مصاحبه اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر با نماینده رادیو تلویزیون اتریش ۲۴ دی ماه ۱۳۵۳
| سخنرانی‌های محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بر پایه تاریخ | اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران | تصمیم‌های مجلس |
مصاحبه اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر با نماینده رادیو تلویزیون اتریش ۲۴ دی ماه ۱۳۵۳
مذاکرات صلح
برای رفع اختلاف اعراب و اسرائیل، سیاست گام به گام کیسینجر برای آغاز مذاکرات اعراب و اسرائیل، و همچنین کوشش دولت شوروی جهت تشکیل کنفرانس ژنو برای رسیدگی به این موضوع هر دو آن‌ها دارای اثرات خاصی است، ولی آنچه که اکنون بیش از هر چیز اهمیت دارد وضع قابل انفجار منطقه است. باید این حالت انفجار برطرف شود و امیدوارم که سرانجام برای حصول نتایج فوری و رفع این حالت خطرناک بتوان نخست مذاکرات مرحله به مرحله را آغاز کرد، و پس از آن کوشش‌های صلح در کنفرانس ژنو دنبال شود.
کنفرانس ژنو
در مورد تعیین تاریخ کنفرانس ژنو این موضوع بستگی به میزان پیشرفت به سوی مذاکرات صلح دارد و پیشرفت مذاکرات نیز با کوشش‌های دکتر کیسینجر و سیاست مرحله به مرحله حاصل خواهد شد.
ما با تشکیل کنفرانس ژنو موافقیم و این موضوع مورد قبول همه کشورهایی که در صلح خاورمیانه ذینفع هستند، قرار گرفته است. هم شوروی و هم آمریکا با این موضوع موافقند، ولی مشکلی که در این راه وجود دارد این است که اگر آن‌ها با وضع قابل انفجار فعلی منطقه در کنفرانس ژنو شرکت کنند، حتی به حداقل نتایجی که برای ادامه مذاکرات صلح لازم است نخواهند رسید. در شرایط فعلی بین طرفین سوء تفاهماتی وجود دارد، ولی اگر این سوء تفاهم فوراً رفع شود قدمی به سوی مذاکرات صلح برداشته خواهد شد و به دنبال آن اقدامات سریع دیگر برای استقرار صلح به عمل خواهد آمد.
موضع ایران در جنگ آینده
اگر کوشش‌های صلح بطور ناگهانی قطع شود و بار دیگر زد و خوردهای مسلحانه بین طرفین آغاز شود، موضع ایران مانند سابق خواهد بود، ولی مسلماً ما نسبت به اعراب ابراز همدردی خواهیم کرد، زیرا ما با آن‌ها دارای یک کیش و آئین هستیم، در حالیکه طرف دیگر زمین‌های اعراب را اشغال می‌کند و طبق قطعنامه 242 سازمان ملل باید تمام زمین‌های اشغالی اعراب تخلیه شود، بنابراین اصول سیاست ما بر این پایه یعنی اجرای قطعنامه مذکور قرار دارد.
روش ایران در برابر کُردها
وظیفه ما در قبال کُردها دارای دو جنبه است. یکی آنکه آن‌ها از خالص ترین گروه نژاد آریایی و ایرانی هستند. با آنکه ما نژادپرست نیستیم، اما اگر طرف دیگر دست به پیروی از یک سیاست نژادپرستانه بزند، ما نیز در چنین موقعیتی خواهیم گفت: «چرا شما برادران کُرد ما را در آن سوی مرزهای مان می‌کشید و قتل عام می‌کنید؟» در عین حال ما نمی‌خواهیم که کردستان عراق خارج از مرزهای کشور تثبیت شده عراق باشد. این موضوع هرگز نباید به غلط تفسیر و تعبیر شود. بنابراین، این یکی از جنبه‌های روش ما نسبت به مردم کُرد است.
جنبه دیگر آن است که بیش از صد و سی هزار نفر از آوارگان کُرد به کشور ما پناه آورده‌اند که بیشتر آن‌ها را پیرمردان و پیرزنان و کودکان تشکیل می‌دهند. اینان قبلاً مورد بمباران و قتل عام قرار گرفته‌اند و ما مبالغ هنگفتی پول صرف نگاهداری آن‌ها در اردوگاه‌ها و همچنین آرامش و آسایش آنان تا حد امکان می‌کنیم. ما متأسفیم که سازمان‌های بین‌المللی تاکنون توجه لازم به این مسئله انسانی نکرده اند. کشمکش مردم کُرد یک کشمکش تدافعی است نه یک جدال تهاجمی. آنان نمی‌خواهند به خار از کشور عراق بروند. آن‌هایی که می‌گویند چرا ما جنگ افزارهای تهاجمی در اختیار کُردها نمی‌گذاریم منظورشان چیست؟
آیا منظورشان این است که ما باید هواپیما و تانک به آن‌ها بدهیم؟ در این صورت آن‌ها از چه جایگاهی عمل خواهند کرد؟ اگر ما چنین کنیم معنایش آن است که ما کردستان را به عنوان یک کشور آزاد و مستقل می‌شناسیم در حالیکه چنین نیست. بنابراین اظهار نظرهای مزبور بهیچوجه با واقعیت‌های موجود تطبیق نمی‌کند.
مسئول واقعی تورم
قیمت نفت مسئول نیم درصد از تورم آمریکا، و بین نیم تا دو درصد از تورم کشورهای دیگر است. در حالیکه تورم در این کشورها به تفاوت بین بیست و بیست و پنج، و بیست و هفت، و سی درصد است. خوب، علت و سبب بقیه تورم چیست؟ این سئوال نخست. سئوال دوم مربوط به آمار و ارقامی است که در مطبوعات خارجی منعکس شده است. طبق این آمار کشورهای اروپایی با تورم متوسط سیزده درصد یا اندکی بیشتر، کالاهای خود را به ما کشورهای تولید کننده نفت با افزایش سی و پنج درصد یا بیشتر عرضه کرده اند. این اقدام را چگونه می‌توان توجیه کرد؟ سئوال سوم آنکه آیا تاکنون شخص یا سازمانی هرگز به این اندیشه بوده است که در سال 1974 حدود چهل میلیارد دلار شکر به فروش رفته، در حالیکه دنیا با نگرانی مدعی است که اقتصاد جهانی به مرحله ورشکستگی خواهد رسید، زیرا در سال 1975 یکصد میلیارد دلار بابت نفت باید بپردازد. باید دید که از نظر اقتصاد جهانی آیا شکر مهمتر است یا نفت؟ چهارم آنکه ما پیشنهادهای متعددی داریم که یکی از آن‌ها را قبلاً در سازمان ملل مطرح کردیم و خوشوقتیم که اتریش هم از آن پشتیبانی کرد. این پیشنهاد آن بود که کشورهای تولید کننده نفت بخصوص آن‌هایی که از بابت نفت مازاد درآمد دارند (چون کشورهایی مانند نیجریه و الجزایر درآمد زائد ندارند) مبالغی در یک مؤسسه بین‌المللی بسپارند. در این مؤسسه دوازده کشور تولید کننده نفت، و دوازده کشور بزرگ صنعتی و همچنین دوازده کشور در حال توسعه و دریافت کننده کمک در کنار هم عضویت داشته باشند و همه کشورهای عضو دارای حق رأی مساوی باشند. این مؤسسه با سی و شش عضو خود طرح‌های کشورهای در حال توسعه را بر اساس کیفیت و قابل اجرا بودن آن بررسی خواهد کرد. مؤسسه مزبور با یاری و همکاری دو سازمان دیگر یعنی بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول هزینه طرح‌ها را با شرایط بسیار آسان و مناسب با اقساط بیست و پنج ساله و نرخ بهره دو و نیم درصد تأمین خواهد ساخت. کشورهای در حال توسعه با این پول چه خواهند کرد؟ بعضی از آن‌ها قسمتی از این پول را در داخل کشورهای شان خرج می‌کنند، ولی قسمت عمده آن صرف سفارش کالاهای صنعتی و ماشین آلات برای اجرای برنامه‌ای آبادانی خواهد شد و این سفارش‌ها به کشورهای بزرگ صنعتی داده می‌شود، همانطور که گفتم کشورهایی هستند که درآمد نفت شان بیش از احتیاج برای مصارف داخلی است. در صورتی که این پول‌های زائد را در اختیار دوستان خود بگذارند، این گردش پول راه کمکی است که صنایع کشورهای توسعه یافته را از سقوط نجات خواهد داد.
ارتباط قیمت نفت با کالاهای دیگر
پیشنهاد دیگر ما ارتباط دادن قیمت نفت به اشخاص قیمت بیست تا سی قلم کالای دیگر است. اگر قیمت این کالاها بالا برود، ما هم بهای نفت را بالا می‌بریم، اگر تقلیل یابد ما هم به همان نسبت حاضریم بهای نفت را تقلیل دهیم، زیرا آنچه مورد توجه ما است حفظ قوه خرید و جلوگیری از پدید آمدن اختلال در آن است، ما ضمناً گفته‌ایم زمانی خواهد رسید که نفت را از لحاظ ارزش و قیمت به هیچ نحو نمی‌توان جبران کرد. من قبلاً درباره قیمت شکر توضیحاتی دادم و می‌توانم درباره قیمت گوشت، روغن نباتی و بسیاری از کالاهای دیگر که چهارصد درصد و در برخی موارد تا دو هزار درصد بالا رفته است اشاره‌ای بکنم. با این وضع باید دید چه موادی می‌توانند جانشین نفت شوند که تا سی یا پنجاه سال دیگر به پایان خواهد رسید.
آیا تأمین یک منبع انرژی که بتواند جانشین نفت شود چه هزینه‌ای در بر خواهد داشت؟ خرج بهره برداری از یک منبع زغال چقدر است؟ یک کیلووات برق اتمی با چه هزینه‌ای تولید می‌شود؟ چه نیرو و انرژی با چه هزینه‌ای می‌توان از آب یا عناصر دیگر به دست آورد؟
هزینه تکثیر میلیاردها میکروب بخاطر ایجاد یک منبع انرژی چقدر خواهد بود؟ از پلاسما، منبع جالب دیگر انرژی، چه نیرویی می‌توان به دست آورد؟
شما که در گذشته نفت را با قیمت ناچیزی به دست می‌آوردید پس از اتمام انرژی چه خواهید کرد؟ باید از هم اکنون دست بکار تهیه منابع دیگر انرژی شد و نفت را تا سر حد امکان و تا زمانی که میسر است حفظ نمود، زیرا از نفت هفتاد هزار فرآورده جنبی دیگر به دست می‌آید، ولی از زغال و یا نیروی اتم و یا انرژی خورشیدی چند فرآورده حاصل می‌شود؟
اگر به شیوه کنونی خود به مصرف نفت ادامه دهید تکلیف شما پس از اتمام نفت چه خواهد شد؟
همکاری ایران و اتریش
ما در چند سال گذشته با مقامات اتریش درباره مسائل مختلف از جمله همکاری‌های اقتصادی گفتگوهایی کردیم و این امر به صورت یک برنامه دائمی بین دو ک شور صورت می‌گیرد.
ما بطور کلی با یکدیگر تفاهم بسیار خوبی داشته‌ایم و روابط ما به شیوه نیکویی پیشرفت می‌کند، از جمله مسائلی که می‌توانیم درباره آن مشترکاً مطالعه کنیم امکان نوعی همکاری در آینده بوسیله ایران و اتریش در یک کشور ثالث است.