محبت خــوبان بیدل شیرازی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| بهر نثار مقدم او غیر جان نبود | وان نیز قابل قدم دلستان نبود |
| تنها ز غصه دل این ناتوان خون نبود | یکدل به سینه از ستمش در امان نبود |
| ای کاش تیر غمزۀ او در کمان نبود | یا بود جز دلم دیگر نشان نبود |
| ای کاشکی نشان ز گل و گلستان نبود | یا خود بهار را دگر از پی خزان نبود |
| گل گشت باغ خوش ولی از جور باغبان | آسوده بلبلی است که در گلستان نبود |
| گفتم عنان دل ندهم بعد ازین به کس | دیدم چو روی دوست بدستم عنان نبود |
| هوشم ربود از نگهی آن دو چشم مست | چون آمدم بهوش دلی در میان نبود |
| آن دل که از محبت خوبان کناره داشت | در لجه ای فتاد که آنرا کران نبود |
| گویند دل به آن بت نامهربان مده | وقتی دلم ربود که نا مهربان نبود |
| آنرا که داد جان و غم دلستان گرفت | مقصود ازین معامله سود و زیان نبود |
| گر در بهای بوسه ای از لعل خویشتن | جان میگرفت از من مسکین گران نبود |
| گفتم رخش ببینم و از شوق جان دهم | آندم رسید بر سر بیدل که جان نبود |
در ویکی‌پدیا موجود است:
M rastgar ۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۶:۴۶ (UTC)