قانون حق‌الارض و حق‌الما طواحین اربابی واقعه در اراضی خالصه دولتی
قانون حق‌الارض و حق‌الماء طواحین اربابی واقعه در اراضی خالصه دولتی مصوب ۳۰ جوزا ۱۳۰۱ شمسی
ماده اول - از عایدات خالص طواحینی که در اراضی اربابی واقع شده و با آب خالصه کار می‌کند یک عشر بابت حق‌الماء دریافت می‌شود. ماده دوم - از عایدات خلاص طواحینی که در اراضی خالصه بنا شده و با آب اربابی گردش می‌کند یک عشر بابت حق‌الارض دریافت می‌شود. ماده سوم - از عایدات خالص طواحینی که در اراضی خالصه بنا شده و با آب خالصه کار می‌کند یک عشر بابت حق‌الارض و یک عشر بابت‌حق‌الماء دریافت می‌شود. ماده چهارم - در مواردی که دولت مالک تمام آب یا اراضی طاحونه نباشد به نسبت سهمی که مالک است حق‌الارض و حق‌الماء مطابق مواد فوق‌دریافت می‌شود. ماده پنجم - عایدات خالص عبارت است از کلیه عایدات طاحونه پس از وضع صدی چهل از بابت مخارج از هر قبیل. ماده ششم - مقصود از آب و زمین خالصه که در مواد فوق ذکر شده‌است آب و زمینی است که در تصرف دولت باشد و خالصجات انتقالی را که درحکم املاک اربابی است و همچنین طاحونه‌هایی را که با آب نهرهای اربابی منشقه از رودخانه‌ها کار می‌کند شامل نمی‌شود. ماده هفتم - وزیر مالیه مأمور اجرای این قانون است.