قانون موافقتنامه همکاریهای فنی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت ایالات متحده آمریکا
| مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری بیست و چهارم | تصمیم‌های مجلس | برنامه عمرانی پنجم ۱۳۵۲ - ۱۳۵۶ |
| نمایندگان مجلس شورای ملی دوره قانونگذاری بیست و چهارم |
قانون موافقتنامه همکاریهای فنی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت ایالات متحده آمریکا - مصوب ۱۳۵۴٫۱۱٫۱۵
ماده واحده - موافقتنامه همکاریهای فنی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت ایالات متحده آمریکا مشتمل بر یک مقدمه و نه ماده که در تاریخ ۱۳اسفند ۱۳۵۳ (چهارم مارس ۱۹۷۵) به امضای نمایندگان مختار دو دولت در واشنگتن رسیده است تصویب و اجازه مبادله اسناد تصویب آن داده‌می‌شود.
تبصره - مزایا و مصونیتهای مذکور در بند ب ماده ۵ موافقتنامه همکاریهای فنی ایران و آمریکا در هر حال از حدود مقررات مندرج در آیین‌نامه مزایا‌و معافیت‌های کارشناسان خارجی مصوب ۲۳ تیر ماه ۱۳۴۵ کمیسیونهای دارایی مجلسین تجاوز نخواهد کرد.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و یک تبصره و متن موافقتنامه ضمیمه آن پس از تصویب مجلس شورای ملی در جلسه روز یکشنبه ۱۶ آذر ماه ۱۳۵۴ در‌جلسه روز چهارشنبه پانزدهم بهمن ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و چهار شمسی به تصویب مجلس سنا رسید.
رییس مجلس سنا - جعفر شریف‌امامی
[z]موافقتنامه همکاریهای فنی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت ایلات متحده آمریکا دولت شاهنشاهی ایران، و دولت ایالات متحده آمریکا، با آرزوی توسعه و تحکیم روابط دوستانه فیمابین، با تأیید علایق متقابل در گسترش همکاریهای اقتصادی میان دو کشور، با اعتقاد به اهمیت همکاریهای فنی برای توسعه روابط اقتصادی، و تمایل به ایجاد مناسبترین شرایط برای گسترش همکاری فنی.
بشرح زیر توافق نمودند :
ماده ۱ - طرفین متعاهدین گسترش همکاریهای فنی را، بر اساس احترام متقابل به اصل حاکمیت و عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر، تقبل می‌نمایند.
ماده ۲ - همکاری فنی مندرج در ماده ۱ شامل فعالیتهای وسیع و متنوع اقتصادی از جمله صنعت، کشاورزی، امور اجتماعی و توسعه زیربنایی خواهد‌بود.
این همکاری می‌تواند به صورت خدمات فنی، آموزشی و خدمات مشاورین و عرضه مواد و تسهیلات مربوط برای اجرای طرحهای مشترک به نحوی‌که مورد موافقت طرفین متعاهدین واقع شود ارائه گردد.
ماده ۳ - طرفین متعاهدین به منظور تسهیل در اجرای موافقتنامه حاضر ترتیبات اداری، سازمانی و کارمندی را که متقابلاً مورد توافق طرفین باشد اتخاذ‌خواهند نمود.
ماده ۴ - طرفین متعاهدین یا وزارتخانه‌ها و یا سازمانهای مربوط آنان می‌توانند به منظور اجرای همکاریهای فنی مندرج در ماده ۲ قراردادهای خاص‌منعقد نمایند.
ماده ۵ - قراردادهای اجرایی مشروح در ماده ۴ منجمله حاوی شرایط متعارف زیر خواهد بود.
الف - پیش پرداخت هزینه‌های مربوط به همکاری فنی مشروح در ماده ۲ به نحوی که متقابلاً مورد توافق قرار گرفته باشند شامل هزینه‌های توسعه‌طرح، برنامه اجرایی، تأمین کارکنان، امور اداری، اختتام طرح.
ب - مزایا و مصونیتهای احتمالی کارکنانی که در قلمرو هر یک از طرفین متعاهدین برای اجرای اینگونه همکاریهای فنی منصوب گردیده‌اند.
ج - دعاوی ناشی از این همکاریهای فنی.
ماده ۶ - در صورت درخواست هر یک از طرفین متعاهدین، نمایندگان دو طرف به منظور بررسی تحقق هدفهای این موافقتنامه و مذاکره جهت حل‌مسائل مربوط با یک دیگر ملاقات خواهند کرد.
ماده ۷ - موافقتنامه حاضر در مورد قراردادها و معاملات مربوط بفروش وسایل دفاعی و خدمات مربوط از جانب دولت ایالات متحده به دولت‌شاهنشاهی ایران جاری نخواهد بود.
ماده ۸ - موافقتنامه حاضر از تاریخ مبادله یادداشتهای مربوط به تأیید مراتب فوق بین طرفین متعاهدین قوت قانونی خواهد یافت.
۹ - موافقتنامه حاضر از تاریخی که قوت اجرایی خواهد یافت به مدت ۵ سال معتبر خواهد بود و با توافق متقابل قابل تجدید نظر و تمدید می‌باشد.
این موافقتنامه را می‌توان در هر موقع ۶ ماه پس از اخطار کتبی قبلی از جانب هر یک از طرفین فسخ نمود. موافقتنامه حاضر در تاریخ چهارم مارس۱۹۷۵ در دو نسخه اصلی در واشنگتن تنظیم گردید و هر دو نسخه متساویاً معتبر می‌باشند.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران از طرف دولت ایالات متحده آمریکا موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و نه ماده منظم به قانون موافقتنامه همکاریهای فنی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت ایالات متحده آمریکا‌می‌باشد .
رییس مجلس سنا - جعفر شریف امامی