مذاکرات مجلس شورای ملی ۲۲ بهمن ۱۳۰۶ نشست ۲۰۹
| مجلس شورای ملی مجموعه قوانین دوره قانونگذاری ششم | تصمیم‌های مجلس | قوانین بنیان ایران نوین |
| نمایندگان مجلس شورای ملی دوره قانونگذاری ششم |
مشروح مذاکرات مجلس ملی، دوره۶
جلسه: ۲۰۹
صورت مشروح مجلس یک شنبه ۲۲ بهمن ماه ۱۳۰۶ مطابق ۱۹ شعبان المعظم ۱۳۴۶
فهرست مندرجات:
۱-سؤال آقای کازرونی از اقای رئیس صحیه راجع به بروز مرض طاعون در عباسی و جواب آقای رئیس کل صحیه
۲- مذاکره نسبت به خبر کمیسیون بودجه راجع به اعتبار ثبت اسناد و تصویب آن
۳- مذاکره نسبت به خبر کمیسیون بودجه راجع به اعتبار برای تهیه مسکن و معاش جهت اتباع ایران که از بصره به خوزستان آمده‌اند و تصویب آن
۴- قانون اعتبار دویست هزار تومان برای مصارف تشکیلات اداره ثبت و اجازه پرداخت بقیه اعتبارات ۱۳۰۶ وزارت عدلیه
۵- قانون بیست هزار تومان اعتبار برای اعاشه اتباع ایران که از بصره به خوزستان آمده‌اند
(مجلس یک ساعت و سه ربع قبل از ظهر به ریاست آقای پیرنیا تشکیل گردید)(صورت مجلس روز قبل را آقای نگهبان قرائت نمودند)
غائبین با اجازه جلسه قبل
آقایان: دشتی – یحیی خان زنگنه
غائبین بی اجازهٔ جلسهٔ قبل
آقایان: امیر حسین خان ایلخان – اسدی – اعظمی-
نظام مافی – حاج شیخ بیات – حاج حسن آقا ملک – بنی سلیمان – میرزا ابراهیم آشتیانی – حاج غلامحسین ملک – حق نویس – محمد تقی خان اسعد- آقا میرزا هاشم آشتیانی – جوانشیر- میرزا حسن خان وثوق – محمود رضا – افخمی – آیه الله زاده اصفهانی
دیر آمدگان بی اجازه جلسه قبل
آقایان: اعتبار – جلائی – مرتضی قلیخان بیات – شریعت زاده – میرزا سید مهدی معتمد – نجومی – پالیزی – قوام شیرازی
رئیس – آقای کازرونی
کازرونی – در دستور عرض دارم ولی از قراری هم که شنیدم بنده را جزء غائبین بی اجازه نوشته‌اند در صورتی که بنده اجازه خواسته بودم و هم چنین آقای آقا میرزا ابراهیم آشتیانی را غائب بی اجازه نوشته‌اند باید هم همین طور باشد ولی به طوری که بنده اطلاع دارم ایشان از مسافرت که بر می گشته‌اند گرفتار برف شده‌اند
رئیس – ممکن است یک یادداشتی بدهید به کمیسیون اصلاح کنند آقای فیروز آبادی
فیروز آبادی – اولا بنده می‌خواهم از آقایان که بعضی اوقات
یک نفر از نمایندگان – در صورت مجلس بفرمایید
فیروز آبادی – بلی قبل از دستور عرض دارم
رئیس – آقای زوار
زوار – بنده خواستم راجع به فرمایش آقای کازرونی عرض کنم که مرخصی آقای میرزا ابراهیم آشتیانی به کمیسیون عرایض آمده است ایشان پانزده روز مرخصی خواسته‌اند پانزده روز از مرخصی ایشان گذشته است و هنوزمانده است
رئیس – آقای مهدوی
مهدوی – آقای امیر حسین خان را غائب بی اجازه نوشته‌اند در صورتی که همهٔ آقایان مسبوقند که ایشان دیروز گرفتار فوت اخویشان بودند
رئیس – آقای استر آبادی
استر آبادی – آقای آشتیانی را جزء غائبین بی اجازه نوشته‌اند در صورتی که ایشان به واسطه درد پا نتوانسته‌اند از خانه بیرون بیایند و به نظر بنده عریضه هم عرض کرده‌اند و اجازه خواسته‌اند
رئیس – ایشان شرحی نوشته‌اند به کمیسیون فرستاده شده است تا تکلیفش معلوم شود آقای حاج آقا رضا
حاج آقا رضا رفیع – عرض کنم در ضمن پیشنهاد خودم دیروز مسئله را به عرض مجلس رسانیدم که همین طور باید در صورت مجلس ثبت شود قانون ثبت اسناد را برای املاک گذراندیم برای اجازه نامه‌هایی که در دست مردم است و همه وقت در دست مردم است به موجب آن قانونی که گذراندیم مردم مختارند اگر دلشان خواست می‌روند اجاره نامه شان را به ثبت می رسانند سند انتقال را باید ببرند و به ثبت برسانند ولی اجاره نامه را مجبور نیستند بنده پیشنهادی هم کرده‌ام که در لایحه کمیسیون بودجه اضافه شود واین مسئله خوب توضیح شود
مدرس – املاک را هم مجبور نیستند
رئیس – صورت مجلس ایرادی دارد؟ گفته شد خیر
رئیس – صورت مجلس تصویب شد آقای فیروز آبادی
فیروز آبادی – بعضی عرایضی است که چندان اهمیت ندارد ولی بنده عرض می‌کنم آقایان باید بنده را معذور بدارند مثلا قریب سه ماه است بسیاری از مردم به اصطلاح آنهایی که شکل بنده هستند اصرار می‌کنند هب هبنده اینجا از بابت گرانی نان عرض بکنم و همه روزه همه روزه را اغراق عرض کردم ولی غالب روزها می‌آیند شکایت می‌کنند که چرا به
این موضوع اهمیت نمی‌دهید و عرایض مارا به عرض مجلس نمی رسانید گندم در صورتی که آن قدر فراوان است چرا باید نان گران باشد بنده در این موضوع به آنها قول دادم که یک سؤالی از آقای وزیر مالیه می‌کنم و ایشان اگر جواب مقنع دادند که دادند و اگر ندادند بنده خواهش می‌کنم که نان را ارزان کنند این عرض اول بنده بود بعد هم حال که الحمدلله امر نان اصلاح نشده یک چیز ی هم مزید شده که بیشتر مردم شکایت دارند و آن هم مسئلهٔ گوشت است آن را هم خوب است در نظر بگیرند و به یک ترتیب صحیحی وزارت داخله یا بلدیه انجام دهند که مردم در این ماه رمضان راحت باشند گرچه این‌ها که گفتم به نظر آقایان اهمیت ندارد ولی بنده مجبور بودم عرض کنم
بعضی از نمایندگان – دستور
رئیس – وارد دستور می‌شویم آقای کازرونی
کازرونی – مختصر سؤالی بنده داشتم از آقای رئیس صحیه چندی پیش بنده در جرائد دیدم که از عباسی راپرت داده‌اند در آنجا موش می‌میرد و این یک قربنه قوی است به موجودیت مرض طاعون یعنی در هرجایی که موش بنای مردن گذاشت گویا در نزد اطبا و بر حسب تجربه جای تردید باقی نمی‌ماند که در آنجا مرض طاعون وجود دارد و علت انتشارش هم همان مردن موش است بعد دیگر بنده اطلاع ندارم همین قدر شنیدم از طرف اداره صحیه تلگرافاتی شده ودر صدد اقداماتی هستند خواستم از آقای رئیس کل صحیه سؤال کنم وببینم نتیجهٔ اقدامات چه شده است؟ اگر خدای نخواسته این مسئله صحت داشته باشد چه عملی در مقابل آن فرموده‌اند عرض دیگر بنده راجع به اعزام دکتر است به جهت عباسی و آن حدود که خود جنابعالی بهتر از بنده اطلاع دارید و شاید بیشتر از بنده شاید ندارد یقینا بیشتر از بنده علاقه دارید که در آنجا باید صحیه قابل اعتنا و اعتباری باشد جهاتش هم معلوم است و بنده نمی‌خواهم زیاد اطاله کلام کنم خواستم ببینم در این موضوع چه اقدامی شده است آیا تاکنون طبیب اعزام داشته‌اند یا اگر اعزام نداشته‌اند قریبا اعزام خواهند داشت یا نه
رئیس کل صحیه – عرض کنم چنانچه نماینده محترم آقای کازرونی فرمودند در چند روز قبل تقریبا بیست روز قبل تلگرافی رسید که موش میری در بندر عباس و آن حدود شروع شده است و موش میری یکی از علائم و مقدمات بروز طاعون است ولی به محض وصول این خبر فورا از طرف صحیه اقدامات مقتضیه به عمل آمده قرنطینه‌های سواحل خلیج فارس تأسیس شد و سرم‌های ضد طاعون که در مرکز بود و قسمتی هم در سرحد غرب بود و مقداری هم در شیراز بود تمام آنها به سواحل خلیج فارس فرستاده شد و به اطباء هم دستور داده شد که کاملا مراقبت نمایند حتی از آن موشهایی که مرده‌اند داخل در دوای ضد عفونی نموده به بوشهر برای معاینه بفرستند ولی خوشبختانه دیروز تلگرافی از بندر عباس رسید که موش میری متوقف شد و اثری هم از طاعون نیست قسمت دیگر موضوع اعزام طبیب بود که فرمودند چنانچه مکرر عرض کرده‌ام قسمت عمده توجه صحیه به خلیج فارس است از نقطه نظر مجاورت با هندوستان و بین النهرین همیشه تصادف و تصادم با مرض طاعون و کلرا دارد بنده انتظار دارم و قول هم داده‌ام که آنچه بتوانیم و مقدور باشد هم خودمان را مصروف کنیم برای تکمیل صحیه و قرنطینه‌های خلیج فارس و قریبا هم اطباء قابل و لایق خواهند رفت و در این باب کوتاهی نشده است و حالا برای این که اطمینان خاطر برای نمایندگان محترم فراهم شده باشد و بدانند صحیه کل مملکتی به وظائف خودش رفتار کرده است یک راپورت مختصری است از پاریس که به وسیله آقای علاء نماینده محترم ایران در فرانسه و آقای دکتر جواد آشتیانی رسیده است و چون مختصر است اجازه می‌خواهم
که در مجلس شورای ملی ایران قرائت کنم این راپورت به وسیله آقای علاء رسیده است به وزارت خارجه و از آنجا به صحیه کل ارسال شده است
راجع به مرض وبا که تابستان گذشته در بین النهرین و قسمتی از نقاط جنوب ایران بروز نموده دکتر تمسن رئیس شورای صحیه بحری و قرنطینه مصر در جلسهٔ ماه نوامبر مجلس صحیه بین المللی پاریس راپرت مفصلی ارائه داده و چون خود ایشان در آن موقع برای تفتیش و کسب اطلاع به بین النهرین رفته و از آنجا هم به دعوت کمپانی نفت جنوب به بنادر آبادان و محمره مسافرت کرده بودند در ضمن بیانات خود اطلاعات مفصلی هم راجع به بروز و شیوع این مرض در ایران دادند در خاتمه اظهار داشتند که بر خلاف دفعات گذشته که این مرض از جنوب تا شمال را فرا گرفته و اغلب از بحر خزر هم عبور نموده به جنوب روسیه سرایت می‌کرد این دفعه به سعی و کوشش صحیه ایران از انبساط و نشر آن به سرعت جلوگیری شده و خیلی خوشوقتم که در این موقع از عملیات تأسیسات صحیه ایران تمجید نموده و به کارکنان محترم آن تبریک بگویم حالا با این ترتیب که در دنیا تمجید کرده‌اند از صحیه ایران بنده انتظار دارم نمایندگان محترم مجلس شورای ملی هم به خدمات کارکنان صحیه مملکتی امیدوار باشند
نمایندگان – صحیح است
رئیس – آقای مهدوی راجع به دستور فرمایشی دارید؟
مهدوی – عرضی ندارم
رئیس – خطاب به آقای زوار پیشنهاد شما خوانده شود؟
زوار – بلی اجازه بفرمایید قرائت شود (به شرح زیر خوانده شد)
بنده پیشنهاد می‌کنم تبصرهٔ پیشنهادی آقای آقا سید یعقوب نمایندهٔ محترم را راجع به حضور در مجلس در درجهٔ اول دستور قرار بدهند
زوار – گرچه تصویب این پیشنهاد که مطابق با ترتیبات وقتی مجلس شورای ملی است و بهتر به حسن جریان مجلس کمک می‌کند ولی در آتیه گمان می‌کنم که یک کمکهای عمده بکند برای این که آن قدرها وقت نداریم و آقایان وزراء هم به تصویب لوایحشان زودتر موفق خواهند شد تصدیق می‌فرمایید وقتی که زنگ می‌زنند نیم ساعت رئیس محترم مجلس جلوس می‌فرمایند و هیچ یک از آقایان در مجلس حاضر نمی‌شوند بنده به سهم خودم خجالت می‌کشم یک ساعت ونیم از زدن زنگ می‌گذرد هنوز آقایان حاضر نشده‌اند ما برای ایفای وظیفه اینجا آمده‌ایم اینجا نیامده‌ایم وقت خودمان را تلف کنیم برای وقت جلسه یک اوقاتی معین شده است که ما در آن وقت معین باید وظائفمان را انجام دهیم این است که خواهش می‌کنم آقایان نمایندگان محترم موافقت بفرمایند که پس از زدن زنگ اگر به فاصلهٔ پنج دقیقه حاضر نشدند جریمهٔ معمولی را بدهند گمان می‌کنم اگر این پیشنهاد تصویب شود خیلی از قوانین به سرعت از مجلس بگذرد رئیس – آقای دادگر
دادگر – به نظر بنده آقای زوار از پیشنهادشان استفاده‌ای که می‌خواستند کردند یعنی تذکر دادند که آقای رئیس را نباید پشت میزشان به حال منتظره گذاشت و این یک تذکر خیلی به موقعی بود و اگر بخواهید این تذکر بیاید یک صورت قانونی به خود بگیرد زمان می‌گیرد از مجلس و یک کار قانونی که در دست است می‌ماند این است که تمنی می‌کنم پیشنهاد خودشان را پس بگیرند و اجازه بدهند بقیهٔ قانون از همان جا که گسیخته شده یعنی همان قضیه ثبت اسناد مطرح شود
زوار – بنده هم موافقت می‌کنم و مسترد می‌دارم
رئیس – خبر کمیسیون بودجه راجع به اعتبار ثبت اسناد مطرح است
وزیر مالیه – ماده اولی که از کمیسیون بودجه پیشنهاد شده با موافقت خود آقایان بنده تقاضا می‌کنم به این ترتیبی که تقدیم می‌کنم تغییر کند زیرا از نقطه نظر مالی این طرز نوشتنش روشن تر و کاملتر است و در آتیه جلوگیری از یک مشکلاتی خواهد کرد اجازه می‌فرمایید بنده خودم قرائت کنم
رئیس – خیر سؤال می‌کردند مادهٔ اول است یا خیر؟
وزیر مالیه – بلی ماده اول است به شرح ذیل خوانده شد ماده اول – وزارت مالیه مجاز است مبلغ دویست هزار تومان برای تشکیل ادارات ثبت اسناد و املاک مملکتی اعم از حقوق و سایر مخارج از محل اعتبارات تعهد نشده ۱۳۰۶ و عوائد عمومی ۱۳۰۷ به مرور تأسیس تشکیلات ثبت اسناد به وزارت عدلیه به عنوان قرض کارسازی داشته و ترتیب استرداد وجه مزبور را طوری بدهد که هر مبلغ مساعده که در یک سال داده شده در ظرف دو سال بعد به اقساط متساویه مسترد گردد وزارت عدلیه مکلف است بودجه کل مخارج ادارات ثبت را شش ماه بعد از شروع اجرای این قانون به وزارت مالیه تسلیم نماید
تبصره – عایدات ثبت اسناد در درجهٔ اول برای مخارج تشکیلات ادارات ثبت مملکتی تخصیص و بودجه آن از محل همان عایدات پرداخت خواهد شد و اضافه عایدات آن صرف توسعه تشکیلات قضائی مملکت می‌شود وزیر مالیه – اجازه می‌فرمایید توضیح عرض کنم مقصود این است این دویست هزار تومان را که ما به ثبت املاک و اسناد می‌دهیم این را بتوانیم به طوری استرداد کنیم که مرتب باشد ترتیبش و از آن طرف هم اداره کردن خود ثبت اسناد که بایستی از محل همین عایدات باشد معوق نماند به این ملاحظه گفته شده است که هر میزان وجهی که داده شده ترتیب قسط بندیش طوری داده شود که در دوسال بعد مسترد گردد مثلا اگر دویست هزار تومان در سیصد و هفت بگیرند در سیصد و هشت و سیصد ونه به اقساط متساویه تقریبا ماهی نه هزار تومان به مالیه رد کند البته در سیصد هشت و نه ما نبایستی تصور کنیم که ادارات ثبت اسناد عایدات خیلی زیادی خواهند داشت و می‌توانند بیش از این نه هزار تومان به ما رد کند و خودش را هم اداره کند ودر ضمن پیش بینی شده است که اگر عایدات خود ثبت اسناد اضافه بر مخارجش شد اضافه اش اختصاص پیدا کند به توسعهٔ قوهٔ قضائیه در مملکت اصل مقصود ماده این است رئیس – ماده دوم خوانده می‌شود به شرح ذیل خوانده شد ماده دوم وزارت مالیه مکلف است مبلغی را که از بابت بقیه اعتبار ۱۳۰۶ وزارت عدلیه تا این تاریخ نپرداخته است مطابق تشخیص و مسئولیت وزیر عدلیه در هر تاریخ که تقاضا کند برای پرداخت حقوق و مخارج تشکیلات عدلیه مرکز و ولایات و ایالات بپردازد رئیس – مذاکره راجع به کلیات است آقای آقا سید یعقوب آقا سید یعقوب بنده در کلیات موافقم حاج آقا رضا رفیع – بنده هم اجازه خواسته‌ام
رئیس – اسمتان را در مواد نوشته‌اید آقای حاج میرزا مرتضی
حاج میرزا مرتضی – عرض کنم مخالفت بنده در این لایحه از دونظر است اگر چه ماده اول را وزیر مالیه تغییر دادند ووقتی که خواندند بنده درست نظرم نیست که چیزی که در ان ماده نوشته‌اند مذاکره کنم ولی همین قدر راجع به ماده اول جهت مخالفت بنده این است که خود دولت هشتاد هزار تومان پیشنهاد کردم است برای مخارج اداره ثبت اسناد و نمی دانم چه شده است که در کمیسیون بودجه هشتاد هزار تومان را دویست هزار تومان کرده‌اند
بعضی از نمایندگان – دولت پیشنهاد کرده است
حاج میرزا مرتضی – اگر بفرمایید دولت پیشنهاد کرده است دولت مگر از اول فکر توسعهٔ ثبت اسناد را نکرده بودند که بودجه اش چقدر می‌شود که اول هشتاد هزار تومان پیشنهاد کرد پس معلوم می‌شود این لایحه را بدون فکر آورده‌اند به کمیسیون بودجه بالاخره این چندان اشکالی برای بنده ندارد البته کمیسیون بودجه مکلف بوده است هر کاری کرده است و بسته به نظر مجلس است ولی عرض بنده راجع به ماده دوم این قانون است که برای بنده خیلی اشکال تولید کرده است آقای وزیر عدلیه مطابق اختیاراتی که داشتند یک اشخاصی را که شاید راضی بودند با رتبهٔ تحت اشل یا با ترتیب کنترات با حقوق خیلی کمی مستخدم بشوند و داخل در ادارات دولتی شوند آنها را آوردند در عدلیه با یک رتبه‌های مفصل و بزرگی وبه آنها رتبه چهار و پنج و شش و هفت دادند حالا بنده کار ندارم اشخاصش چه اشخاصی بوده‌اند ودر بین عمل آقای وزیر عدلیه رتبه‌های آنها را تغییر دادند و بعضی که رتبه سه و چهار داشتند آنها را رساندند به رتبهٔ شش و هفت و به طوری که بنده اطلاع پیدا کرده‌ام وقتی که این ترتیب از طرف وزارت عدلیه به مؤسسه تقاعد مراجعه می‌شود آنها رد می‌کنند و می‌گویند همان رتبه‌هایی که در اول وحله وزارت عدلیه داده است همانها سند خدمت آنها است و به همان رتبه‌ها مؤسسه تقاعد آنها را می‌پذیرد حالا برای این که کنترل مؤسسه تقاعد را از اینجا بردارند یعنی وزارت عدلیه از تحت کنترل مؤسسه تقاعد خارج شود اینجا آمده‌اند بودجه وزارت عدلیه را سربسته تسلیم وزارت عدلیه کرده‌اند یعنی به اختیار وزیر عدلیه گذارده‌اند که وزیر عدلیه هر مرتبه و هر حقوقی که خودش دلش می‌خواهد بدهد ماده این است که می‌گوید وزارت مالیه مکلف است مبلغی را که از بابت بقیه اعتبار ۱۳۰۶ وزارت عدلیه تا این تاریخ نپرداخته است مطابق تشخیص و مسئولیت وزیر عدلیه در هر تاریخ که تقاضا کند برای پرداخت حقوق و مخارج تشکیلات عدلیه مرکز و ولایات و ایالات بپردازد بنده این کار را بر خلاف تمام قوانین جاریه و بر خلاف قانون استخدام می دانم زیرا با این اختیاراتی که به وزارت عدلیه داده‌ایم کنترل مؤسسه تقاعد را نباید از وزارت عدلیه سلب کنیم و بالاخره رتبه‌هایی را که وزارت عدلیه به اشخاص می‌دهد مطابق قانون استخدام تسخیصش با مؤسسه تقاعد است که مؤسسه تقاعد سابقه اشخاص را مرتب و منظم کند و اگر این کار را بکنیم یعنی این بودجه را سربسته تسلیم وزارت عدلیه کردیم این ترتیب آن کنترل ونظارت مؤسسه تقاعد را سلب می‌کند و حقیقتا اختیاراتی که وزارت مالیه به مؤسسهٔ تقاعد داده است از بین می‌رود و به کلی مخالف با قوانین موضوعه مملکتی و قانون استخدام است از این جهت بنده مخالفم و امیدوارم آقایان هم در این مسئله فکر بفرمایند و راه حلی برایش پیدا نمایند و بنده هم خودم یک پیشنهادی در این خصوص تقدیم کرده‌ام دیگر بسته است به نظر آقایان مخبر کمیسیون بودجه – بنده تصور می‌کنم که نماینده محترم مقصودشان اساسا این بوده است که یک مخالفتی کرده باشند والا ایراد ایشان طوری اظهار شد که گویا عقیده خودشان هم نبوده است حاج میرزا مرتضی – خیر عقیده خودم است
مخبر – فرمودند که چرا دولت هشتاد هزار تومان پیشنهاد کرده و کمیسیون بودجه بعد آن را دویست هزار تومان نموده است اولا دولت یعنی وزیر مالیه و وزیر عدلیه هر دو آمدند در کمیسیون و گفتند حالا که بنا است ما ثبت اسناد را توسعه دهیم ودر تمام مملکت دائر کنیم هشتاد هزار تومان برای این کار کافی نیست ثانیا کمیسیون هم برفرض که دولت این اظهار را نمی‌کرد این طور صلاح دانست که اگر حقیقتا بخواهیم از ثبت اسناد در تمام مملکت به طور تساوی استفاده شود این مبلغ کافی نیست یعنی در نتیجه دادن این هشتاد هزار تومان حالا در تهران
و رشت این ترتیب هست آن وقت در یکی دوتا شهر دیگر هم دائر می‌شد و یک قسمت مهم مملکت محروم می‌ماند و بالاخره دولت هم این دویست هزار تومان را نمی خواسته است بگیرد ببرد قمار کند می خواسته است برای مملکت شما ثبت اسناد دائر کند یک مؤسسهٔ مفید دائر کند پس این ایراد حضرتعالی که چرا دویست هزار تومان دادید وارد نیست برای این که این مبلغ را می‌دهیم که دولت بتواند بهترین ادارات را در این مملکت تأسیس کند و مملکت از آن استفاده نماید و اما در ماده دوم که راجع به رتبه‌ها اظهار فرمودید که اشخاصی بودند که حاضر بودند تحت اشل خدمت کنند و ایشان آنها را برده‌اند و رتبه‌های بالاتر به آنها داده‌اند بنده نمی دانم راضی بودن آن اشخاص را شما از کجا فهمیدید برای آن که بنده می‌بینم هیچ مستخدمی راضی نیست که در رتیه‌های مادون اشل حقوق بگیرد مگر این که تمام آنها یکی یکی آمده باشند خدمت حضرتعالی وگفته باشند ما به حقوق زیرا اشل برای خدمت حاضر بودیم و آقای وزیر عدلیه ما را بردند و رتبه‌های زیاد به ما دادند و شکایتی از این جهت خدمتتان کرده باشند وال آقای وزیر عدلیه یک اشخاصی را که ایشان لازم دانسته‌اند با یک رتبه‌های کافی برده‌اند که از معلومات آنها استفاده نمایند اما این که فرمودند در نتیجه این ماده می‌خواهند رفع ایرادات مؤسسه تقاعد را بکنند اولا این را می‌خواستم خدمت حضرتعالی عرض کنم که بر فرض یک اقلیت و اکثریتی موافق و مخالف در مجلس باشد آن چیزهایی که مربوط به حیثیات مجلس است باید همیشه رعایت شود بنده معتقد نیستم که مفسر قوانین غیر از مجلس شورای ملی کس دیگری باشد قانون باید در مجلس وضع شود و اگر اشکالی هم در تفسیر قانون شد مطابق قانون اساسی منحصرا به عهده خود مجلس است و هیچ مقامی صلاحیت ندارد در قانون اشکال کند ودر قانون دخالت کند مؤسسه تقاعد هم صلاحیت این که تفسیر قانون را بکند ندارد اگر به نظر وزارت مالیه یک اشکالی در یکی از مواد قانون پیش بیاید باید آن را بیاورند در مجلس شورای ملی و مجلس شورای ملی آن را تفسیر کند مؤسسه تقاعد ابدا حق ندارد بر خلاف رأی که مجلس شورای ملی داده است اظهار عقیده کند و هیچ همچو اظهاری هم نکرده است و تصدیق بفرمایید که این ایراد حضرتعالی مربوط به این قسمت نیست مؤسسهٔ تقاعد راجع به یک موضوع دیگر اشکال کرده و الان بین وزارت عدلیه و وزارت مالیه راجع به یک موضوع دیگری یک اشکالاتی هست که آن را هم یا حق می‌دهند به وزارت مالیه یا به وزارت عدلیه و این اشکالی را که آقا فرمودند ابدا مربوط به مؤسسهٔ تقاعد نیست مؤسسهٔ تقاعد در قسمت رتبه‌ها و غیره دخالت می‌کند و این مسئله مربوط به بودجه است و بودجه را هم ادارهٔ محاسبات مطابق یک ترتیبات محاسباتی اشکال کرده است و آن اشکال هم رفع خواهد شد حالا می‌خواهیم ببینیم نظر اساسی ما در این مسئله چیست اساسا بنده مرجحات این فکر را به حضرت عالی می‌گویم خودتان قضاوت کنید وزارت عدلیه الان نزدیک به هفت هشت ماه است که تشکیل شده یک مقداری از اعتباری که به عدلیه دادیم وزارت مالیه بدون اشکال داده است یک مؤسسات در مرکز تشکیل داده‌اند و یک مؤسساتی هم در ولایات تشکیل شده است و گمان می‌کنم که نه کرمان حضرتعالی و نه اصفهان ما و نه شیراز آقایان و بالاخره تمام مملکت را نمی‌خواهیم که دارای یک عدلیه‌های بی حقوق بشوند وزارت مالیه یک اشکال قانونی کرده است و می‌گوید تا مجلس شورای ملی یک تفسیری در این مسئله نکند من پول نخواهم داد و این پول را هم که به وزارت عدلیه نمی‌دهند مطابق تشخیص وزارت عدلیه وزارت مالیه پول را به اشخاص می‌دهد چه در مرکز و چه در ولایات و ما فعلا در نتیجهٔ یک رفع اشکالی می‌خواهیم یک مؤسسات جدیدی که در ولایات مملکت تشکیل شده است منحل نشود
چندین نفر قضات اصفهان به خود بنده نوشته‌اند و استعفای خودشان را هم جوف پاکت گذارده‌اند و برای بنده فرستاده‌اند که ما بیشتر از این بدون حقوق نمی‌توانیم کار کنیم پس باید رفع این اشکال را کرد و به مؤسسات ولایات حقوق رساند یا نه اگر تصدیق می‌فرمایید که باید رساند این ماده را تصویب کنید اگر هم نباید رساند که هیچ
وزیر عدلیه – بنده برای جواب به آقای حاج میرزا مرتضی نیامدم این جا چون جواب ایشان را آقای مخبر محترم کمیسیون دادند بنده از برای مستحضر داشتن خاطر آقایان از یک اشکالی که هر کدام شاید در یک قسمتش یک اطلاعی دارند ولی روی هم که جمع شده وزارت عدلیه را فوق العاده به یک مشکلاتی انداخته است آمدم این جا که یک عرایضی بکنم و ان موضوع را توضیح بدهم در وقتی که اختیارات مالی به بنده داده شد یک کلمه آنجا اضافه شد که بودجه بایستی تا خرداد داده شود نتیجه این شد که وزارت مالیه در موقع خودش اظهار کرد که حالا باید بودجه را بدهید یا این که ما نمی‌توانیم به شما پول بدهیم البته اگر برای بنده میسر بود که می‌توانستم بودجه را بدهم هیچ این اشکالات پیش نمی آ، د اما آقایان اگر تمام کارهایی که عدلیه داشت در نظر بگیرند یعنی یک عدلیه منحل شده را که تمام قسمتهایش را باید دوباره تشکیل داد توجه می‌کردند به اشکالاتی که در این کار پیش آمده است پی می‌بردند مخصوصا معین نبودن و قطعی نبودن اشل که یک مسئله بود که بایستی در مجلس حل شود تصدیق خواهند فرمود که ممکن نبود بودجه را تا آن موقع داد بنده خاطرم می‌آید وقتی که دکتر میلسپو به وزارت مالیه آمد تا قریب دو سال چون سال دومش را خودم داخل در مذاکره بودم راجع به بودجه او می‌گفت که من نمی‌توانم بدهم درصورتی که وزارت مالیه یک وزارتخانه بود که سرجای خودش بود او می‌گفت من نمی‌توانم بودجه را به این زودی بدهم راجع به بودجه وزارت عدلیه هم بنده گمان می‌کردم که تا آن موقع می‌توانم تهیه کنم ولی موفق نشدیم و عجالتا بودجه ۱۳۰۷ ار توانستیم تهیه کنیم که تقدیم خواهیم کرد لکن در قسمت بوده ۱۳۰۶ به یک اشکالاتی عملی برخوردیم منتظر اشل بودیم بعد هم معطل این که چقدر مقروض به تشکیلاتی که داده‌ایم هستیم و چقدر باید حقوق بدهیم تاریخ ورود هر کسی را در محل باید معین کنیم این حسابها به نظر خیلی سهل می‌آید ولی در عمل به مشکلات زیادی بر می‌خورد پس به این دلایل ما نتوانستیم بودجه را تهیه کنیم و به وزارت مالیه بدهیم وزارت مالیه هم اشکال تراشی کرد حالا از آقای وزیر مالیه عذر می‌خواهم مقصودم اشکال تراشی نبود کلمه‌ای بود که از دهن من از شدت اوقات تلخی پرید و از اوضاع مالی خودمان بود بالاخره وزارت مالیه به واسطهٔ ندادن بودجه این مانع را فراهم کر حالا امروز آقایان خودتان را بگذارید به جای اشخاصی که رتفه‌اند در ولایات و آن کسانی که در مرکز هستند ولی آن کسانی که رفته‌اند در ولایات کمتر حقوق گرفته‌اند این اشخاص اغلب در نقاطی رفته‌اند که اهل محل نیستند و هیچ آشنایی ندارند و این بیچاره‌ها پنج شش ماه است که مشغول کارند فقط یک ماه به طور علی الحساب حقوق به آنها داده‌اند حالا عرض می‌کنم که البته بنده هم خیال نمی‌کنم که مقصود بنده کاملا بر خلاف قانون باشد ولی معلوم نیست این مسئله را که آقای حاج میرزا مرتضی به رخ بنده می‌کشد صحیح باشد عرض می‌کنم که ما این چیزی را که خواسته‌ایم نه این است که بر خلاف قانون باشد و مشا آن را بر خلاف قانون فهمیدید ولی بالاخره شما هم نباید تصور کنید که یک چنین تشکیلاتی که در تمام نقاط باید باشد وبرای رسیدگی به جزئیاتش هم یک وقت زیادی می‌خواهد کار آسانی است و یک کاری نیست که در فاصلهٔ یکی دو روز بشود انجام داد (نمایندگان
صحیح است) بنده به آن اندازه که یک نفر آدم باید صرف وقت بکند کرده‌ام و هنوز هم نتوانسته‌ام بودجه را بدهم حالا اگر آقایان می‌خواهند که ما بتوانیم حق اشخاص را بدهیم و بعد هم بودجه مان را بیاوریم باید موافقت کنند پول هم که به دست ما نیست پول که توی جیب بنده نمی‌رود این پول را خزانه می‌دهد و خود وزارت مالیه مطابق یک تعیین باید بدهد و اگر در آتیه هم راجع به یک قسمتهایش یک پس و پیشی شد واگر به یک کسی اضافه داده شد همانطور که وقتی اشل را تصویب کردید به هر کسی زیاد داده شده بود مد کسر شد در این ا هم کسر خواهد شد عرض کنم که اینجا یک موضوعی را آقای مدرس یادآوری فرمودند و بعضی از آقایان دیگر هم فرمودند و آن مسئله تشخیص است چون خیلی مجمل است ممکن است که یک سوء تعبیری بشود و اسباب زحمت بشود تشخیصی که این جا گفته می‌شود نه تشخیصی است که امروز وزارت عدلیه بدهد تشخیص مطابق آن رتبه‌هایی است که آن روزی که اختیارات بوده است داده شده است و با وجود این اگر آقایان باز می‌خواهند در این موضوع مذاکراتی بکنند مختارند ولی هر قدر زودتر موافقت بفرمایند بیشتر اسباب تشکر وزارت عدلیه خواهد شد بعضی از نمایندگان – مذاکرات کافی است
رئیس – رأی گرفته می‌شود به شور در مواد آقایانی که موافقند قیام فرمایند اغلب برخاستند
رئیس – تصویب شد ماده اول به شرح سابق قرائت شد
رئیس – آقای فیروز آبادی
فیروز آبادی – اولا این ماده که سابقا داده شده بود خیلی با این ماده که آقای وزیرمالیه دادند فرق دارد در عباراتش یک تغییراتی داده شده که خیلی اسباب نگرانی شد یک ترتیب را قبلا به ما داده بودند و ما در آن مطالعه کرده بودیم و یک ایراداتی را در نظر گرفته بودیم ولی حالا ماده این جور شد و فورا هم مذاکره اش شروع شد خوب حالا که شده است بنده کاری ندارم و آقایان صلاح این طور دانستند عرض کنم اولا بنده مخالف با هیچ یک از مخارج ضروری مملکت نیستم چون بعضی اوقات مذاکره می‌شود که فلان کسی مخالف خرج است بنده ابدا مخالف خرج نیستم پول برای هیچ چیزی خوب نیست مگر به جهت خرج کردن اما خرج کردن در موقع خودش و به قدر لازم خودش اگر زیادترازآن شد بنده با آن خرج البته مخالف هسم بنده در مملکت اول چیزی را که لازم می دانم مخارج قوه تأمینیه است وبنده عقیده دارم که برای این کار باید پول خرج شود و اگر خرج نشود امنیت نخواهد بود دوم چیزی که در مملکت لازم است مصارف اقتصادیات مملکت است که مملکت را از این فقر و فلاکتی که ما در آن مبتلا هستیم نجات بدهد امروز در مملکت ما بعضی پیش آمدها شده است که روز به روز بر فقر و فلاکت ما می‌افزاید آن وقت می‌آییم یک اعتبار دویست هزا رتومانی می‌خواهیم به جهت مخارج اداری تشکیلات ثبت اسناد آقا در این مملکت که آن قدر پریشان هستیم و هر روز به پریشانی ما افزوده می‌شود این خرجها را نمی‌شود کرد مثلا برای همین اتومبیل‌هایی که در مملکت ما وارد شده است دقت کنید روزی چقدر از مملکت ما پول خارج می‌شود چرا؟ برای این که مصارف آن را خودمان نداریم هزار‌ها چاه نفت در مملکت ما هست اما الحمدالله عرضهٔ بیرون آوردن یک چاهش را نداریم تا حالا من علت را نفهمیدم که چرا نمی‌خواهیم بیرون بیاوریم چقدر معادن که در این مملکت داریم که درصدد استخراج آنها ابدا نمی‌شویم و حرفش هم نیست چقدرکارخانجات در این مملکت وجودش
ضروری و لازم است و ابدا اسمش برده نمی‌شود اگر هم کسی بخواهد در این مملکت مثلا دو فرسخ خط آهن بکشد مثل آقای موقر هزار اشکال برای او فراهم می‌کنند که بگوید پشیمان شدم و نمی‌کنم اگر یک کسی بخواهد یک چاه نفت در بیاورد و امتیاز بخواهد هیچ قبول نمی‌کنند و مردم هم روز به روز بر فقرشان افزوده می‌شود
بعضی از نمایندگان – خارج از موضوع است
رئیس – در اصل موضوع بفرمایید
فیروز آبادی – می‌خواهم عرض کنم که این دویست هزار تومانی را که برای این خرج می‌خواهید بدهید صرف یک مخارج لازمی در مملکت بکنید و باید خود آقایان تشخیص بدهند بنده خواستم شرح بدهم و به عرض مجلس شورای ملی برسانم که یک احتیاجات زیادتری در مملکت هست که آنها لازم تر است تا این که بیاییم دویست هزار تومان برای تشکیل ثبت اسناد خرج کنیم از این دویست هزار تومانش را خرج یک کارخانهٔ چرم سازی بکنیم که صد هزار نفر ارسی دوز عنقریب از بین خواهند رفت آن وقت تمام کفش‌های ما از خارج است چرمش از خارج می‌آید آن وقت ما خواهیم دویست هزار تومان بذل و بخشش کنیم در هر حال بنده عقیده‌ام این است که اول باید سعی کنیم اقتصادیات ما درست شود اول باید قوهٔ تأمینیه را تکمیل کرد بعد اقتصادیات را والا این‌ها فایده ندارد مردم نان ندارند باید مردم نان داشته باشند زندگانی داشته باشند نمی دانم آقایان توی مردم تشریف می‌برند و ازحال مردم اطلاع دارند یا ندارند؟ اگر اطلاع داشته باشند باید عرایض بنده را تصدیق کنند اگر اطلاع ندارند باید بگویند که مملکت ما پرثروت شده است و واردات ما خیلی کم شده اس صادراتمان هم خیلی زیاد شده است اگر این طور شده است این ترتیبات را بفرمایید؟ اگر آقایان تشریف ببرند و وضع زندگانی تجار و مردم را ببینید لابد همگی تصدیق به صدق عرایض بنده می‌کنند به این ملاحظات بنده عقیده ندارم این جور پولها داده شود و برا ی این کار دویست هزار تومان داده شود پنجاه هزار تومان بدهید هشتاد هزار تومان بدهید و به علاوه ادارهٔ ثبت اسناد همان روزی که تشکیل شود همان روز اول عایدی خواهد داشت و حالا شما یم خواهید دویست هزار تومان به عنوان قرض بدهید بنده قرض نمی دانم یعنی چه؟ در این مملکت قرض که داه می‌شود دیگر بر نخواهد گشت و بعد هم عایدات ثبت اسناد خرج تشکیلات خواهد شد وحقوق صد تومان دویست تومان چهار صد تومان داده خواهد شد به یک عده این جور حقوق داده می‌شود و یک دستهٔ دیگر باید از گرسنگی بمیرند این ترتیبات هرگز بنده حاضر نیستم آقایان دیگر را نمی دانم صلاح خودشان و موکلین خودشان را هر طور می دانند عمل خواهند کرد اگر صلاح خودشان و موکلین خودشان را می دانند رأی خواهند داد و اگر نمی دانند رأی ندهند
شیروانی – مخبر کمیسیون بودجه بنده قبلا فرمایشات آقا را درست گوش ندادم زیرا که سایرین اجازه گرفته بودند و بنده نمی‌خواستم جواب آقا را عرض کنم ولی دو موضوعی که در آخر فرمایشاتشان بود بند را وادار کرد که جواب عرض کنم یکی موضوع اهم و مهم بود که این یک موضوع خیلی صحیحی است و باید دید که کدام موضوع اهم است و کدام یک از کارها مهم و یکی دیگر این که باید ببینیم که ما صلاح خودمان و موکلین خودمان را چطور می دانیم که به یک چنین قانونی رأی بدهیم؟ و آیا صلاح دانستن ما صحیح تر است یا صلاح آقا عرض کنم که دو موضوع را آقا مخصوصا طرح فرمودند و از کارهای دیگر اهم دانستند یکی امنیت و دیگر توسعهٔ اقتصادیات بنده تصور می‌کنم که هر دو این موضوع در ضمن این لایحه هست برای این که امنیت تنها این نیست که یک عده امنیه و پلیس مراقب این باشند که توی خیابان یا توی صحرا عبای آقا را برندارند خیر امنیت این است
که جنابعالی وقتی شب توی منزلتان می‌خوابید صبح یک اسنادی یک دسته سند در مقابل دارایی شما نساخته باشند و بالاخره ثروت این مملکت همیشه متزلزل نباشد بنده قبل اجرای این قانون معتقد هستم که هیچ ایرانی نمی‌تواند ادعا کند که من دارای مال هستم برای این که همه راه برای بردن مال مردم و اعتبارات این مملکت باز است و باید یک کاری کرد که قبل از همه چیز امنیتی را که خودتان فرمودید ایجاد کرد یعنی قبل از آن که به ترقی اقتصادی پا بگذاریم امنیت مردم را حفظ کنیم امنیت این است که باید دارایی مردم در یک دفاتری ودر یک جاهایی به اسم آن اشخاص ثبت شود منتهی آقای مدرس فرمودند که ریشهٔ این قانون مال ما بوده اس مال مذهب ما بوده اسو این هم صحیح اس منتهی آن وقت به یک شکل دیگری بوده و حال به یک شکل دیگری شده است حالا می‌خواهیم وارد اقتصادیات بشویم اقتصادیات چه چیز است بنده می‌بینم که غالبا حالا معمول و مد شده است که عوض آزادی و مشروطهٔ قدیم صحبت از اقتصادیات می‌کنند ولی وقتی می‌پرسیم اقتصادیات چیست و چه باید کرد می گویندهی اقتصادیات را باید درست کرد باید دید که مرحلهٔ اول اقتصادیات را درست کردن چیست ؟درست کردن سرمایه است تصدیق بفرمایید که اقتصادیات را با حرف و مذاکرات و مقاله و این چیزها نمی‌شود درست کرد در درجهٔ اول اعتبار و پول را باید درست کرد و اعتبار و پول هم در جاهای دیگر منحصر به طلا و نقره نیست یک مملکتی وقتی ماشینهای امورخودش را روی یک چیزهایی انداخت که هر کسی معادل آن چیزی را که می‌گوید من دارا هستم سند نشان بدهد آن را می‌گویند مرد معتبری است و آن مملکت اعتبار دارد متأسفانه تا امروز منحصرا ثروت و دارایی در ایران آب و خاک است غیر از ملک چیزدیگری نداریم تا وقتی که شما نمی‌توانید بگویید که حتمااین ملک و این زمین مال من است این را نمی‌توانید محل اعتبار خودتان قرار دهید نمی دانم در اینجا شنیدم یادر کمیسیون که آقای وزیر عدلیه اظهار کردند الان در سوئیس یک قانونی اجرا شده است که اموال غیر منقول را به صورت منقول در می‌آورند یعنی اگر کسی یک جریب ملک یا صد جریب ملک داشته باشد آن را صد قسمت می‌کند ودر دفتر ثبت دولتی به صد سهم ثبت می‌کند و صد تا سهم یک جریبی درست می‌کند و آن سهام را در بازار به معرض خرید و فروش می‌گذارد امروز در مملکت ما اشخاصی که میلیونر ما هستند به اعتبار املاکی که دارند اگر بروند توی بازار صد تومان بخواهند کسی دستشان نمی‌دهد ولی اگر فهمیدند که این ملکی را که دارند مال خودشان است به شخص ثالثی منتقل نشده کاغذ ساز در مقابل آن کاغذی نساخته و به هزار بلیه دچار نمی‌شوند با همین اعتبارات ما می‌توانیم سرمایه توی این مملکت بیاوریم و سرمایه درست کنیم بنابراین آقا برخلاف منظور خودشان این جا پا می‌شوند و یک بیاناتی می‌کنند که دراول مرحله باید دولت یک کارخانه بیاورد آقا کارخانه هم آوردیم ودیدیم در نتیجهٔ همین مسائل که نشد حالا حضرتعالی پرنسیپتان مخالفت در خرج است و این یک فکر خیلی خوبی است و همهٔ ما تقدیس می‌کنیم که یک کسی باید باشد که بگوید در خرج باید صرفه جویی کرد ولی اجازه بفرمایند که در همه مورد این مسئله را نمی‌شود اظهار کرد بخصوص با یک طرز استدلالی که نقض عرض خودتان است هی می‌فرمایید که ما باید امنیت داشته باشیم و کارهای اقتصادی بکنیم امنیت و کارهای اقتصادی بدون اجرای قانون ثبت املاک در ایران غیر ممکن است بعضی از نمایندگان –مذاکرات کافی است فیروز آبادی – منظور بنده را بر خلاف عقیده‌ام آقای شیروانی جلوه دادند (خندهٔ نمایندگان)
رئیس – پیشنهاد آقای محمد ولی میرزا به شرح ذیل خوانده شد
بنده پیشنهاد می‌کنم که کلمهٔ مرکز حذف شود
رئیس – آقای محمد ولی میرزا
محمد ولی میرزا – بنده مقصودم از این پیشنهاد این بود که تصور می‌کردم متوجه می‌شود به ماده دوم ولی حالا هیچ در هر صورت در هر آن قسمتی است که می‌نویسد اعتباری که تقاضا شده است برای تأدیه حقوق اعضاء وزارت عدلیه مرکز و ولایات
یاسائی – آن راجع به ماده دوم است
محمد ولی میرزا – بنده هم راجع به ماده دوم پیشنهاد کردم تصور می‌کنم در اینجا مورد نداشته باشد
رئیس – پیشنهاد آقای حاج آقا رضا به این ترتیب خوانده شد بنده پیشنهاد می‌کنم که در لایحه کمیسیون بودجه راجع به ثبت املاک در ماده واحده بعد از برای مصرف ادارات ثبت املاک به استثنای اجاره نامه‌ها اضافه شود
بعضی از نمایندگان – جایش اینجا نیست
رئیس – آقای حاج آقا رضا رفیع
حاج آقا رضا رفیع – عرض کنم بنده هم می دانم اینجا جایش نیست ولی برای تأمین آن مسئله که فرمودند مذاکره شد مجبورم که هر اندازه که ممکن است آن عرایضم را تأمین کنم برای این که آن مواد گذشت فقط این ماده است که راجع به کمیسیون بودجه است ودراینجا که نوشته شده است ثبت املاک می‌توانیم اینجا استثنا ء کنیم اجاره نامه‌ها را زیرا حقیقتا مردم گرفتار می‌شوند و یک اجاره نامه‌هایی که د رهر سال عوض می‌شود احتیاجی نیست که ثبت کنند و اگر این طور باشد وقتی من یک گفتگویی داشته باشم و اجاره نامه‌ام به ثبت نرسیده باشد و محکمه آن را نخواند من محکوم می‌شوم درست است اینجا ننوشتیم مجبور است اما شما می‌گویید سندی سندیت دارد و محکمه حق رسیدگی به آن را دارد که پس از یک سال به ثبت رسیده باشد فردا یک گفتگویی بشود من خواستم بروم عدلیه می‌گوید چند سال به شما مهلت دادیم شما باید اجاره نامه‌ها را ثبت کنید و بالاخره نمی‌توانم به این کار برسم آن وقت من برای حفظ ملک خودم مجبورم سند خودم را به ثبت برسانم بنده عرض می‌کنم که راجع به اجاره نامه اجبار نباید در بین باشد اما البته سند مالکیت خودم را یا در موقعی که آن ملک نقل و انتقال داده می‌شود به ثبت می رسانم لکن اجاره دادن دکانی ماهی پانزده قران و یک تومان که یک حقوقی هم برای مستغلات می‌دهد مجبور باشد یک حقوقی هم برای ثبت اسناد بدهد بالاخره مردم به زحمت می‌افتند این مسئله اینجا بای تأمین شود که اجاره نامه استثناء است حالا اگر جایش حالا اگر جایش اینجا است اینجا باشد اینجا نیست جای دیگر باید تأمین شود ما یک چیزی را که می گذرانیم باید طوری باشد که مردم مبتلا نشوند
وزیر عدلیه – عرض کنم ثبت املاک را که ما دیروز گذراندیم و عمومیت دارد به طوری که اسمش همراهش بود ثبت املاک بود و نقل و انتقال هم در حکم آن است و البته اگر اسنادی که راجع است به املاک مثل اجاره آنها را بخواهند بیاورند ثبت کنند یک فوایدی برای آن کسی که ثبت می‌کند دارد برای این که اگر اختلاف پیدا کرد به محکمه نمی‌رود اگر یک کسی خودش آمد و اجاره نامه را ثبت کرد آن وقت در موقع اختلاف به محکمه نمی‌رود و مستقیما ادارهٔ ثبت اسناد ورقه اجرائیه صادر می‌کند اگر کسی خواست این استفاده را بکند که می‌کند اگر نه که می‌رود به محکمه در هر صورت جای این را بنده اینجا نمی دانم آقایان باید متوجه باشند که مواد قانون مخصوصا در بعضی جاها خیلی باید طرف دقت بشود اگر اصلاحی لازم داشته باشد در جای خودش پیشنهاد بشود والا یک مرتبه در وسط یک قانونی یک نظری پیدا بشود یک
پیشنهادی بشود آیا ممکن است بدون مطالعه قبول کرد و بعد اسباب زحمت بشود؟ در هر حال ثبت اسناد اجباری نیست ثبت املاک عمومی است اما اجاره نامه را اگر کسی خواست بیاورد ثبت کند البته مطابق قوانین ثبت می‌کنند و بهعلاوه اگر در این موضوع اصلاحی هم لازم دارد آقا رجوع بکنند به قانون ثبت املاک اگر ماده در آنجا می‌بینند عیب دارد آن را پیشنهاد بکنند ما هم موافقت می‌کنیم و آن ماده قانون را عوض می‌کنیم
عراقی – یک مرتبهٔ دیگر قرائت شود پیشنهاد آقای رفیع به شرح سابق خوانده شد
رئیس – رأی گرفته می‌شود به قابل توجه بودن پیشنهاد آقای رفیع آقایانی که قابل توجه می دانند قیام فرمایند عدهٔ کمی قیام نمودند
رئیس – قابل توجه نشد پیشنهاد آقای عدل دیگر مورد ندارد پیشنهاد آقای فیروز آبادی به این شکل خوانده شد بنده پیشنهاد می‌کنم که همان هشتاد هزار تومان که اولا پیشنهاد کمیسیون شده بود رأی گرفته شود
رئیس – آقای فیروز آبادی
فیروز آبادی – بنده عرایض خودم را یک قدری عرض کردم و حالا مختصرا عرض می‌کنم به همان نظریه که مملکت فقیر است و مردم پریشانند خوب است یک اندازه پول‌های زیاد را به مصارف عام المنفعه برسانند که عایدی که پیدا می‌شود از آنها صرف این کارها بکنند نه این که از حیب من در بیاید به جیب او برود این عایدی مملکت نیست عایدی ما این است که از مملکت خارج نشود که ممکن است زیادی این را یک کارخانه چرم سازی بیاورند که صد هزار نفر از آنها زندگی کنند هشتاد هزار تومان از این پول را به مصرف این ثبت اسناد برسانند عر ض کردم که خود این اداره عایدات کلی دارد و به عقیدهٔ بنده این اداره هیچ مخارجی ندارد به جهت این که اشخاصی که حقوق پیش نمی‌خواهند و تا یک ماه هم عایدات این اداره این قدرها می‌شود که به اجزاء بدهند به این ملاحظه بنده عقیده به هیچ چیزش ندارم ولی حالا چون می‌گویند نمی شود همین هشتاد هزار تومان را بنده کافی می دانم به جهت دوماه سه ماه تا این که بعد هم عایدات خودش می‌آید تکافو می‌کند بعد هم انشاءالله عرض کردم مجلس و وکلا می‌نشینند مابقیش را تصویب می‌کنند یک کار خانه چرم سازی می‌آورند
رئیس – آقای آقا سید یعقوب
آقا سید یعقوب – بنده توجه می‌دهم آقای فیروز آبادی را به این که یک زندگانی در این مملکت هست که حالا آقای وزیر مالیه ما حقیقتا یک قدمی برای حفظ مالیهٔ این مملکت برداشته است و همین طور هم نسبت به اقتصادیات که ملاحظه می‌فرمایید همین لایحهٔ امروز تا چه اندازه اطراف مالیهٔ ما را در واقع زنجیر کشیده است خیلی هم امیدواری هست این یک مسئله مسئلهٔ دوم این که تمام فریادها برای همان است که آقای شیروانی بیان کرند وقتی که ما امنیت مالی و جانی پیدا کردیم چرم سازی و قندسازی و غیره تماما می‌آید امنیت مالی و جانی به واسطهٔ خاطرمنبسط کرن تشکیلات امنیه است تشکیلت امنیه دو قسم اس یکی قضائی اس و یکی غیر قضایی این‌ها تماما روی تشکیلات است پول را دور نمی‌ریزند آقا جان این پول را وزارت عدلیه از وزارت مالیه قرض می‌کند و ترتیی کرده‌اند که سال به سال پول به خزانه بر می‌گردد پول را نمی‌برند به فرنگستان پول را می‌برند به ادارات مملکت و تمام مردم مشغول کار می‌شوند هم امنیت مالی و جانی تهیه می‌کنند وهم مردم کار پیدا می‌کنند و هم مردم می دانند که این ملک ملک خودشان است و هم پول بر می‌گردد به خزانه این دو مسئله سوم این که هی آقا بگوید کارخانه قند کارخانه فلان نمی‌فهمم ما
باید فشار بیاوریم به وزارت مالیه که پیشنهاد کنند یا وزارت فوائد عامه پیشنهاد کند که فلان کارخانه را وارد کنیم این که شما می‌فرمایید هشتاد هزار تومان صرف این بشود آن وقت صد وبیست هزار تومان مابقی را کارخانه می‌آورند؟ خیر س هر خرجی را که برای تشکیلات مملکت است می‌آورند اینجا ما باید موافقت کنیم اگر یک پولی را مفتی بدهند باید کاملا مخالفت کنیم ما مأموریم در اینجا پولهایی که برای تشکیلات مملکت است عبارت از امنیهٔ مملکت عبارت از عدلیه مملکت تشکیلات مملکت باید رأی بدهیم این‌ها راجع به تشکیلات مملکت است
رئیس – رأی می‌گیریم به پیشنهاد آقای فیروز آبادی آقایانی که قابل توجه می دانند قیام فرمایند (دونفر برخاستند)
رئیس – قابل توجه نشد گویا پیشنهاد آقای عدل مورد نداشته باشد
عدل – خیر
رئیس – رأی می‌گیریم به ماده اول آقایانی که تصویب می‌کنند قیام فرمایند (اکثر قیام نمودند)
رئیس – تصویب شد ماده دوم به این شکل خوانده شد ماده دوم – وزارت مالیه مکلف است مبلغی را که از بابت بقیه اعتبار ۱۳۰۶ وزارت عدلیه تا این تاریخ نپرداخته است مطابق تشخیص ومسئولیت وزیر عدلیه در هر تاریخ که تقاضا کند برای پرداخت حقوق و مخارج تشکیلات عدلیه مرکز و ولایات و ایالات بپردازد رئیس – آقای فیروز آبادی فیروز آبادی – در این ماده نوشته است که وزارت مالیه مکلف است مبلغی را که از بابت بقیهٔ اعتبار ۱۳۰۶ وزارت عدلیه نپرداخته است مطابق تشخیص و مسئولیت وزیر عدلیه در هر تاریخ که تقاضا کند برای پرداخت حقوق و مخارج تشکیلات عدلیه مرکز و ولایات و ایالات بپردازد خوب اولا این اعتباری که داده می‌شود در واقع به جهت این داده نمی‌شود که حکما همه اش خرج شود خیر یک اعتباری داده می‌شود که در موقع ضرورت این خرج بشود نه در موقع غیر ضرورت سال ۱۳۰۶ نزدیک به اتمام است و غالبا در مراکز عدلیه‌ها بعضی جاها دوماه بعضی جاها سه ماه بعضی جاها یک ماه بیشتر نیست که تشکیل شده و بنده خیال می‌کنم همان اعتباری را که آقای وزیر عدلیه گرفته‌اند نصف آن را زیاد می‌آورند گرچه ایشان یک نظر خیلی بلندی دارند در امورات مالی که اول رتبه را می‌آورند پنجاه تومان و رتبه‌های بعد را صد تومان و دویست تومان تا هفتصد و پنجاه تومان پیشنهاد یم کنند دیگر فکرنمی کنند که این مملکت گنجایش این خرجها را ندارد این جا هم نوشته است مطابق تشخیص خود وزارت عدلیه وزارت عدلیه تشخیصاتش را داده است یا بعد خواهد داد؟ اگر داده است معین کنند اگر هم بعد از این بخواهد تشخیص بدهدکه نمی‌شود هر روز هر تشخیصی را که می‌خواهد بدهد و هر کسی را که می‌خواهد رتبه‌های هشت و نه و ده و یازده بدهد و اضافه درست کند با این ترتیبات بنده مخالفم و باید هر تشخیص که تا به حال داده‌اند آن را ارائه بدهند و مطابق آن تشخیصات پول بگیرند اگر هم بعد از این بخواهند تشخیصات بدهند اسباب زحمت می‌شود و اسباب بعضی دردسرها می‌شود که برای خودشان هم مضر است نه تنها برای مملکت بلکه برای همه مضر است
رئیس – آقای یاسائی
یاسائی – اعتراضی که نمایندهٔ محترم به این ماده فرمودند از دوجهت بود یکی از جهت این که اعتباری که به وزارت عدلیه داده شده محتمل است که در سنه ۳۰۶
شاید تمامش خرج نشود و کمترخرج بشود متأسفانه ایشان حساب عرض وطول این مملکت و ایالات و ولایات و احتیاجات قضائی آن را نکرده‌اند اعتباری که ما در اوایل هذه السنه برای عدلیه تصویب کردیم در حدود ششصد و بیست هزار تومان بود تصدیق می‌فرمایید عدلیه ایران با صورت فعلی و بااشلی که تصویب فرمودید با این مبلغ ششصد هفتصد هزار تومان درست نمی‌شود به واسطهٔ تقلیل تشکیلات و صرفه جویی‌ها ممکن است این کار درست شود و با این حال شاید تا آخر سال درحدود شصت هفتاد هزار تومان کسربیاورند ولی عجالتا چون نمی‌شود تشخیص داد از این جهت وزارت عدلیه ناچار است تقاضا کند که مجلس شورای ملی اجازه بدهد بقیه اعتبار را مطابق تشخیص وزیر عدلیه بدهند چون وزارت مالیه این اشکال را می‌کند که شما در حدود یک دوازدهم بگیرید و این یک تفاوتهایی پیدا می‌کند زیرا تشکیلات وزارت عدلیه در ایالات و ولایات مستلزم یک مخارجی است که شاید یک قدری تفاوت داشته باشد یا یک دوازدهم آن اعتباری که تصویب شده چرا؟ برای این که بودجه تفصیلی از مجلس نگذشته است و اعتراضاتی که مایه کرد شاید حق داشته که قانونا اعتراض بکند و باید رفع این اعتراض را کرد به این جهت تقاضا شده است از مجلس شورای ملی وزارت مالیه اشکال نمی‌کند که من این اعتباری را که مجلس تصویب کرده است نمی‌دهم خیر می‌گویند تأمل کنید تا آخر یک مرتبه بگیرید تصدیق بفرمایید به تدریج باید خرج شود مخصوصا از عدلیه‌های ولایات یک عده شکایت می‌کنند که حقوق آنها چند ماه است داده نشده است اما این که فرمودید چرا نوشته‌اند به تشخیص وزیر عدلیه اینجا یک سوء تفاهمی فرمودید مقصود از این تشخیص وزارت عدلیه این نیست که حالا بروند رسیدگی کنند و رتبه تعیین کنند این طور نیست برای این که مطابق اختیاراتی که مجلس به ایشان داده است در آن مدت اختیارات حق داشته‌اند تشخیص بدهند و تشخیصاتشان را داده‌اند دیگر بعد نمی‌توانند تشخیصی بدهند و برخلاف قانون اساسی است مطابق قانون اساسی اشخاصی را که در مدت معینی تشخیص داده‌اند برای قضاوت و ترتیبی که معین کرده‌اند آنها قاضی رسمی هستند هر روز که نمی‌شود این کار را کرد و خود ایشان هم این نظر راندارند که بدون حکم ثانی مجلس هیچ تغییر و تبدیلی داده بشود پس مقصود از این تشخیص این است که فلان عضو حقوق انتظار خدمت بگیرد یا حقوق فلان قسمت قضایی داده شود مقصود از این تشکیلاتی است که داده‌اند و الان هست و این همه ایراداتی که فرمودید هیچ کدام وارد نیست و موجب نگرانی شما نباشد پیشنهاد هم شده است که تشخیص درحدود اختیارات باشد که بعد تقدیم می‌شود
جمعی از نمایندگان – مذاکرات کافی است
رئیس – پیشنهادها قرائت می‌شود پیشنهاد آقای محمد ولی میرزا به این مضمون قرائت شد
بنده پیشنهاد می‌کنم کلمهٔ مرکز حذف شود
رئیس – آقای محمد ولی میرزا محمد ولی میرزا
– بنده از این پیشنهاد مقصودم این نیست که رأی گرفته شود و قابل توجه بشود یا نشود مقصود عمدهٔ بنده این است که جلب توجه آقای وزیر عدلیه را راجع به اوضاع اسف بار تشکیلات عدلیه ولایات بکنم د راینجا بعضی مذاکرات می‌شود می خواهم ببینم پس از این که ما این رأی را دادیم آن اشکالی را که آقای یاسائی اظهار داشتند بین وزارت مالیه و وزارت عدلیه بوده است آیا به کلی رفع خواهد شد آیا حقوق تشکیلات ولایات به طوری که در مرکز رسیده یا می‌رسد؟ اگر مال مرکز دوماه یا سه ماه مانده باشد مال ولایات به طوری که اطلاع دارم از روز اولی که آنها را اعزام داشته‌اند تا کنون یک پول داده نشده و یک وضعیت خیلی خیلی زشتی دارد این قضیه در ولایات
و خود آقای وزیر عدلیه باید خیلی بیشتر از بنده و سایرین به این قضیه متوجه باشند و ساعی باشند که این ترتیب را رفع بکنند در صورتی که این مسئله شاید مکرر اینجا در بعضی از موارد ذکر شده است که تشکیلات ولایات رضایت بخشی است اهالی رضایت دارند از اوضاع عدلیه‌های ولایات ولی خیلی اسباب تأسف است که این وضعیات ادامه پیدا کند امروز مثلا فرض کنید در یک نقطه مثل آذربایجان یک شخص محترمی را برای ریاست استیناف اعزام داشته‌اند یک جمعی از اشخاص تهرانی که در مرکز حوزهٔ آنجا خانه ندارند از اینجا آنها را اعزام داشته‌اند تاکنون به آنها حقوق داده نشده است از بابت اعتبار موقت به آنها حقوق نرسیده است و این البته یک وضعیت خیلی بدی خواهد داشت در صورتی که این از نقطه نظر اعتراض به آقای وزیر عدلیه نیست مقصود این است که بالاخره در همین جلسه ودر همین قانونی که دارد تصویب می‌شود هر گونه اختلافی که با وزارت مالیه دارند حل بکنند این مسائل است به نظر بنده و بالاخره طوری باشد که این تشکیلاتی که داده شده است و زحماتی هم در اطرافش کشیده شده است آنها بتوانند استوار بمانند و یک قدری دل گرمتر به کارشان اشتغال داشته باشند
وزیر عدلیه – البته به طور اصطلاح معمول جراید خیلی قابل تقدیر است که آقا که نمایندهٔ ولایات هستند تشکیلات ولایات را در نظر گرفته‌اند
کازرونی – مخصوصا تبریز
وزیر عدلیه – خوب البته خوب است اما در هر حال این نکته را هم باید در نظر داشته باشند که وزارت عدلیه به تمام قسمتهای تشکیلاتش اهمیت می‌دهد البته اشخاصی را که به خراج اعزام کرده می داند که مشکلات مالیشان زیاد است ولی این که مرکز را خارج کنند نمی دانم فلسفه اش چیست؟ البته آقایان این رأی را می‌دهند که همان طوری که حقوق مرکز را می‌پردازیم به آنها هم بدهیم و با کمک آقایان این مشکلات رفع خواهد شد و آقا هم نگرانی نخواهند داشت ودیگر محتاج نخواهند بود که راجع به ولایات در یک پیشنهادی این قدر به بنده تذکر بدهند و خواهش می‌کنم لطف بفرمایند و این پیشنهادشان را پس بگیرند
کازرونی – بلی اول هم گفتند استرداد می‌کنند
شیروانی – مقصود ایشان آذربایجان بود که گفتند محمدولی میرزا – استرداد می‌کنم
رئیس – پیشنهاد آقای ضیاء به مضمون ذیل خوانده شد پیشنهاد می‌نمایم که در ماده دوم به جای عبارت تشخیص و مسئولیت وزیر عدلیه نوشته شود در حدود اختیارات وزیر عدلیه
رئیس – آقای ضیاء
ضیاء – بنده یک مطالعه کردم دیدم هیچ الزامی برای وزارت عدلیه و کمیسیون نبوده است که یک چیز تازه در این ماده ذکر بشود اختیارات وزیر عدلیه یک اختیارات وسیعی بوده است و البته منظورشان هم از این نکته این نبوده است که در حدود آن اختیارات یک عملیاتی بکنند و به جایی منتهی بشود بنابراین بنده پیشنهاد کردم به جای تشخیص و مسئولیت وزیر عدلیه که یک چیز تازه‌ای خواهد شد در قانون نوشته شود در حدود اختیاراتی که داشته‌اند
مخبر – در این باب پیشنهادهای دیگر هم شده است استدعا می‌کنم که آنها هم قرائت بشود هر کدام عبارتش بهتر باشد هم آقای وزیر موافقت می‌کنند هم بنده پیشنهادی هم آقای یاسائی دادند
رئیس – پیشنهاد آقای یاسائی به این ترتیب خوانده شد بنده پیشنهاد می‌کنم در ماده دوم این طور اصلاح شود مطابق مسئولیت و تشخیص وزیر عدلیه درمدت اختیارات ایشان
رئیس – پیشنهاد آقای فیروز آبادی (به این شکل خوانده شد)
بنده پیشنهاد می‌کنم که نوشته شود موافق تشخیص وزیر عدلیه در زمان اختیارات ایشان
مخبر – بنده تصور می‌کنم پیشنهاد آقای یاسائی بهتر منظور آقایان را تأمین می‌کند پیشنهاد آقای یاسائی را بنده قبول می‌کنم و خواهش می‌کنم آقایان هم موافقت بکنند
ضیاء – بنده موافقم
رئیس – پیشنهاد آقای مهدوی به مضمون ذیل قرائت شد
بنده پیشنهاد می‌کنم در سطر آخر ماده دوم قبل از کلمهٔ عدلیه نوشته شود ۱۳۰۶ مخبر – صحیح است مقصود هم همین است
رئیس – پیشنهاد آقای حاج میرزا مرتضی به این ترتیب قرائت شد
ماده دوم را این قسم اصلاح و پیشنهاد می‌کنم وزارت مالیه مجاز است مبلغی را که از بابت بقیه اعتبار ۱۳۰۶ وزارت عدلیه تا این تاریخ نپرداخته است در تحت مسئولیت خود مطابق قوانین موضوعه هر موق که وزیر عدلیه تقاضا کند برای پرداخت حقوق و مخارج تشکیلات عدلیهٔ مرکز و ولایات و ایالات بپردازد
رئیس – آقای حاج میرزا مرتضی
حاج میرزا مرتضی – عرض کنم که مخبر محترم و آقای وزیر معلوم شد یا عرایض بنده را اولا استماع نفرمودند یا این که خلط مبحث فرمودند بنده عرض نکردم که پول ندهند بودجه وزارت عدلیه را ندهند یا حقوق ادارات عدلیه مرکز و سایر جاها را ندهند بنده همچو عرض نکردم عرض کردم برجستگی وزارت عدلیه یعنی چه؟ وزارت عدلیه هم مثل سایر وزارتخانه‌ها است و باید وزارت مالیه همان معامله‌ای را که با سایر وزارتخانه‌ها می‌کند با وزارت عدلیه هم بکند که حقوق آنها را در تحت کنترل خودش بدهد این چه علت دارد که یک چیز سر بسته در تحت اختیار آقای وزیر عدلیه بگذارید؟ بنده شنیدم عرض کردم من شنیدم به بعضی‌ها رتبه‌هایی را که اول دادند در بین عمل رتبه‌هاشان را بالا برده‌اند به این جهت در وزارت مالیه اشکال شده و اعتراض وزارت مالیه به این جهت بوده است که وزارت عدلیه خواسته‌اند رتبه‌ها را دو مرتبه مطابق دلخواه خودشان بالا ببرند این است که بنده پیشنهاد کردم که وزارت مالیه مطابق مسئولیتی که دارد بالنسبه به بودجهٔ سایر ادارات مطابق قوانین موضوعه مال عدلیه را هم بپردازد نه این که عدلیه را یک شکل دیگر قرار بدهید البته تمام وزارتخانه‌ها باید در تمام ترتیبات شکل هم باشند در حقوق گرفتن است همه مثل هم باشند در اشل است باید همه مثل هم باشند در قانون استخدام است باید مثل هم باشند نمی دانم چرا بی جهت بودجهٔ وزارت عدلیه دربسته و مبهم به اختیار خودش باشد؟ ولی سایر وزارتخانه‌ها این طور نباشد این است که بنده پیشنهاد کردم که وزارت عدلیه هم مثل سایر وزارت خانه‌ها باشد
مخبر – عرض کنم که ایراد نمایندهٔ محترم تصور می‌کنم بیشتر به خودشان وارد باشد برای این که این امتیاز را و این اختیارات را و این تفاوت بین وزارت عدلیه و سایر وزارتخانه‌ها را مجلس شورای ملی رأی داده و تصویب کرده است و ما مخصوصا تصویب کردیم که ایشان این اختیار را داشته باشند که یک تشکیلات جدیدی بدهند ودر تحت نظر شخص ایشان اداره شود بالاخره ما یعنی خود مجلس این امتیاز را قائل شدیم و حقا هم قائل شدیم از نقطه نظر اهمیت مطلب برای این که وضعیت وزارت عدلیه اخیرا این قدرها امید بخش نبود و مجلس شورای ملی صلاح دانست یک اختیاری بدهد به ایشان
و یک امتیازی موقه قائل شد برای آن وزارتخانه حالا ایشان ایراد را ممکن است به خودشان بکنند اما این که راجع به رتبه‌ها فرمودید اختلاف در این موضوع نبوده و اگر هم بوده آن اختلاف باز به جای خودش باقی است و بالاخره باید بین وزارت عدلیه و وزارت مالیه حل شود و اگر حل نشد به مجلس شورای ملی باید مراجعه کنند و ما اینجا تفسیر می‌کنیم و مالیه صلاحیت تفسیر قانون را ندارد این جا مرجع این قبیل امور است اساس این لایحه هم که الان مورد مذاکره است بر این است که مجلس شورای ملی در قانون اختیارات ذکر کرد که باید در یک مدت معینی بودجه خودش را بیاورد به مجلس شورای ملی ودر آن مدت هم همه ماها می دانیم که ایشان مشغول تشکیلت بودند و نتوانسته‌اند بودجه شان را تهیه کنند و به مجلس بدهند فعلا وزارت مالیه مطابق قانونی که گذشته است ایراد می‌کند و می‌گوید آقا شما باید مطابق قانون بودجه تان را بیاورید تا من پول بدهم و تا نیاورده‌اید مطابق دوازدهم خواهم داد حالا شما می‌خواهید به آن اندازهٔ دوازدهم هم که به سایر وزارتخانه‌ها داده می‌شود به این‌ها داده شود این که نمی‌شود اگر شما میل دارید که این تشکیلات باقی بماند و یک سرو صورتی به خودش بگیرد و نضجی بگیرد و مرتبا حقوق آن برسد باید به این لایحه رأی بدهید والا این پیشنهاد جنابعالی قابل قبول نیست
رئیس – رأی گرفته می‌شود به قابل توجه بودن پیشنهاد آقای حاج میرزا مرتضی آقایانی که موافقند قیام فرمایند (دو سه نفر قیام نمودند)
رئیس – قابل توجه نشد پیشنهاد آقای فیروز آبادی این قسم قرائت شد
بنده پیشنهاد می‌کنم که اجزائی را که جهت ثبت اسناد استخدام می‌کنند از منتظرین خدمت و با کمتر از حقوقی که کمتر از آن ممکن نیست استخدام و انتخاب نمایند با مراعات صحت و دیانت آنها وزیر عدلیه – یک مرتبه دیگر قرائت شود به شرح فوق قرائت شد
وزیر عدلیه – بنده تصور می‌کنم اساسا قبل از توضیحات ایشان عرض کنم که خیال شان راحت باشد بنده راجع به ثبت اسناد و اعضاء آن اختیاراتی ندارم و بنابراین باید یک اشخاص با سابقه‌ای انتخاب شوند که شامل قانون استخدام باشند و رتبه‌های شان هم تا آن قدری که لازم است رتبه‌های بلندی نخواهد بود بنابراین تصور می‌کنم که دیگر ضرورتی نداشته باشد ایشان یک چنین پیشنهادی بکنند و آن هم یک قانون علیحده‌ای دارد و جایش این جا نیست فیروز آبادی – خیلی خوب وقتی قبول کردند بنده پس می‌گیرم
رئیس – رأی گرفته می‌شود به مادهٔ دوم با دو فقره اصلاحی که از طرف آقای یاسائی و آقای مهدوی شده و آقای مخبر قبول کردند آقایانی که موافقند قیام فرمایند اغلب قیام نمودند رئیس – تصویب شد مذاکرات راجع به کلیات است
جمعی از نمایندگان – مخالفی ندارد رأی بگیرید
رئیس – رأی می‌گیریم با اوراق آقایانی که تصویب می‌کنند اوراق سفید خواهند داد اخذ و استخراج آراء به عمل آمده و از ۹۲ نفر نمایندگان حاضر ۷۶ ورقه سفید و ۳ ورقه کبود تعداد شد
رئیس – عده حضار نود ودو با هفتاد وشش رأی تصویب شد
اسامی موافقین آقایان: ارباب کیخسرو- وزیری – پور تیمور – حاج علی اکبر امین – دهستانی – آقا سید حسین آقایان
جمشیدی – شریعت زاده – جلائی – مهدوی – زوار – اسفندیاری – عراقی – فومنی – مقدم – عباس میرزا – شیخ الاسلام ملایری – یاسائی – طباطبایی دیبا – ثقه الاسلامی – ثقه الاسلام بروجردی – میرزا عبدالحسین – بدر – بهار – نگهبان – فرهمن – مرتضی قلیخان بیات – ساگینیان – آقا سید یعقوب – روحی – ملک مدنی – محقق – فرمند – عمادی – میرزا عبدالله خان وثوق – بامداد – شیروانی – دکتر سنگ – عصر انقلاب – امام جمعه اهر – حیدری – احتشام زاده – میرزاحسن آیه الله زاده – پالیزی – خواجوی – آقا علی زارع – افسر – عدل – دکتر رفیع خان امین – محمد آخوند مولوی – مفتی – غلامحسین میرزا مسعود – جهانشاهی – خوئی – لیقوانی – حشمتی – اسکندری – میرزا ابراهیم خان قوام – دولتشاهی – وکیلی طباطبایی – دکتر طاهری – فرشی – افشار- میر ممتاز- نجومی – موقر- ذوالقدر- سلطان محمد خان عامری – دکتر لقمان – فهیمی – آقا سیدکاظم یزدی – ملک آرائی – ابراهیمی – محمد ولی میرزا – امیر اسدالله خان عامری
اسامی مخالفین
آقایان: دکتر مصدق – تقی زاده – ثابت
رئیس – پیشنهاد آقایان فهیمی و دولتشاهی و حاج آقا رضا رفیع قرائت می‌شود (به شرح آتی قرائت شد)
پیشنهاد می‌کنیم خبر کمیسیون بودجه راجع به ۲۰ هزار تومان اعتبار متعلق به خوزستان جزء دستور شود رفیع
رئیس – مخالفی ندارد؟
عده‌ای از نمایندگان – خیر
رئیس – ماده واحده خبر کمیسیون بودجه قرائت می‌شود (این قسم قرائت شد)
ماده واحده – وزارت مالیه مجاز است از هریک از منابع تعهد نشده ۱۳۰۶ مملکتی مبلغ ۲۰ هزار تومان برای تهیه مسکن و معاش و سایر لوازم ضروری اتباع ایران که از بصره فراری و به خوزستان پناهنده شده‌اند به مصرف برساند
مخبر – قبل از کلمهٔ تعهد نشده باید اضافه شود موجوده این قسم منابع موجوده و تعهد نشده ۱۳۰۶ رئیس – مخالفی ندارد
فیروزآبادی – بنده مخالفم
رئیس – بفرمایید فیروز آبادی – بنده نظر مخالفم در این نیست که به اتباع ایرانی که از بصره به خوزستان می‌آیند یک کمکی بشود
عده‌ای از نمایندگان – آمده‌اند
فیروز آبادی – و برای آنها زندگی تهیه شود ولی مخالفت بنده از جهت تخصیصی این مبلغ است به آنهایی که از بصره به خوزستان آمده‌اند که برای این‌ها مصرف شود حالا می‌فرمایند آمده‌اند بسیار خوب آمده باشند از سایر جاها هم آمده‌اند ومی آیند از بغداد و از جاهای دیگر و خوب نیست که این تخصیص داده شود باید به سایرین هم در این قسمت کمکی بشود والا بنده با این که به آنهایی که از بصره آمده‌اند به خوزستان چیزی داده شود مخالفتی ندارم ولی بنده معتقدم که این کار تعمیم داده شود که هر کسی از اتباع ایران چه از بصره چه از بغداد چه از خارج هیچ فرق نمی‌کند به داخل خاک ایران که می‌آیند باید به آنها کمک شود نه این که یک اعتباری ما اینجا تصویب کنیم برای یک عده بخصوص و از تهران برود بیرون و معلوم نشود آیا یکجا مصرف می‌شود بنده تا این اندازه مطلع نشوم از طرف خودم موافقت نمی‌کنم ولی اگر بدانم که چگونه به مصرف می‌رسد و به همهٔ مهاجرین می‌رسد البته بیست هزار تومان که کم است پنجاه هزار تومان هم
موافقت می‌کنم که از تهران بیرون برود و به مصرف مهاجرین برسد آن وقت بنده کاملا موافق هستم
وزیر مالیه – در یک موقعی که نمایندهٔ محترم آقای فیروز آبادی با یک مطلبی که موضوع خرج است موافقت می‌فرمایند آن هم با ابراز یک سخاوتی است که تقریبا به صورت صفرش می رساند برای این که این بیست هزار تومانی که خواسته شده است برای مساعدت با یک عده مخصوص و معدودی است از اتباع ایران که هجرت کرده‌اند به داخلهٔ ایران و الان هیچ چیزی ندارند و حضرتعالی می‌خواهید این مبلغ را تعمیم بهید برای تمام ایرانیانی که از بغداد و بصره و سایر حدود مهاجرت می‌کنند به ایارن شما ملاحظه می‌فرمایید آیا ممکن است با این بیست هزار تومان پنجاه هزار شصت هزار نفر که از خارج می‌آیند به ایران وطن خودشان همه را نگاهداری کنید؟ این یک قدری به نظر مشکل می‌آید عجالتا خوبست نماینده محترم این قدر را موافقت بفرمایند برای یک اشخاص معدودی که آمده‌اند در خوزستان الان چیزی ندارند و بیچاره‌اند از آنها دستگیری شود
جمعی از نمایندگان – مذاکرات کافی است
رئیس – پیشنهاد آقای احتشام زاده
احتشام زاده – بنده پیشنهادی نداده‌ام آن پیشنهاد راجع به دستور است
رئیس – خیر آقا راجع به این موضوع پیشنهادی داده‌اید این قسم قرائت شد پیشنهاد می‌کنم در ماده واحده قبل از عبارت مصرف نماید نوشته شود وقادر به تهیه وسائل زندگانی نیستند احتشام زاده – بنده دو پیشنهاد داده بودم یکی راجع به دستور و یکی راجع به این لایحه در این موضوع توضیحی از آقای شیروانی خواستم و جواب دادند و پیشنهاد خود را تقاضا ی استرداد کردم و یک چیزی به مقام ریاست عرض کردم ولی اشتباها آن پیشنهادی را که راجع به دستور کرده بودم به بنده مسترد داشتند
رئیس – پیشنهاد آقای دکتر طاهری به شرح آتی قرائت شد اصلاح عبارتی ذیل را پیشنهاد می‌کنم وزارت مالیه مجاز است از منابع موجوده تعهد نشده ۱۳۰۶ الخ
دکتر طاهری – اینجا نوشته شده است وزارت مالیه مجاز است از هریک از منابع موجوده تعهد نشده الی آخر در صورتی که مقصود ابن ایت ار منالع تعهد نشده الی آخر در صورتی که مقصود این است از منابع تعهد نشده یک چیزی به آنها داده شود حالا اگر چند تا منابع تعهد نشده باشد از هر کدام باید بیست هزار تومان؟ البته این مقصود نیست ولی طرز عبارت نقاط است و باید از هریک حذف شود مطلب معلوم است ولی عبارت صحیح نیست و این قسم که بنده پیشنهاد کردم بهتر است و از هریک را باید حذف کنند لازم نیست
مخبر – بنده قبول می‌کنم که از هریک حذف شود
رئیس – پیشنهاد آقای مدرس به شرح آتی قرائت شد پیشنهاد می‌کنم به عنوان تبصره نوشته شود علاوه بر مبلغ فوق یکی از املاک خالصه خوزستانی را به آنها اختصاص دهند مدرس – متأسفانه یک چیز خوبی که در مجلس مطرح می‌شود از بس که آقایان میل دارند که آن چیز که خوب است زود بگذرد به کلمهٔ اول صحبت می‌گویند مذاکرات کافی است در صورتی که ممکن است یک چیز خوبی یک مذاکرات خوب تری هم درش بشود از این جهت بنده اجازه خواستم که عرایضی بکنم بعد آقایان فرمودند مذاکرات کافی است آقا سید یعقوب مخالف نداشت مدرس – من هم موافق بودم و می‌خواستم به موافقت
صحبت بدارم آقایان از بس که عشق داشته چیز خوبی است همه گفتند کافی است لذا بنده این تبصره را پیشنهاد کردم با وجود این که می دانم خرج است لکن عقیده‌ام این استت که دولت خودش هر جوری که می داند برود درستش کند لکن می‌خواهم یک عرضی خدمت آقایان بکنم در ضمن توضیح اگر چه زیادتر از توضیح است ولی باید اجازه بدهند که عرض کنم این مسئله که امروز پیشنهاد شده است حقیقتا ما باید تبریک بگوییم به خودمان چرا؟ چون یک قسمت از ایرانیها برگشت می‌کنند به خاک خود و به وطن خودشان هر کس به خارج از ایران مسافرت کرده است دیده است در هر نقطه که برود باید گریه کند به ایران و ایرانی‌های که در آنجاها می‌بیند و ملاحظه خواهد کرد که چقدر حال آن بیچارگان بد است در آنجاها هم خیلی در زحمت هستند بنده خودم دیده‌ام از بصره تا موصل و آن صفحات و اسلامبول و شام اینجاها که رفته‌ام هرجا ایرانی را دیدم و ازاو پرسیدم چرا آمدی اینجا؟ دیدم از دست بدی ما رفته است یعنی ما با آنها خوب رفتار نکرده‌ایم آنها هم قطع علاقه کرده‌اند و رفته‌اند پی کارشان گرچه در آنجا هم در زحمت زیاد هستند حالا باید فکری کرد که آنها برگردند به خاک خودمان باید سعی کنیم و کاری کنیم که دیگر کسی نرود آنهایی هم که رفته‌اند برگردند به خاک خودشان این پیشنهادی که بنده کرده‌ام با وجودی که پیشنهاد خرج است و مناسب نیست که من پیشنهاد خرج بکنم ولی عقیدهٔ بنده براین است که اساسی است چون من آنجاها بوه‌ام و تمام را سیر کرده‌ام یک بیابانی و یک آب زیادی است دولت اگر در نظر بگیرد یک خرجی بکند یک دستجاتی که از خارج می‌آید اسباب زندگانی آنها فراهم می‌شود بدون این که زحمتی درش باشد آب است و بیابان مثلا اگر یک تلمبه را بخرند هزار تومان و یک گوشنه نهر بگذارند این هزار نفر که می‌آیند آنجا منزل کنند یک آبادی تأسیس می‌کنند و این به اقتصادیات مملکت هم کمک می‌کند بیست هزار تومان داده‌ایم یک کرور آورده‌ایم بعضی از نمایندگان – صحیح است آن وقت این‌ها همه متصل است به هم هر کس رفته است می داند متصل است به هم آن وقت بنده هم قول می‌دهم به آقایان که تا سال دیگر همین وقت ده مقابل این‌ها آمده باشند وهر کس هم می‌آید ثروت برای ما می‌آورد همان قسم که وقتی می‌روند ثروت را می‌برند صحیح است ولی نه قسمی رفتار کنند که این هزار نفر هم که آمدند بعد از ۶ ماه هزار نفر دیگر را هم بردارند و همراه خود ببرند حال مقصودم این بود که این عرض را بکنم که مسئله مهم است و باید مطلب را یک طوری برداشت کنید که این بیچاره‌هایی که آمده‌اند راحت باشند و مزاحمتی برای نشود که دیگران تأسی کنند و بیایند به ایران حالا می‌فرماید پیشنهاد خرج است قبول می‌کنید یا نمی‌کنید مسئله نیست مقصود راحتی آنها است صحیح است وزیر مالیه – به طوری که آقا اظهار فرمودند البته این نظر خوب نظری است و قابل تقدیر است ولی اگر در پیشنهاد از طرف دولت این مطلب ذکر نشده بود به این جهت بود که عملا اراضی که در خوزستان هست و اراضی خالصه است و متعلق به دولت است در آن اراضی دولت خودش می‌تواند هر کسی را منزل بدهد الان هم این اشخاصی که آمده‌اند در اراضی خالصه دولتی مسکن بهشان داده شده است ودر آن جا مشغول کارند ولی البته اگر به عنوان مالکیت و تملک زمین می‌خواستند به آنها چیزی واگذار کنند لازم بود به مجلس بیاید و از مجلس اجازه گرفته شود و راجع به این پیشنهاد نمایندهٔ محترم هم عرض کنم که ما نخواستیم قبل از این که یک تحقیقاتی کرده باشیم این کار را کرده باشیم چون در طرف خوزستان اغلب اراضی خالصه است و صورت ملکی مثل املاک جاهای دیگر ندارند یعنی آنچه که بنده شنیدم و خودم ندیدم مثل سایر نقاط دیگر ایران املاک وده و این‌ها ندارد یک اراضی بائر است و آب و نخل دارد و زراعت می‌کنند به این ترتیب ما خودمان این اشخاص را در آنجا
سکنی داده‌ایم و وسائل استفادهٔ آنها را از زمین و استفاده خود آن زمین را از آنها فراهم کرده‌ایم ولی در خصوص نظر ایشان همین نظر را هم دولت داشته است و برای این این عرض را می‌کنم که قطعا بدانند که در اصل موضوع توافق فکری کاملا موجود است و دولت هم در این نظر و این عقیده با ایشان موافق است و پیشنهاد ایشان را هم بنده حرفی ندارم که قبول کنم ولی مسئلهٔ صورت ظاهرش این می‌شود که بعد از این به موجب این تبصره ما تملک این اراضی را به یک اشخاص غیر معلومی که هنوز تحقیق نکرده‌ایم تصدیق کنیم ولی خوب است باشد تا ما مطالعات خودمان را کاملا بکنیم بعد برای تأمین این نظر و تعمیم آن یک لایحهٔ جداگانه به مجلس شورای ملی بیاوریم که این اراضی بایری که مال دولت است و خالصه است و در نقاط سرحدی مثل خوزستان و کردستان و لرستان و نقاط دیگر موجود است و همه نوع قابل استفاده است به ملکیت اشخاص واگذار شود وزراعت کنند که هم آنها استفاده کنند و هم ما استفاده کنیم و هم مملکت آباد شود یک همچو لایحه‌ای که ما آوردیم آقا هم با ما موافقت بفرمایند در آن لایحه که غالبا نسبت به این قبیل اشخاص که منظور نماینده محترم هم هست مساعدتهایی شده باشد (صحیح است)
مدرس – بسیار خوب است بنده هم استرداد می‌کنم و انتظار دارم به زودی انشاءالله الرحمن لایحه اختصاص این کار را به مجلس بیاورید وزیر مالیه – بسیار خوب چشم
رئیس – پیشنهاد آقای موقر به شرح آتی قرائت شد
بنده پیشنهاد می‌کنم به جای از بصره نوشته شود اتباع ایران که از ممالک خارجه وارد خوزستان شده‌اند الخ میرزا حسین خان
موقر – عرض کنم مطالبی را که بنده می‌خواستم به عرض مجلس مقدس برسانم همان بود که حضرت آقای مدرس اظهار فرمودند و آقای وزیر مالیه هم فرمودند که دولت موافق است اتباع ایران که در ممالک خارجه هستند جلب شوند به خاک خوزستان امروزه خوزستان دارای چندین هزار فرسخ اراضی خالصه است و هم چنین دارای شطوط و انهار زیادی است از قبیل کارون – بهمن شیر – کرکر- شطیط و کرخه و غیره اگر دولت چنانچه آقای وزیر مالیه هم اظهار فرمودند تصمیمی اتخاذ کنند که یک لایحه‌ای تقدیم مجلس شورای ملی نمایند از برای تقسیم اراضی خالصه ما بین اشخاص بومی و هم چنین اتباع ایران که در خاک خارجه هستند و امروزه حیران و سرگردان و بلا تکلیف هستند البته اسباب تشویق کاملی نسبت به اتباع ایران که در ممالک خارجه هستند خواهد شد و مجددا از آنجا به وطن خودشان مراجعت می‌کنند و مشغول آبادی و عمران مملکت ایران می‌شوند امروزه که تأسیس راه آهن مملکتی درجریان افتاده است و از خوزستان شروع می‌شود بنده عقیده مندم که اول هم دولت باید مصروف آبادی و عمران خوزستان شود وسائل هم کاملاموجود است چه می‌خواهیم زمین می‌خواهیم و آب آب و زمین هم به اندازهٔ درخوزستان موجود است و متعلق به دولت است در هیچ نقطه‌ای از ایران به آن اندازه موجود نیست ولی به اندازه‌ای که امروز خوزستان خراب است هیچ نقطهٔ ایران خراب نیست خرابی خوزستان هم از دوجهت بوده است یکی به واسطهٔ قلت نفوس دیگری به واسطه این که سدهای قدیم شکسته و به حال مخروبه گی باقیمانده است اما بعد از آن که جلب اتباع ایران که در ممالک خارجه هستند شد آن وقت وسائل بستن سد کارون و سایر سدهای خوزستان که از هزاران سال قبل موجود بوده فراهم خواهد شد خوزستان امروز فوق العاده محتاج است به این که طرف توجه تامه دولت واقع شود از همان جهاتی که عرض کردم و از این جهت مستدعی
هستم که هم مجلس مقدس شورای ملی و هم هیئت محترم دولت توجه تام و تمامی د رآبادی خوزستان بفرمایند چون وسیله موجود است و به سهولت و آسانی در اندک زمانی معمور و آباد خواهد شد واز آبادی خوزستان سایر نقاط مملکت هم استفاده کامل خواهند برد
مخبر – البته آقای موقر نماینده محترم از موقع استفاده کردند و راجع به اهمیت خوزستان و لزوم بعضی اصلاحات در آن جا اظهاراتی فرمودند که در آنها البته لازم است دولت یک توجهاتی بکند مخصوصا در قسمت خوزستان و صحرای ترکمان و بلوچستان این‌ها یک نقاطی هست همانطور که آقای وزیر مالیه اشاره فرمودند و وعده دادند باید یک قانونی نوشته شود که آب و اراضی به اشخاص داده شود که اسباب راحتی اتباع ایارن فراهم و مملکت آباد شود ولی چیزی که هست تصدیق بفرمایید این بیست هزار تومان برای تمام این کارها ارزش ندارد این فقط برای یک عده مخصوصی است که از بصره به خوزستان آمده‌اند و در تحت یک مضیقه‌ها و فشارهایی بوده‌اند و حالا دولت و ملت ایارن می‌خواهد نشان بدهد که اگر اتباع من در خارجه هستند و در تحت فشارند اگر به مملکت خودشان مراجعت کنند با آنها کمک و مساعدت خواهیم کرد که راحت باشند مجلس شورای ملی هم به دنیا این اعلان را می‌کند وخوب است عجالتا موافقت بفرمایند که این لایحهٔ جزئی بگذرد البته آنها هم به موقع خودش عملی خواهد شد
موقر – بنده نسبت به خرج بیست هزار تومان کاملا موافق بودم (صدای زنگ رئیس)
موقر – بنده مسترد کردم
رئیس – پیشنهاد آقای امامی به شرح آتی قرائت شد بنده پیشنهاد می‌کنم به جای بصره بین النهرین نوشته شود
امامی – بنده تصور می‌کنم این پیشنهاد محتاج به توضیح زیادی نباشد برای این که معلوم نیست این اشخاصی که آمده‌اند فقط از بصره آمده باشند ممکن است از سایر جاهای بین النهرین هم آمده باشند در هرصورت اگر در ماده بصرهٔ تنها نوشته شود ممکن است بعد دچار اشکال شود از این جهت بنده پیشنهاد کردم نوشته شود از بین النهرین رئیس – آقای حاج آقا رضا رفیع حاج آقا رضا رفیع – بنده خیلی تشکر می‌کنم از نمایندهٔ محترم که به طور مختصر توضیح دادند و این لایحه به قدری خوب لایحه ایست که همه می‌خواهند در این موضوع حرف بزنند و نظریات خودشان را بگویند ولی دولت عجالتا این لایحه را پیشنهاد کرده است فقط برای کسانی که از بصره آمده‌اند و از بین النهرین انشاءالله وقتی چندین هزار نفر می‌آیند دولت هم صد هزار تومان پیشنهاد می‌کند و انشاءالله می‌گذرد ولی این بیست هزار تومان برای عدهٔ مخصوصی است که از بصره آمده‌اند به خوزستان و دولت هم صلاح دانسته است این پیشنهاد را به مجلس تقدیم کند مجلس هم تصویب می‌کند این دیگر این قدر حرف ندارد
امامی – در توضیح بنده سوء تفاهمی شده است اجازه می‌فرمایید؟
رئیس – رأی می‌گیریم به پیشنهاد آقای امامی آقایانی که قابل توجه می دانند قیام فرمایند (دو سه نفر قیام نمودند)
رئیس – قابل توجه نشد پیشنهاد آقای فیروز آبادی به شرح ذیل قرائت شد بنده پیشنهاد آقای احتشام زاده را قبول می‌کنم و ثانیا خوانده شود
فیروز آبادی – پیشنهاد آقای احتشام زاده خیلی خوب پیشنهادی است و باید معین کرد که اگر محتاج باشند
والا اشخاصی که محتاج نباشند مراعات لازم ندارند و از آن جایی که بنده ترسیدم مستحقین محرم بمانند و به غیر مستحق داده شود مثل غالب امورات خود مرکز به این ملاحظه بنده این پیشنهاد را کردم که این وجه تخصیص داده شود به اشخاصی که قادر به تهیه وسائل زندگانی و امرار معاش خودشان نیستند
رئیس – آقای آقا سید یعقوب
آقا سید یعقوب – عرض کنم خدمت سرکار که در یک موقعی که مجلس شورای ملی و دولت صلاح دانسته‌اند این کار را بکنند نباید این قدر اسباب اشکال تولید کرد به عقیدهٔ بنده در یک موردی که مجلس شورای ملی موافقت کامل دارد باید شما هم موافقت بفرمایید به عقیدهٔ بنده یکی از ستاره‌های درخشان دورهٔ ششم مجلس شورای ملی همین کار است و حالا حضرت عالی دارید به قدری خاکستر روی این ستاره درخشان می‌ریزید که دارید دفنش می‌کنید و نابودش می‌کنید و منهدم می‌کنید این که نمی‌شود آقا جان چندین هزار نفر از محترمین ایران که در بصره بوده‌اند به یک مناسباتی آمده‌اند به وطن خودشان در زیر پرچم مقدس شیر وخورشید و می‌خواهند زندگانی کنند دیگر این حرفها یعنی چه؟ حالا آقا می‌گویند اگر که گدا هستند یک چیزی داده شود به آنها خیلی غریب است والله آخر این‌ها که گدا نیستند که دست شان را دراز کنند آقا یعنی چه این اشخاص محترم آمده‌اند زیر بیرق وطن خودشان زیر بیرق شیر وخورشید دیگر این پیشنهادات یعنی چه بگذارید مردم راحت باشند این‌ها مردمان محترم هستند گدا که نیستند که بگویند محضا لله یک چیزی بهشان بدهید این که معنی ندارد
آقا کازرونی – حالا با مردم دعوا داری؟ عجب است
آقا سید یعقوب – خیر آقا این اشخاص محترم هم وطن ما هستند مهمان ما هستند آبروی مردم را که نباید ریخت
کازرونی – حالا چرا خودت را می‌کشی؟
رئیس – رأی می‌گیریم به پیشنهاد آقای فیروز آبادی آقایانی که تصویب می‌کنند قیام فرمایند دوسه نفر برخاستند
رئیس – قابل توجه نشد رأی گرفته می‌شود به ماده واحده با ورقه به ضمیمه موجوده قبل از تعهد آقایان موافقین اوراق سفید خواهند داد اخذ و استخراج آراء به عمل آمده و ۸۴ ورقه سفید تعداد شد
رئیس – عده حضار ۸۹ با ۸۴ رأی تصویب شد اسامی رأی دهندگان
آقایان: حاج علی اکبر امین – حاج میرزا مرتضی – حیدری – خواجوی – ملک آرائی – مرتضی قلیخان – بیات – روحی – احتشام زاده – دکتر سنگ – اسفندیاری – میرزا عبدالله خان وثوق – جلائی – شیروانی – ملک مدنی – غلامحسین میرزا مسعود – کلالی – سید یعقوب شیخ الاسلام ملایری – بهار – بدر- ثقه الاسلامی – محمد آخوند – بهبهانی – کازرونی – امام جمعه اهر – عمادی – فرمند – مقدم – بامداد- سید محمد تقی طبا – موقر- میرزا عبدالحسین – عباس میرزا سید حسین آقایان – یاسائی – عراقی – طباطبایی دیبا – شریعت زاده – جمشیدی – دهستانی – افسر – فومنی – نجومی – مهدوی – ملک ایرج پور تیمور- صالحی – وزیری – معتضد استر آبادی – وکیلی طباطبائی – زوار- معظمی – میرزا حسن آیه الله زاده خراسانی – محمد ولی میرزا سید جواد محقق – لیقوانی – ساکینیان – خوئی – مولوی – امیر اسدالله خان عامری – آقا علی زارع – ابراهیمی – دکتر رفیع خان امین – میر ممتاز – پالیزی – سلطان محمد خان عامری – حاج میرزا آقا فرشی – ذوالقدر- سید ابراهیم ضیاء – اسکندری – افشار – جهانشاهی – دکتر مصدق – تقی زاده – حشمتی – دکتر لقمان – فهیمی – سید کاظم یزدی – دکتر هادی طاهری
میرزا حسن خان فرهمند – دولتشاهی – نگهبان – آقا زاده – سبزواری – حاج آقا رضا رفیع –
بعضی از نمایندگان - ختم جلسه
رئیس – مخالفی ندارد (گفتند خیر)
(مجلس نیم ساعت بعد از ظهر ختم شد)
قانون
اعتبار دویست هزارتومان برای مصارف تشکیلات ادارات ثبت اسناد و اجازه
پرداخت بقیه اعتبارات ۱۳۰۶ وزارت عدلیه
مصوب ۲۲ بهمن ماه ۱۳۰۶ شمسی
ماده اول – وزارت مالیه مجاز است مبلغ دویست هزار تومان برای مصارف تشکیلات ادارات ثبت اسناد و املاک مملکتی اعم از حقوق و سایر مخارج از محل اعتبارات تعهد نشده ۱۳۰۶ و عواید عمومی ۱۳۰۷ به مرور تأسیس تشکیلات ثبت اسناد به وزارت عدلیه به عنوان قرض کارسازی داشته و ترتیب استرداد وجه مزبور را طوری بدهد که هر مبلغ مساعده‌ای که در یک سال داده شده در ظرف دو سال بعد به اقساط متساویه مسترد گردد وزارت عدلیه مکلف است بودجه کل مخارج اداره ثبت را شش ماه بعد از شروع اجرای این قانون به وزارت مالیه تسلیم نماید
تبصره – عایدات ثبت اسناد در درجه اول برای مخارج تشکیلات ادارات ثبت مملکتی تخصیص و بودجه آن از محل همان عایدات پرداخت خواهد شد و اضافه عایدات آن صرف توسعه تشکیلات قضائی مملکت می‌شود ماده دوم – وزارت مالیه مکلف است مبلغی را که از بابت بقیه اعتبار ۱۳۰۶ وزارت عدلیه تا این تاریخ پرداخته است مطابق مسئولیت و تشخیص وزیر عدلیه در مدت اختیارات ایشان در هر تاریخ که تقاضا کنند برای نپرداخت حقوق و مخارج تشکیلات هزار و سیصد و شش عدلیه مرکز وولایات بپردازد
این قانون که مشتمل بر دو ماده است در جلسه بیست و دوم بهمن ماه یک هزار و سیصد و شش شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید
رئیس مجلس شورای ملی – حسین پیرنیا
قانون
بیست هزار تومان اعتبار برای اعاشهٔ اتباع ایران که از بصره
به خوزستان آمده‌اند
مصوب ۲۲ بهمن ماه ۱۲۰۶
مادهٔ واحده – وزارت مالیه مجاز است از هریک از منابع موجوده و تعهد نشده ۱۳۰۶ مملکتی مبلغ بیست هزار تومان برای تهیه سکنی و معاش و سایر لوازم ضروری اتباع ایران که از بصره به خوزستان آمده‌اند مصرف نماید
این قانون که مشتمل بریک ماده است در جلسهٔ بیست ودوم بهمن ماه یک هزار و سیصد و شش شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید
رئیس مجلس شورای ملی حسین پیرنیا