پیام اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در دهمین سالروز برگزاری کنفرانس آفریقایی آسیایی باندونگ ۲۹ فروردین ۱۳۴۴

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۸ مارس ۲۰۱۸، ساعت ۰۵:۴۰ توسط Bijan (گفتگو | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جشن‌های ۲۵۰۰ سال بنیانگذاری شاهنشاهی ایران درگاه اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر

سخنرانی‌های محمدرضا شاه پهلوی

برنامه عمرانی سوم/سال‌های ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۵


پیام اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در دهمین سالروز برگزاری کنفرانس آفریقایی آسیایی باندونگ ۲۹ فروردین ۱۳۴۴


برای من جای کمال رضامندی است که می‌بینم از تاریخ تشکیل اولین کنفرانس آفریقایی - آسیایی باندونگ[۱] تاکنون بیش از چهل کشور مستقل در آسیا و آفریقا به مقام حقه خویش در جامعه جهانی رسیده‌اند، و بدین ترتیب رژیم کهنه و ظالمانه استعمارگری را معناً در جهان خاتمه داده‌اند.


در یک لحظه تاریخی نمایندگان قریب یک میلیارد و نیم نفر از مردم جهان ده اصل باندونگ را امضاء و اعلام نمودند که به موجب آن کلیه کشورهای جهان باید بدون ترس و تردید با ایمان راسخ و حسن نیت کامل نسبت به یکدیگر در صلح و صفا با هم زندگی کنند. طولی نکشید که کنفرانس باندونگ و اصول متخذه در آن منبع الهام و راهنمای میلیون‌ها برادر و خواهر ما که در راه پیشرفت اجتماعی و تأمین زندگی بهتر و آزادی بیشتر برای خود در اقصی نقاط جهان تلاش می‌کنند گردید.


ده سال پیش وقتی که نمایندگان ایران از کنفرانس باندونگ مراجعت کردند با کمال مسرّت مشاهده کردم که اصول ده گانه باندونگ بیان کننده آرمان‌های دیرین سیاست خارجی ما می‌باشد. بنابراین، وفاداری ما نسبت به این اصول در روابط ما با کلیه ملل صلح دوست عالم امری بس طبیعی بود.


حتی در آن لحظات سختی که پاره ای از کشورها به خود حق می‌دادند بعضی از این اصول مخصوصاً اصل خودداری از مداخله در امور داخلی سایر کشورها را رعایت نکنند، با کمال مباهات باید بگویم که ایران مفهوم همبستگی و تعاون آسیا و آفریقا را کماکان مافوق سایر نظریات زودگذر قرار داده است. سیاست ما در سازمان ملل متحد نیز بر همین پایه استوار بود. به نمایندگان ایران در سازمان ملل متحد همواره دستور داده می‌شد که پیوسته از مسائل عمومی و مشترک گروه‌های آفریقایی و آسیایی با در نظر گرفتن روح همبستگی و تعاون موجود بین این دو قاره دفاع کند.
مخصوصاً ایران افتخار می‌کند که به عنوان یکی از فعال‌ترین پشتیبانان قطعنامه تاریخی الغای رژیم استعماری قلمداد گردیده و از حامیان سرسخت اجرای فوری آن بوده است.


با این حال اکنون که دهمین سالگرد کنفرانس باندونگ برگزار می‌شود لازم است در نظر داشته باشیم که گرچه خواست‌های سیاسی ملل آفریقایی و آسیایی اصولاً برآورده شده‌اند، ولی هنوز مشکلات مهمی در راه ما برای رسیدن به سطح عالی‌تری از زندگی وجود دارد.


با اعتقاد به این امر که تسریع در رشد اقتصادی کشورهای‌مان مستلزم اصلاحات انقلابی است که باید در اساس جامعه‌های ما صورت گیرد، ما در ایران دست به یک انقلاب مسالمت‌آمیز زدیم که در پرتو آن هم اکنون توانسته‌ایم بر بیشتر موانع اساسی موجود در راه پیشرفت و ترقی کشورمان فایق آییم. می‌دانیم که یک چنین کوشش‌هایی که بر اساس فلسفه آسیایی و آفریقایی یعنی اتکاء به منابع ملی و حداکثر استفاده از نیروی انسانی و اقتصادی استوار است در کشورهای دیگر نیز به عمل می‌آید.


وظیفه ما در به ثمر رسانیدن آرمان‌های باندونگ این است که به مساعی خود در این راه ادامه دهیم و با ایجاد روح همبستگی و تعاون روزافزون بین کلیه ملل جهان بدون توجه به وضع جغرافیایی آن‌ها نشان دهیم که سنن باستانی شکیبایی و خردمندی آفریقایی و آسیایی می‌تواند با مقاصدی که از جنب و جوش های انقلابی مورد نظر می‌باشد بهم آمیخته شود.


در خاتمه لازم است خاطرنشان سازم که امسال نه فقط مقارن با برگزاری دهمین سالگرد کنفرانس باندونگ و بیستمین سالگرد تأسیس سازمان ملل متحد است، بلکه در تاریخ از آن به عنوان سالی یاد خواهد شد که نمایندگان قریب صد و پانزده کشور برای اولین بار در یک کنگره بین‌المللی به منظور ریشه کن ساختن بیسوادی عمومی از جهان گرد یکدیگر جمع شدند. ایران که گهواره یکی از باستانی ترین فرهنگ‌های عالم است مخصوصاً مقدم هیئت های نمایندگی کشورهای آفریقایی و آسیایی را به این کنفرانس گرامی داشته و یقین دارد که کمک مؤثر آنان در یک چنین برنامه مقدسی موجب خواهد شد که باب جدیدی در پیشرفت فرهنگی ملل ما در راه تأمین آزادی بیشتر و مقام بالاتر گشوده شود.


توفیق و سعادت میلیون‌ها برادر و خواهر آفریقایی و آسیایی خود را در این سالگرد دهمین کنفرانس باندونگ از صمیم قلب آرزومندم.

پانویس

  1. کنفرانس بندونگ در سال ۱۹۵۵ در اندونزی برگزار شد و ۲۳ کشور آسیایی و ۶ کشور افریقایی در آن شرکت جستند. این کنفرانس در بررسی و اعتراض به شوروی و اشغال کشورهای اروپای شرقی و آسیای مرکزی و کشور فرانسه در مستعمره ساختن کشورهای افریقای شمالی و کشور چین از این کنفرانس برای برقرار ساختن پیوندها با دیگر کشورهای آسیایی استفاده کرد. این کنفرانس، کنفرانسی علیه تبعیض نژادی و استعمار در تنش‌های جنگ سرد بود. در این کنفرانس برای نخستین بار واژه "جهان سوم" برای روشن ساختن محدوده بلوک غرب یا "جهان اول" و بلوک شرق "جهان دوم" و بلوک کشورهای آزاد یا "جهان سوم" بکار برده شد. ده ماده کنفرانس: ۱- احترام به حقوق اساسی انسانی و به آرمان‌ها و اصول منشور ملل متحد ۲- احترام به حاکمیت و تمامیت سرزمینی همه ملت‌ها چه کوچک و چه بزرگ ۳- به رسمیت شناختن برابری همه نژادها و ملت‌ها ۴- خودداری از دست اندازی در امور داخلی کشورهای دیگر ۵- احترام به حق هر ملت در پدافند از حقوق فردی یا گروهی بر پایه منشور ملل متحد ۶- خودداری از دست اندازی یا ترساندن از دست اندازی با بهره‌گیری از زور علیه تمامیت سرزمینی یا استقلال سیاسی هر کشور ۷-خودداری از نوشتار و بستن قراردادهای پدافند گروهی در سودرسانی به هر یک از قدرت‌های بزرگ و نیز خودداری از فشار آوردن به هر کشور از سوی کشور دیگر ۸ - از میان برداشتن درگیری‌ها و ناسازگاری‌های بین‌المللی از راه‌های صلح‎آمیز چون گفتگو، آشتی، داوری یا رسیدگی قضایی و نیز دیگر راه‌های صلح‎آمیز به گزینش دو سوی درگیر با یکدیگر، بر پایه منشور ملل متحد ۹- پایه‌ور سازی همیاری و خواست‌های مشترک ۱۰- احترام به عدالت و پیمان‌های بین‌المللی