قانون اصلاح قانون تعیین حدود آبهای ساحلی و منطقه نظارت ایران مصوب تیر ماه ۱۳۱۳
| مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری نوزدهم | تصمیم‌های مجلس | برنامه عمرانی دوم |
| نمایندگان مجلس شورای ملی دوره قانونگذاری نوزدهم |
قانون اصلاح قانون تعیین حدود آبهای ساحلی و منطقه نظارت ایران مصوب تیر ماه ۱۳۱۳ - مصوب ۲۲ فروردین ۱۳۳۸ مجلس شورای ملی و ۱۳ دی ۱۳۳۷ مجلس سنا
ماده ۱ - حق حاکمیت ایران در خارج قلمرو خشکی ایران و آبهای داخلی شامل منطقه‌ای از دریاها متصل به سواحل ایران که دریای ساحلی نامیده‌می‌شود می‌باشد. ماده ۲ - حق حاکمیت مزبور شامل فضای هوایی فوق دریای ساحلی و کف و زیر کف دریای ساحلی نیز می‌باشد.
ماده ۳ - عرض دریای ساحلی ایران از خط مبداء آبهای مزبور ۱۲ (دوازده) میل دریایی است و خط مبداء را دولت با رعایت قواعد مسلم حقوق‌بین‌المللی عمومی تعیین خواهد کرد. تبصره - میل دریایی مساوی با ۱۸۵۲ متر است.
ماده ۴ - در مواردی که سواحل ایران مجاور یا مقابل سواحل کشور دیگری باشد اگر به ترتیب دیگری بین طرفین توافق نشده باشد حد فاصله بین‌آبهای ساحلی ایران و آن کشور خط منصفی است که کلیه نقاط آن از نزدیکترین نقاط خطوط مبداء طرف به یک فاصله باشد.
ماده ۵ - هر جزیره متعلقه به ایران اعم از این که داخل دریای ساحلی ایران یا خارج از آن باشد دارای دریای ساحلی مخصوص به خود طبق این‌قانون می‌باشد جزایری که به فاصله کمتر از ۱۲ میل دریایی از هم واقعند مجموعاً در حکم جزیره واحدی بوده و حد دریای ساحلی آن از جزایری‌محسوب می‌گردد که نسبت به مرکز مجمع‌الجزایر از همه دورترند.
ماده ۶ - آبهای واقع بین ساحل کشور و خط مبداء و همچنین آبهای واقع بین جزایر متعلق به ایران که فاصله آنها از یکدیگر از ۱۲ میل دریایی تجاوزنکند آبهای داخلی کشور محسوب می‌گردد.
ماده ۷ - حق صید و سایر حقوقی که ایران در ماوراء دریای ساحلی خود دارد به اعتبار خود باقی است.
ماده ۸ - موادی از قانون مصوب ۲۴ تیر ماه ۱۳۱۳ و سایر قوانین که با این قانون مغایرت دارد در قسمتی که مغایر است ملغی‌الاثر می‌باشد.
قانون فوق که مشتمل بر هشت ماده و یک تبصره است پس از تصویب مجلس سنا در جلسه یکشنبه بیست و دوم فروردین ماه یک هزار و سیصد وسی و هشت به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی - رضا حکمت
قانون بالا در جلسه ۱۳۳۷٫۱۰٫۱۳ به تصویب مجلس سنا رسیده است.