، در حالی که صدها میلیون نفر از مردم جهان از گرسنگی رنج می‌برند و نیاز مبرمی به این محصولات دارند. از طرف دیگر متأسفانه این ثروت عظیم بیشتر در کشورهایی به هدر می‌رود، که با فقر و گرسنگی و کمبود مواد غذایی دست به گریبان هستند.
توجه به فقر و گرسنگی در دنیای امروز، و از طرف دیگر ازدیاد روزافزون جمعیت جهان، تلاش متخصصین آفات نباتی و سایر رشته‌های گیاه‌پزشکی را هر روز الزام‌آورتر و حیاتی‌تر می‌سازد و ضرورت تبادل نظرها و همکاریهای علمی و فنی آنان را در این زمینه بیشتر نشان می‌دهد.
بنابراین تا آنجا که به کشور ما مربوط است، از یک طرف می‌باید وزارت کشاورزی و سایر سازمانهای مربوطه با استفاده از آخرین تحقیقات علمی که متناسب با شرایط اقلیمی و زراعی خاص ایران باشد، و همچنین از طریق اعزام سپاهیان ترویج‌وآبادانی به روستاها و هدایت کشاورزان در امر مبارزه با آفات و کمکهای عملی بدانها، کمال کوشش خود را به کار برند و از جانب دیگر خود کشاورزان می‌باید به منظور حفظ محصولات خویش و افزایش درآمد خود بیش از پیش در امر مبارزه با آفات نباتی کوشا باشند.
امیدواریم با تشکیل این کنگره، هماهنگی بیشتری در زمینه تحقیقاتی حاصل گردد و از این راه همگامی خاصی که بازده فعالیتهای پژوهشی را بیشتر می‌کند، میان مؤسسات مختلف تحقیقاتی کشور در امر گیاه‌پزشکی به وجود آید.
بسیار شایسته خواهدبود که چنین کنگره‌ای هر سال تشکیل گردد و ضمناً ارتباط نزدیکی با سایر سازمانهای بین‌المللی در زمینه کار خود برقرارنماید، تا در عین آنکه از مطالعات و تجارب دیگران استفاده می‌کند، متقابلاً حاصل تجارب و مطالعات خود را نیز در اختیار مراجع ذی‌نفع سایر کشورها بگذارد، و از این راه سهم خود را در مبارزه انسانیِ وسیعی که به خاطر نجات بشر از گرسنگی صورت می‌گیرد، در حد مقدورات خویش ایفاکند.