قانون مربوط به اجازه استخدام عده‌ای پزشک و دندانپزشک و غیره برای تاسیسات درمانی شهرستانها و دهستانها
| مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری نوزدهم | تصمیم‌های مجلس | برنامه عمرانی دوم |
| نمایندگان مجلس شورای ملی دوره قانونگذاری نوزدهم |
قانون مربوط به اجازه استخدام عده‌ای پزشک و دندانپزشک و غیره برای تاسیسات درمانی شهرستانها و دهستانها - مصوب ۱۲ آبان ۱۳۳۶ مجلس شورای ملی و ۲۳ آذر ۱۳۳۶ مجلس سنا
ماده واحده - به وزارت بهداری اجازه داده می‌شود برای تأسیس و توسعه مؤسسات درمانی و بهداشتی شهرستانها و بخشها و دهستانهای کشور و‌نیز تکمیل کادر پرسنلی مؤسسات مربوطه در حدود اعتبار موجود در بودجه خود پزشک - دامپزشک - داروساز - بهدار - ماما - مهندس ساختمان و‌بهداشت - دو نفر کتابدار - متخصص برای بنگاه پاستور - تکنیسین رادیولوژی - پرستار - مایه‌کوب - کمک پرستار - راننده - رختشوی - آشپز -باغبان در صورت احتیاج و طبق مقررات قوانین مربوطه استخدام نماید. استخدام جدید فقط برای شهرستانها و بخشها و دهستانها (به استثنای شهرستان تهران و حومه) خواهد بود که در آن محلها خدمت نمایند.
تبصره ۱ - در استخدام پرستار - کمک پرستار - مایه‌کوب در صورت تساوی شرایط و در استخدام راننده - رختشوی - آشپز - باغبان منحصراً از‌داوطلبان مقیم هر محل استفاده خواهد شد.
تبصره ۲ - کسانی که مطابق این قانون استخدام و به محل اعزام می‌شوند مکلفند لااقل سه سال در همان محل خدمت نمایند.
تبصره ۳ - کسانی که از طرف وزارت بهداری با عناوین فوق به کار گماشته شده‌اند در صورتی که به خارج از مرکز اعزام شوند مشمول این قانون‌می‌شوند.
قانون فوق که مشتمل بر ماده واحده و سه تبصره است در جلسه یکشنبه دوازدهم آبان ماه یک هزار و سیصد و سی و شش به تصویب مجلس شورای‌ملی رسید.
نایب رئیس مجلس شورای ملی - امان‌الله اردلان
قانون بالا در جلسه ۱۳۳۶٫۹٫۲۳ به تصویب مجلس سنا رسیده است.