مصاحبه اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر با روزنامه واشنگتن پست ۱۸ خرداد ماه ۱۳۴۸
| برنامه عمرانی چهارم | اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران | روزشمار انقلاب شاه و مردم |
۱۸ خرداد ۱۳۴۸
بیانات شاهنشاه در مصاحبه با سردبیر روزنامه واشنگتن‌پست
ایران هرگز نقشه‌های استعماری در خلیج فارس ندارد و آماده‌است که با تمام کشورهای آن منطقه قرارداد دفاعی به منظور تثبیت اوضاع این منطقه پس از خروج نظامی انگلیس در سال ۱۹۷۱ امضانماید.
ایران به توسعه و تکمیل ظرفیت دفاعی خویش ادامه خواهدداد به طوری که قدرت نظامی آن بتواند با مجموع نیروی آشوبگران این منطقه مقابله کند.
ما باید نیروی خود را چنان تقویت کنیم که پس از رفتن انگلیسها از خلیج فارس این منطقه را امن نگه داریم. ایران می‌تواند چنین کاری را بکند، زیرا هیچ نظر و نقشه ارضی و استعماری ندارد. هدف ایران این است که در این منطقه تصویری از قدرت، خردمندی و مقاصدی کاملاً نوع‌پرستانه عرضه بدارد، بدون آنکه اندک تصویری از «آقا بالاسر بودن» را به خاطر خطور دهد.
درصورتی که کشورهای منطقه خلیج فارس تقاضاکنند، طرحی برای یک اتحادیه دفاعی پیشنهاد خواهیم کرد، بدون آنکه در خاطر خویش اندیشه دیگری داشته‌باشیم.
ایران سالیانه ۴۵۰۰۰ میلیون ریال صرف تحکیم ظرفیت دفاعی خویش و خرید اسلحه مدرن می‌کند، از مدرن‌ترین ناوشکن‌ها گرفته تا بمب‌افکنهای مافوق صوت فانتوم. معهذا این هزینه دفاعی مانع رشد اقتصادی حیرت‌آور این کشور که سالیانه درحدود ۱۲ درصد است، نشده‌است.
ایرانِ مدرن خود را آنچنان قوی احساس می‌کند که در حالی که به فعالیتهای اقتصادی درخشان خود ادامه می‌دهد، می‌تواند وضع دفاعی خویش را هم توسعه دهد و تکمیل کند. جریان حوادث ده سال اخیر در خاورمیانه، درستی نظریات ما را به ثبوت می‌رساند.
من در گذشته درست می‌گفتم. به نظرآورید که اگر ما فاقد قدرت دفاعی بودیم، عراقی‌ها با اژدرافکنهای خود با ما چه می‌کردند.
اگر ایران به حد کافی قوی نبود قربانی میراث‌خواران استعمار انگلیس در این منطقه شده‌بود و اما درمورد امیرنشینهای کوچک فقط رفورم اجتماعی و اقتصادی است که در آینده درازمدت می‌تواند مانع راه تجاوز علیه آنها باشد.
درمورد کشمکش اسرائیل و اعراب، ایران از قطعنامه ۲۲ نوامبر ۱۹۶۷ سازمان ملل حمایت می‌کند. به علاوه ایران به اشغال سرزمینهای اعراب به وسیله اسرائیل صحه نخواهدگذاشت. از نظر اصولی چگونه یکی از ما می‌تواند انضمام سرزمینهای دیگران را به زور قبول کند؟ اگر اسرائیل بتواند بدون مانع، قسمتی از سرزمینهای دیگران را به خاک خود منضم کند، دیگری هم چنین کاری را خواهدکرد.
مادام که کشورهای مسلمان عقب مانده باشند، چنین خطرهایی برای آنها وجود خواهدداشت. آری، مادام که ما ضعیف و غیر واقع‌بین باشیم، چنین است، ولی درصورتی که ما برای ملت خودمان کار کنیم، به جای بایکوت‌کردن اسرائیل می‌توانیم نیروی خود را در راه عمران و توسعه کشور خودمان به کار بریم، ما از چه باید بترسیم؟ چرا ما باید چنین نگرانی داشته‌باشیم؟ چرا ما نباید کوشش بیشتری کرده و نه تنها در احساسات خود، بلکه در اندیشه‌های خویش منطقی‌تر باشیم و این نکته را درک کنیم که جامعه فردا بایستی بر دانش و تکنولوژی متکی باشد؟ چرا ما نباید این مسیر مدرن را در پیش گیریم؟ آیا می‌خواهیم بگوییم که همیشه باید از کشورهای طبقه چهارم هستیم؟ آیا نمی‌توانیم آرزوکنیم که از کشورهای طبقه اول دنیای مدرن باشیم؟