پیام اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر به مجمع عمومی سازمان ملل به مناسبت بیست و پنجمین سال بنیاد نهادن سازمان ملل متحد ۲۲ مهر ۱۳۴۹

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سخنرانی‌های محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بر پایه تاریخ اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران

سخنرانی‌های محمدرضا شاه پهلوی آریامهر سال ۱۳۴۹ خورشیدی تازی

تصمیم‌های مجلس


پیام اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر به مجمع عمومی سازمان ملل به مناسبت بیست و پنجمین سال بنیاد نهادن سازمان ملل متحد ۲۲ مهر ۱۳۴۹


یک ربع قرن از آن لحظه تاریخی که منشور سازمان ملل متحد در محیطی سرشار از شوق و امید به منظور تضمین امنیت و تأمین رفاه جامعه بشریت تدوین شد، می‌گذرد. بدیهی است که این مدت از نظر یک سازمان بین‌المللی زمان کوتاهی است، با این حال برای ارزیابی کار انجام شده کافی است.

اگر چه بیست و پنج سال تلاش مداوم محدودیت‌های مسلمی را آشکار ساخت، ولی موفقیت‌های چشم‌گیری را هم که در این مدت نصیب سازمان شد نمی‌توان نادیده گرفت.

درست است که طی این مدت مبانی صلح متزلزل و ناپایدار بوده، ولی لااقل خطر جنگ اتمی و همگانی تخفیف پیدا کرده است. اگر چه بسیاری از ملل مستعمره به آزادی رسیدند، ولی استعمار هنوز ریشه‌کن نشده است. درست است که اعلامیه جهانی حقوق بشر نور تازه‌ای در جهان افکنده است، لیکن اصل برتری نژادی هنوز در برخی از نقاط جهان حکمفرمایی می‌کند. هر چند همکاری بین‌المللی برای توسعه به پیشرفت‌های مسلمی نائل آمده، ولی شکاف بین کشورهای ثروتمند و دیگر کشورها عمیق‌تر شده است. با این ترتیب ترازنامه فعالیت‌های سازمان ملل متحد از آنچه که در ابتدا به نظر می‌رسید مثبت‌تر است، زیرا فکر همکاری در سایه تحولی که کندی آن به هیچ وجه نباید ما را نسبت به نتیجه مورد انتظار دچار تردید سازد به تدریج جای مخاصمه جزئی را می‌گیرد.

تنها مسئله آن است که چگونه می‌توان به منظور بازگردانیدن اعتماد مردم به اهمیت و فواید سازمان، فاصله موجود بین اصول مندرج در منشور و اجرای آن اصول را از طرف جامعه بین‌المللی تقلیل داد. در این زمینه وظیفه دولت‌ها است که با حس بدبینی که اراده آن را تحت تأثیر قرار داده مبارزه کنند، به تعهدات ناشی از منشور ملل متحد و تصمیمات سازمان مخصوصاً درباره خودداری از توسل به زور برای حل اختلافات احترام بگذارند. اقدامات خود را با اصول و قوانین کمک متقابل و سازش و اغماض منطبق سازند، عدالت و آزادی را در جهان مستقر کنند و برای ریشه کن ساختن فقر و جنگ همکاری کنند.

به طور خلاصه ایجاد هماهنگی بیشتر بین سیاست‌های ملی و هدف‌هایی که در منشور ملل متحد تعیین شده، موجب خواهد شد تا هدف‌های غایی جامعه بین‌المللی به آسانی بیشتری تحقق یابد. دول عضو سازمان می‌بایست هنگام طرح‌ریزی سیاست‌های ملی خود تدابیر و توصیه‌هایی را که در محدوده سازمان از طرف عموم و به طور دسته‌جمعی پذیرفته شده است، مد نظر قرار داد و خط مشی خود را با تعهدات و روح منشور وفق دهند.

سازمان ملل متحد در گذشته در خاتمه بخشیدن به استعمار در بسیاری از نقاط جهان کمک کرده و ملل را در راه نیل به استقلال یاری کرده است. تعداد دول عضو سازمان اینک نسبت به سال ۱۹۴۵ تا دو برابر و نیم افزایش یافته است، لیکن این افزایش باید تا حصول به جامعیت ادامه یابد تا کلیه ملل صلح‌دوست جهان که احترام به منشور ملل متحد را واجب می‌شمارند، به عضویت آن درآیند. تنها به این شرط است که سازمان خواهد توانست با قدرت بیشتر و به نام تمام مردم جهان صحبت کند. سازمان همچنین باید تلاش بیشتری به منظور کمک به کشورهای در حال توسعه به عمل آورد تا فاصله این کشورها با کشورهای صنعتی تقلیل یابد. در این زمینه باید توجه مستمری به تحقق کامل هدف‌های دومین دهه توسعه معطوف دارد.

ایران به نوبه خود چه در زمینه سیاست داخلی و چه درمورد مناسبات با سایر دول، همواره سعی داشته است تا اصول مندرج در منشور ملل متحد را اجرا کند. ما اعتقاد خود را نسبت به لزوم حصول اصلی جامعیت در سازمان ملل متحد ابراز داشته‌ایم. در زمینه سیاست خارجی، ما با بسیاری از کشورها حتی کشورهایی که از نظر نظام اجتماعی و سیاسی با ما متفاوت هستند مناسبات دوستانه برقرار کرده و همکاری‌های نزدیکی داشته‌ایم. برای تشدید مبارزه با بی‌سوادی در سطح بین‌المللی اقدام به عمل آوردیم. ایجاد یک سپاه بین‌المللی داوطلبان را پیشنهاد کردیم تا بدین وسیله به جوانان فرصت داده شود که در توسعه جامعه بشریت سهیم باشند.

مسلماً تجربه ما منحصر به فرد نیست. از آن جهت آن را بازگو می‌کنیم تا آن را بهتر بشناسیم و چنین به نظر می‌رسد که این تجربه نشان می‌دهد که هر کشور می‌تواند در صورتی که بخواهد، در پی افکندن دنیایی بهتر سهم سازنده‌ای داشته باشد. ما اعتقاد راسخ داریم که چنانچه تلاش خود را در چنین راه‌هایی متحد سازیم، موفق خواهیم شد سازمان را چنانکه مورد نظر بنیان‌گذاران آن در سال ‌۱۹۴۵ بوده‌است به صورت عامل صلح و عدالت و پیشرفت درآوریم.