قانون اجازه مبادله عهدنامه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۳۴ مودت بین کشور شاهنشاهی ایران و کشور هاشمی اردن
| مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری هجدهم | تصمیم‌های مجلس | قوانین و قراردادهای بین‌المللی مصوب مجلس شورای ملی |
| نمایندگان مجلس شورای ملی دوره قانونگذاری پانزدهم |
قانون اجازه مبادله عهدنامه مودت بین کشور شاهنشاهی ایران و کشور هاشمی اردن - مصوب ۱۴ اردیبهشت ماه ۱۳۳۴
ماده واحده - مجلس شورای ملی عهدنامه مودت بین کشور شاهنشاهی ایران و کشور هاشمی اردن را که مشتمل بر یک مقدمه و هفت ماده‌می‌باشد و در تاریخ ۲۵ آبان ماه ۱۳۲۸ در تهران به امضاء رسیده تصویب و اجازه مبادله نسخ صحه شده آنها را به دولت می‌دهد این قانون که مشتمل بر ماده واحده و متن عهدنامه ضمیمه‌است در جلسه چهاردهم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و سی و چهار به تصویب مجلس‌شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی - رضا حکمت
قانون بالا در جلسه شنبه ۳۰ اردیبهشت ماه ۱۳۳۴ به تصویب مجلس سنا رسیده‌است.
متن عهدنامه مودت بین کشور شاهنشاهی ایران و کشور هاشمی اردن
اعلیحضرت همایون محمدرضا پهلوی شاهنشاه ایران
و
اعلیحضرت ملک عبدالله‌بن‌الحسین پادشاه کشور هاشمی اردن
نظر به علاقه‌ای که به تقویت روابط مودت موجوده بین ایران و کشور هاشمی اردن دارند و برای تشریک مساعی بین دو کشور به منظور ایجاد و توسعه‌روابط بین‌المللی بر اساس صلح و عدالت و با توجه به اصول منشور ملل متحد تصمیم به انعقاد عهدنامه مودت گرفتند و برای این مقصود نمایندگان‌مختار خود را به شرح زیر معین نمودند:
از طرف اعلیحضرت همایون شاهنشاه محمدرضا پهلوی شاهنشاه ایران
جناب آقای علی اصغر حکمت وزیر امور خارجه.
و از طرف ملک عبدالله‌بن‌الحسین پادشاه کشور هاشمی اردن
جناب آقای محمدالشریقی پاشا وزیرالدوله وزیر مختار و نماینده فوق‌العاده.
مشارالیهما پس از مبادله اختیارنامه‌های خود که صحیح بود راجع به مواد زیر موافقت حاصل نمودند:
ماده ۱ - صلح و دوستی دائمی بین کشور شاهنشاهی ایران و کشور هاشمی اردن و همچنین بین اتباع دو کشور برقرار خواهد بود.
ماده ۲ - طرفین معظمین متعاهدین موافقت دارند که روابط سیاسی و کنسولی را بین خود طبق اصول و معمول حقوق عمومی بین‌المللی برقرار نمایندو هر یک از طرفین نمایندگان سیاسی و کنسولی طرف دیگر را مطابق اصول حقوق عمومی بین‌المللی و بر اساس معامله متقابله از معامله‌ای که نسبت‌به نمایندگان سیاسی و کنسولی دول کامله‌الوداد معمول است برخوردار گرداند.
ماده ۳ - طرفین معظمین متعاهدین موافقت دارند که در آینده روابط کنسولی بازرگانی - گمرکی - فرهنگی - تعاون قضایی - استرداد مجرمین وهمچنین شرایط اقامت و مسافرت اتباع خود را در خاک یکدیگر مطابق اصول حقوق بین‌المللی و بر اساس تساوی کامل و معامله متقابله به موجب‌قراردادهای مخصوصی تنظیم نمایند.
ماده ۴ - طرفین معظمین متعاهدین موافقت دارند که کلیه اختلافاتی را که ممکن است بین آنها واقع شود و در مدت مناسبی از مجرای سیاسی معمولی‌دوستانه حل نگردد به وسائل مسالمت‌آمیز تصفیه نمایند و هر یک از طرفین این حق را برای خود محفوظ می‌دارد که قرار خاصی راجع به طرز عملی که‌به نظر آن مرجع است صادر کند و نیز موافقت دارند که با رعایت مقررات مذکور چنانچه حق قضاوت را برای دیوان بین‌المللی دادگستری قائل باشندعنداللزوم در موارد کلیه اختلافات مذکور در ماده ۱۳۶ اساسنامه دیوان نامبرده به آن دیوان مراجعه نمایند.
ماده ۵ - طرفین معظمین متعاهدین موافقت دارند که در این عهدنامه به هیچ وجه موضوعی وجود ندارد که به حقوق و تعهداتی که یکی از دو طرف به‌موجب اصول منشور ملل متحد یا اصول پیمان اتحادیه اعراب در حال حاضر عهده‌دار است یا در آینده عهده‌دار خواهد بود لطمه وارد آورد.
ماده ۶ - این عهدنامه (که به دو زبان فارسی و عربی نوشته شده) در اسرع اوقات ممکنه به تصویب خواهد رسید و پس از مبادله اسناد مصوبه فوراً به‌موقع اجرا گذارده خواهد شد.
ماده ۷ - این عهدنامه به تاریخ ۲۴ محرم‌الحرام ۱۳۶۹ قمری هجری مطابق با ۱۶ نوامبر ۱۹۴۹ میلادی و ۲۵ آبان ماه ۱۳۲۸ شمسی هجری در دو نسخه‌فارسی و عربی که هر دو دارای درجه اعتبار مساوی است نوشته شد.
اجازه مبادله عهدنامه مودت بین کشور شاهنشاهی ایران و کشور هاشمی اردن مشتمل بر هفت ماده به شرح فوق در جلسه پنجشنبه چهاردهم‌اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و سی و چهار داده شده‌است.
رییس مجلس شورای ملی - رضا حکمت
قانون اجازه الحاق دولت ایران به پیمان همکاری متقابل منعقده بین دولتین عراق و ترکیه
قانون اجازه الحاق دولت ایران به پیمان همکاری متقابل منعقده بین دولتین عراق و ترکیه - مصوب ۳۰ مهر ماه ۱۳۴۴
ماده واحده - الحاق دولت ایران به پیمان همکاری متقابل مورخ بیست و چهارم فوریه ۱۹۵۵ منعقد بین دولت پادشاهی عراق و دولت جمهوری‌ترکیه مشتمل بر هشت ماده که دولت انگلستان در تاریخ چهارم آوریل ۱۹۵۵ و دولت پاکستان در تاریخ بیست و سوم سپتامبر ۱۹۵۵ به آن ملحق‌شده‌اند تصویب می‌شود.
قانون اجازه الحاق دولت ایران به پیمان همکاری متقابل منعقد بین دولتین عراق و ترکیه مشتمل بر ماده واحده و یک مقدمه و هشت ماده در جلسه‌یکشنبه سی‌ام مهر ماه یک هزار و سیصد و سی و چهار به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی - رضا حکمت
قانون بالا در جلسه چهارشنبه ۲۶ مهر ماه ۱۳۳۴ به تصویب مجلس سنا رسیده‌است.
متن پیمان همکاری متقابل بین ترکیه و عراق
متن پیمان همکاری متقابل بین ترکیه و عراق
نظر به این که روابط دوستانه و برادرانه موجود بین عراق و ترکیه پیوسته در حال توسعه‌است و به منظور تکمیل عهدنامه دوستی و حسن جوار منعقدبین اعلیحضرت پادشاه عراق و حضرت رییس جمهور ترکیه که در تاریخ ۲۹ مارس ۱۹۴۶ در آنکارا به امضاء رسیده‌است و به موجب آن طرفین تصدیق‌نموده‌اند که صلح و امنیت بین دو کشور تفکیک‌ناپذیر از صلح و امنیت جهانی و به خصوص ملل خاورمیانه بوده و این امر اساس سیاست خارجی آنهارا تشکیل می‌دهد.
نظر به این که ماده ۱۱ عهدنامه دفاع مشترک و همکاری اقتصادی بین دولتهای جامعه عرب حاکی است که هیچ ماده از آن معاهده به هیچ نحو طوری‌طرح‌ریزی یا انتخاب نشده که تأثیری در حقوق و تعهدات طرفین به مناسب امضای منشور ملل متحد داشته باشد.
و با اعتراف به مسئولیت‌های بزرگی که از لحاظ عضویت در سازمان ملل متحد به منظور استقرار صلح و امنیت در ناحیه خاورمیانه برای آنها ایجاد شده‌و انجام اقدامات مقرر در ماده ۵۱ منظور ملل متحد را به عهده آنها گذاشته‌است لزوم انعقاد یک پیمانی که هدف‌های بالا را تأمین کند تشخیص داده وبرای این منظور نمایندگان مختار خود را به ترتیب ذیل معین کرده‌اند:
اعلیحضرت فیصل دوم پادشاه عراق.
جناب آقای الفریق نوری‌السعید نخست‌وزیر.
جناب آقای برهان‌الدین‌باش‌اعیان کفیل وزارت امور خارجه.
حضرت جلال بایار ریاست جمهوری ترکیه.
جناب آقای عدنان مندرس نخست‌وزیر.
جناب آقای پروفسور فؤاد کوپرلو وزیر امور خارجه.
نمایندگان مزبور پس از مبادله اعتبارنامه‌های خود که آنها را صحیح و معتبر یافتند در مراتب ذیل موافقت حاصل کردند:
ماده ۱ - طرفین معظمین متعاهدین برای امنیت و دفاع مطابق ماده ۵۱ منشور ملل متحد تشریک مساعی خواهند نمود. اقداماتی که برای عملی ساختن‌این تشریک مساعی درباره آنها موافقت می‌کنند ممکن است موضوع موافقتنامه‌های خاصی قرار گیرد.
ماده ۲ - برای تحقق و اجرای تشریک مساعی پیش‌بینی شده در ماده ۱ مقامات صلاحیت‌دار طرفین متعاهدتین معظمتین اقداماتی را که می‌بایست به‌محض این که پیمان فعلی به مرحله اجرا درآید تعیین خواهند نمود.
ماده ۳ - طرفین متعاهدتین معظمتین متعهد می‌شوند که از هر گونه دخالت در امور داخلی یکدیگر خودداری کنند و هر گونه اختلاف فیمابین را با روش‌مسالمت‌آمیز بر طبق منشور ملل متحد حل نمایند.
ماده ۴ - طرفین متعاهدتین معظمتین اعلام می‌دارند که مقررات این پیمان با هیچ یک از تعهدات بین‌المللی ناشی از قرارداد هر یک از طرفین با دولت یادول ثالثی مغایرت نداشته و نمی‌تواند از تعهدات بین‌المللی مذکور بکاهد و یا ناقض آنها محسوب شود.
طرفین متعاهدتین معظمتین متعهد می‌شوند که‌هیچگونه تعهد بین‌المللی که منافی با پیمان فعلی باشد قبول نکنند.
ماده ۵ - این پیمان برای الحاق هر یک از دول اتحادیه عرب یا هر یک از کشورهای دیگری که به امنیت و صلح این ناحیه علاقمند هستند و طرفین‌متعاهدتین معظمتین آن کشور را به رسمیت کامل شناخته باشند باز خواهد بود.
الحاق از تاریخی رسمیت دارد که سند الحاق به وزارت امور خارجه عراق تسلیم شده باشد.
هر دولت عضو که به پیمان فعلی ملحق شود می‌تواند بر طبق ماده ۱ با یک یا چند دولت عضو پیمان قراردادهای خاص منعقد سازد. مقامات‌صلاحیت‌دار دول مزبور بر طبق ماده ۲ اقدامات لازمه را تعیین خواهند کرد و به محض آن که اقدامات مزبور به تصویب دول مربوطه رسید قابل اجراخواهد شد.
ماده ۶ - همین که حداقل چهار دولت به عضویت این پیمان در آمدند شورایی مرکب از وزرای دول مزبور تشکیل خواهد شد که در حدود مقاصد این‌پیمان کار کند. شوری آیین کار خود را تنظیم خواهد کرد.
ماده ۷ - این پیمان برای مدت پنج سال قابل اجرا است و برای پنج سال دیگر قابل تجدید است هر یک از اعضاء پیمان شش ماه قبل از انقضاء ادوارمذکور در بالا ممکن است کتباً تمایل خود را به خارج شدن از پیمان به اعضای دیگر اطلاع دهد در چنین صورت پیمان برای اعضای دیگر معتبرمی‌ماند.
ماده ۸ - این پیمان به وسیله طرفین متعاهدین به تصویب خواهد رسید اسناد تصویب هر چه زودتر در آنکارا مبادله خواهد شد و از تاریخ مبادله اسنادتصویب به مرحله اجرا در می‌آید.
برای گواهی مراتب بالا نمایندگان مختار مذکور این پیمان را به عربی - ترکی و انگلیسی امضاء نموده‌اند هر سه متن متساویاً معتبر هستند و در صورت‌پیدایش اختلاف متن انگلیسی مرجع خواهد بود. تهیه شده در دو نسخه در بغداد دومین روز رجب ۱۳۷۴ هجری مطابق بیست و چهارم روز فوریه۱۹۵۵.
(امضاء شده) نوری‌السعید. (امضاء شده) عدنان مندرس.
از طرف اعلیحضرت پادشاه عراق از طرف ریاست جمهوری ترکیه.
(امضاء شده) برهان‌الدین‌باش‌اعیان. (امضاء شده) فؤاد کوپرلو.
از طرف اعلیحضرت پادشاه عراق. از طرف ریاست جمهوری ترکیه.
بغداد ۲۴ فوریه ۱۹۵۵.
اجازه الحاق دولت ایران به پیمان همکاری متقابل منعقد بین دولتین عراق و ترکیه مشتمل بر یک مقدمه و هشت ماده به شرح فوق در جلسه یکشنبه‌سی‌ام مهر ماه یک هزار و سیصد و سی و چهار داده شده‌است.
رییس مجلس شورای ملی - رضا حکمت