قانون موافقتنامه همکاری جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری لبنان
| مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری بیست و سوم | تصمیم‌های مجلس | اساسنامه‌های مصوب مجلس شورای ملی |
| نمایندگان مجلس شورای ملی دوره قانونگذاری بیست و سوم |
قانون موافقتنامه همکاری جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری لبنان – مصوب ۲۸ خرداد ۱۳۵۳ مجلس شورای ملی و ۱۳ خرداد ۱۳۵۳ مجلس سنا – این قانون در تاریخ ۵ تیر ۱۳۵۳ به توشیح محمدرضا شاه پهلوی رسید.[۱]
ماده واحده - موافقتنامه همکاری جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری لبنان مشتمل بر یک مقدمه و ۹ ماده که در تاریخ ۱۸ آذر‌ماه ۱۳۵۲ (۹ دسامبر ۱۹۷۳) بین نمایندگان مختار دو دولت در تهران به امضاء رسیده است، تصویب و اجازه مبادله اسناد تصویب آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز دوشنبه ۱۳۵۳٫۳.۱۳، در جلسه روز سه‌شنبه بیست‌و هشتم خرداد ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و سه شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی - عبدالله ریاضی
موافقتنامه همکاری جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری لبنان
با توجه به مناسبات دوستانه بین دو کشور، با ملاحظه اهمیت جهانگردی برای دو کشور، هم در عرصه اقتصادی و هم به عنوان عامل تفاهم میان مردم‌با ارزیابی رشد کنونی جهانگردی در دو کشورشان و بهره‌برداری مؤثرتر از منابع بالقوه جهانگردی، با تصمیم به ثمر رساندن هر چه بیشتر این همکاری‌در حد امکان، با الهام از روح ناشی از توصیه‌های "کنفرانس ملل متحد در مورد جهانگردی و مسافرتهای بین‌المللی" منعقد در رم، از تاریخ ۲۱ اوت تا ۵سپتامبر ۱۹۶۳، و همچنین توصیه‌های "اتحادیه بین‌المللی سازمانهای رسمی جهانگردی".
بر آن چه ذیلاً می‌آید توافق می‌کنند:
ماده ۱ - طرفین عالیه متعاهدین متفقند بر این که کلیه تدابیر لازم را برای پیشبرد و تشدید مبادلات جهانگردی بین دو کشور و تشویق جهانگردان عازم‌از کشورهای ثالث را به کار برند. بدین منظور، دو دولت توجه خاص به تسهیل تشریفات مسافرت، همکاری در عرصه مواصلات، تبلیغات و انتشارات‌مشترک جهانگردی، مبادله اطلاعات و مددهای فنی متقابل مبذول خواهند داشت.
ماده ۲ - یک کمیسیون مختلط که از این پس به نام "کمیسیون" شناخته خواهد شد مأمور مطالعه و به کار بردن تدابیری که مفید به حال تحقق یافتن‌منظورهای تعیین شده باشد، تشکیل خواهد شد.
هیأت هر یک از دو کشور مأمور در کمیسیون مزبور تحت ریاست سرپرست مسئول سازمان رسمی جهانگردی یا نماینده او قرار خواهد داشت.
کمیسیون می‌تواند، در صورتی که مسائل مندرج در برنامه کارش ایجاب کند، از نمایندگان دستگاه‌های ذینفع دیگر تقاضای همکاری نماید.
ماده ۳ - کمیسیون لااقل سالی یک بار تشکیل جلسه خواهد داد. کمیسیون می‌تواند در صورت ضرورت، جلسات فوق‌العاده‌ای با توافق رؤسای هیأتها‌تشکیل دهد.
اجلاسیه‌های کمیسیون به طور متناوب در هر یک از دو کشور در تاریخی که متفقاً توسط رؤسای هیأتها تعیین شده باشد برگزار خواهد شد. ریاست‌اجلاسیه را رییس کمیسیون کشور میزبان عهده‌دار خواهد بود. هیأت کشوری که اجلاسیه در آن برگزار می‌شود مسئولیت و مخارج دبیرخانه را به عهده‌خواهد داشت.
ماده ۴ - زبان رسمی کمیسیون فرانسه خواهد بود.
ماده ۵ - کمیسیون برنامه کار خود و همچنین ترتیب تقدم مسائل قابل طرح را تنظیم خواهد کرد. تدابیری که از طرف کمیسیون اختیار شود پس از‌تصویب مقامات ذیصلاح دو کشور به موقع اجرا گذاشته خواهد شد.
ماده ۶ - رؤسای هیأتها از تدابیر متخذه برای اجرای مصوبات کمیسیون خود را مطلع خواهند کرد.
ماده ۷ - در صورتی که کشورهای دیگری که دارای همان گونه مصالح ناحیه‌ای و ملی باشند تمایل خود را اظهار کنند، می‌توانند اجازه یابند به این‌موافقتنامه، به شرط تصویب قبلی دو دولت ملحق گردند.
ماده ۸ - موافقتنامه کنونی برای مدت یک سال، از تاریخی که به موقع اجرا درآید، اعتبار دارد.
جز در صورت اعراض یکی از دو دولت یا اخطار پیشین شش‌ماهه، موافقتنامه کنونی با تراضی ضمنی هر بار برای مدت یک سال تجدید خواهد شد.
ماده ۹ - موافقتنامه کنونی از لحظه‌ای که دو دولت مراتب اتمام تشریفات لازم برای تصویب آن را متقابلاً به یکدیگر اطلاع دهند، به موقع اجرا در‌خواهد آمد.
تهران - به تاریخ ۱۸ آذر ماه ۱۳۵۲ برابر ۹ دسامبر ۱۹۷۳
از طرف دولت جمهوری لبنان -- از طرف دولت شاهنشاهی ایران
وزیر جهانگردی لبنان -- سرپرست سازمان جلب سیاحان
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و نه ماده منضم به قانون موافقتنامه همکاری جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری لبنان‌می‌باشد.
رییس مجلس شورای ملی - عبدالله ریاضی
منبع
- ↑ مجلس شورای ملی مجموعه قوانین دوره قانونگذاری بیست و سوم - ۹ شهریور ۱۳۵۰ تا ۱۶ شهریور ۱۳۵۴ - جلد دوازدهم - ص. ۶۰۷۸