مصاحبه علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی در فرودگاه مهرآباد پس از بازگشت از بازدید پروژه‌های عمرانی آذربایجان شرقی ۴ شهریور ماه ۲۵۳۵ شاهنشاهی
| شهبانو فرح پهلوی | پرتال علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی
سخنرانی‌ها و پیام‌ها و بیانات و مصاحبه‌های علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی |
بنیاد شهبانو فرح پهلوی |
مصاحبه علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی در فرودگاه مهرآباد پس از بازگشت از بازدید پروژه‌های عمرانی آذربایجان شرقی ۴ شهریور ماه ۲۵۳۵ شاهنشاهی
علیاحضرت شهبانو در پایان سفر پنج روزه خود به آذربایجان هنگام ورود به تهران در فرودگاه مهرآباد به پرسش‌های خبرنگار اطلاعات پاسخ فرمودند.
از پیشگاه علیاحضرت پرسیده شد، درباره اینکه گزارش‌هایی که بعرض‌تان رسیده تا چه اندازه‌ای می‌پذیرید و باور می‌کنید و اگر احیاناً در درستی آن تردید پیدا شد، چه خواهد شد؟
علیاحضرت فرمودند: خوشبختانه الآن وضع طوری است که در همه جا فقط اکتفا نمی‌کنند به گزارش‌های پیشرفت‌ها و از این فرصت استفاده می‌کنند که یک مقدار از اشکالات و مسائلی را که دارند در میان بگذارند. البته طبیعی است که در بعضی جاها بخواهند برای روز بخصوصی یک مقدار به آن چیزی که هست جلوه‌ای بهتر بدهند ولی دیگر با تجربه‌ای که داریم فکر می‌کنم از محل‌هایی که بازدید می‌کنیم بهر حال آشنایی با این سازمان‌ها و مراکز مختلف داریم و اطمینان به اشخاصی که در آن‌جا هستند، با یک نظر درست مواجه می‌شویم و کاملاً نمی‌شود گفت که اگر یک مرکزی درست نباشد و خلاف آن را نشان بدهند ما باور خواهیم کرد. این مراکز هر کدام آن‌ها سازمان‌های خصوصی هستند که مرکزی در تهران دارند و من با این‌ها در مورد مشکلات‌شان و کارهای‌شان در تماس هستم. خود این مراکز بازرسانی دارند و افرادی که از این مراکز بازدید می‌کنند، افراد مختلف بعضی وقت‌ها گزارش‌هایی به من می‌دهند. همینطور است در مورد تمام سازمان‌های دولتی چون در دولت هم در دستگاه‌های مختلف بازرسانی هستند و غیر از آن در هر شهری یا استانی انجمن شهر هست، انجمن استان هست، انجمن شهرستان هست، نمایندگان مردم هستند، خود استاندار هست و فکر می‌کنم باید تا اندازه‌ای به گفته همه این‌ها اعتقاد داشت و پذیرفت که این‌ها افرادی هستند که در درجه اول می‌خواهند خدمت بکنند و مطلب راست را به عرض اعلیحضرت برسانند و این‌ها همه طرق مختلفی است که آدم می‌داند این کارها به چه گونه‌ای پیش می‌رود و اگر از این گروه رسمی دولتی بگذریم خود افراد ملت هستند. افراد مختلفی که یا بوسیله نامه یا به وسائل دیگر به اطلاع ما می‌رسانند که چه شده و بعد هم اگر واقعاً در یک مرکزی اختلاف عقیده یا اختلاف گزارش زیاد باشد در رأس آن سازمان بازرسی شاهنشاهی است که می‌رود گزارش صحیحی تهیه می‌کند و برمی‌گردد. مثلاً در کانون کارآموزی که بودیم یکی از بچه‌های آن جا، یکی از جوانان می‌گفت که بله همه این کارها که انجام شده تظاهر است و فقط برای شما درست کرده‌اند. یکی دو هفته است که این کارها را کرده‌اند و وقتی شما بروید این‌ها برچیده می‌شود. البته آن جوان نمی‌دانست که خود من می‌دانم که فقط دو ماه است که این فعالیت‌ها در آن‌جا شده و یک مقدار کارها ظاهری هست که آن هم مهم نیست. فرض کنید نظافت محل را یک مقدار گل‌کاری می‌کنند یک مقدار درختکاری می‌کنند اصل آن است که معلمین و دستگاه‌ها و کارگاه‌ها باشد. البته خوب آن جوان خودش یک مشکلات اجتماعی داشت، یک ناراحتی‌هایی داشت که این حرف‌ها را می‌زد. ولی بهر صورت یک جوری آن مطلب درست به اطلاع آدم می‌رسد و همانطور که گفتم باید اطمینان کنیم به این افرادی که در رأس کاره هستند. البته با دقت و نظارت و بازرسی و غیره، چون متأسفانه در تمام اجتماع‌ها لازم هست یک نظارتی باشد، که یک بارزسی باشد، تشویق باشد، تنبیه باشد. این فقط در مملکت ما نیست و فکر می‌کنم بطور کلی دیگر الآن در مملکت ما موقعی هست که کسی نمی‌تواند کاملاً یک چیز غلطی را به یک طرز صحیحی جلوه دهد چون دیگر الآن مردم هم شریک هستند و بی‌صدا نمی‌مانند.
علیاحضرت شهبانو در پاسخ پرسش دیگر پیرامون برنامه‌ها و عریضه‌های مردم و نحوه رسیدگی به آن‌ها فرمودند: بله، این کار باعث تأسف است. به دلایل مختلف ناراحتی‌های زیادی هم برای ما ایجاد می‌کند و هم برای مردم. بار دیگر من می‌خواهم بگویم که نامه‌هایی که مردم می‌دهند چه به دست ما بدهند چه به دست مأمورینی که بعد خواهند داد، به استاندار یا مسئولینی که این نامه‌ها را باید جمع‌آوری کنند و چه به دفتر من بفرستند، و یا به دفتر شاهنشاه همه به یک صورت رسیدگی خواهد شد. هیچ فرقی بین این نامه‌ها نیست و بنابراین بهتر است که مردم واقعاً اطمینان کنند که نامه‌های‌شان را از راه عادی بدهند. آن نامه‌هایی که مردم بوسیله پست می‌فرستند یا به دست افراد مسئول می‌دهند، اگر موضوعش شدنی باشد که می‌شود اگر نشدنی است که نمی‌شود. همین امر برای آن نامه‌ای است که به دست من فرض کنید بدهند. اگر بشود کاری برای آن شخص کرد انجام می‌شود اگر نشود نمی‌شود انجام داد. فقط یک ناراحتی برای خودشان ایجاد می‌کنند و محیط را شلوغ می‌کنند و خطرات دیگری هم دارد که امیدوارم کم کم مردم عادت کنند این کار را نکنند چون اطمینان می‌دهم که اوّلاً به این نامه‌ها همه رسیدگی می‌شود و بعد هم فرقی نیست بین آن نامه‌ای که به دفتر می‌فرستند و آن نامه‌ای که به دست من می‌دهند.