تفاوت میان نسخه‌های «سروده ای ایران»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اصلاح فاصلهٔ مجازی)
خط ۵: خط ۵:
 
| قبلی = [[روز نجات آذربایجان]]
 
| قبلی = [[روز نجات آذربایجان]]
 
| بعدی = [[درگاه:محمدرضا شاه پهلوی|درگاه محمدرضا شاه پهلوی]]
 
| بعدی = [[درگاه:محمدرضا شاه پهلوی|درگاه محمدرضا شاه پهلوی]]
| یادداشت = این آهنگ سرود ملی ایران نیست. همه کسانی که کوشش می کنند این آهنگ را به جای سرود ملی به ایرانیان بفروشند، برآنند که حافظه تاریخی مردم ایران را از دوران شکوهمند مشروطه و ایران نوین پاک کنند.  
+
| یادداشت = این آهنگ سرود ملی ایران نیست. همه کسانی که کوشش می‌کنند این آهنگ را به جای سرود ملی به ایرانیان بفروشند، برآنند که حافظه تاریخی مردم ایران را از دوران شکوهمند مشروطه و ایران نوین پاک کنند.  
 
}}
 
}}
  
 
{{ شنیدن
 
{{ شنیدن
 
| نام پرونده = EY IRAN gholamHossein banan Version - 1958.ogg
 
| نام پرونده = EY IRAN gholamHossein banan Version - 1958.ogg
| عنوان      = سروده ای ایران
+
| عنوان      = سروده‌ای ایران
| توصیف      = سروده ای ایران خواننده غلامحسین بنان برنامه گلها
+
| توصیف      = سروده‌ای ایران خواننده غلامحسین بنان برنامه گلها
 
}}
 
}}
 +
[[پرونده:EyIranMusicCompositionHistory2015.JPG|thumb|left|200px|تاریخچه آهنگ ای ایران]]
 +
'''سروده‌ای ایران،''' آهنگی علیه اشغال ایران به وسیله ارتش بریتانیا و شوروی است. این قطعه را [[پدیدآورنده:روح‌الله خالقی|روح‌الله خالقی]] در سال ۱۳۲۳ در مایه دشتی بر روی چامه‌ای از [[پدیدآورنده:حسین گل‌گلاب|دکتر حسین گل‌گلاب]] ساخت. ویژگی چامه "ای ایران" آن است که نزدیک به همه‌ی واژگان آن به زبان پارسی است و تنها چهار واژه‌ی تازی "فدا"، "دُر"، "دُوْر" و "نور" بکار رفته است. نخستین اجرای این سردوه نایاب است. اجراهای دیگر به سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۲ به برنامه گلها برمی‌گردد که غلامحسین بنان این سروده را خواند. در سال ۱۳۵۰ نیز اُپرای راديویی این سروده‌ای ایران با همکاري ارکستر بزرگ راديو تلويزيون ملی ايران با رهبری فرهاد فخرالدینی و خوانندگی اسفندیار قره‌باغی انجام گرفت. زیباترین اجرای "سروده‌ای ایران" با صدای دلنشین زنده‌یاد بنان است. دو اجرای دیگر از این اثر نیز یکی با صدای حسین سرشار و دیگری با صدای رشید وطن‌دوست موجود است.
  
'''سروده ای ایران،''' آهنگی انقلابی علیه اشغال ایران به وسیله ارتش بریتانیا و شوروی است. این قطعه را [[پدیدآورنده:روح‌الله خالقی|روح‌الله خالقی]] در سال ۱۳۲۳ در مایه دشتی بر روی چامه‌ای از [[پدیدآورنده:حسین گل‌گلاب|دکتر حسین گل‌گلاب]] ساخت. ویژگی چامه "ای ایران" آن است که نزدیک به همه‌ی واژگان آن به زبان پارسی است و تنها چهار واژه‌ی تازی "فدا"، "دُر"، "دُوْر" و "نور" بکار رفته است. نخستین اجرای این سردوه نایاب است. اجراهای دیگر به سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۲ به برنامه گلها برمی‌گردد که غلامحسین بنان این سروده را خواند. در سال ۱۳۵۰ نیز اُپرای راديویی این سروده ای ایران با همکاري ارکستر بزرگ راديو تلويزيون ملی ايران با رهبری فرهاد فخرالدینی و خوانندگی اسفندیار قره‌باغی انجام گرفت. زیباترین اجرای "سروده ای ایران" با صدای دلنشین زنده‌یاد بنان است. دو اجرای دیگر از این اثر نیز یکی با صدای حسین سرشار و دیگری با صدای رشید وطن‌دوست موجود است.
+
در سالروز پنجاهمین سالگرد درگذشت روح الله خالقی، گلنوش خالقی درباره‌ای ایران گفتگویی با بی بی سی انجام داد و تاریخچه‌ای درباره ساختن آهنگ ای ایران گفت  گلنوش ابراز داشت که همه افسانه هایی که درباره « ای ایران » نوشته اند دروغی بیش نیست. گلنوش افزود که پدرش روح الله خالقی هیچگاه برآن نبود که سرود ملی نوینی برای ایران بنویسد بلکه به سبب گفتگو و شرط بندی که با یکی از همکارانش به نام « لطف الله مفخم پایان » داشت، خواست نشان بدهد که حتی آهنگی در دستگاه دشتی که نوای آن به غم‌انگیز بودن شناخته شده است می‌تواند شادی‌آور باشد. بدین سان بر چامه‌ « ای ایران » حسین گل‌گلاب، اثری در مایه دشتی ولی آهنگین نوشت. [http://www.payvand.com/news/15/nov/1086.html ای ایران و پنجاهمین سالگرد درگذشت روح الله خالقی]
  
دکتر حسین گل گلاب در درازای [[اشغال ایران به وسیله ارتش بریتانیا و شوروی]] در سال ۱۳۲۳ روزی در راه انجمن موسیقی ملی در خیابان هدایت (محله ولی‌آباد) بود، وی  می‌گوید "هنگامی که سربازان روسی، انگلیسی و آمریکایی ایران را اشغال کرده بودند (جنگ بین‌الملل دوم) در سال ۱۳۲۳ یک روز از خیابان هدایت (در سعدی شمالی) رد می‌شدم و دیدم  که یک سرباز انگلیسی با یک افسر ایرانی بگو مگو می کند و کشیده‌ای به گوش افسر ایرانی زد" و این دل بسیار گل گلاب را بدرد می‌آورد. نواب صفا از قول گل گلاب می‌گوید "وقتی به انجمن رسیدم، خالقی مرا دید و پرسید چرا ناراحتی؟ قضیه کتک خوردن افسری از سرباز بیگانه را بازگو کردم. خالقی هم خیلی متاثر شد. این انگیزه‌ای شد که آهنگی بسازد و من شعرش را تهیه کنم. حاصل‌آن همکاری، سروده ای ایران ای مرز پرگهر است که در تقویت روحیهٔ ایرانیان در آن دوران تاثرانگیز خیلی لازم بود"
+
شوربختانه افسانه‌ای برای ایرانیان گفته شده است که آهنگ ای ایران، سرود ملی ایران است. به ویژه از سوی چپی‌ها پروپاگاندای گسترده‌ای شد که هر کجا که ایرانیان گردهم آیند آهنگ ای ایران به عنوان سرود ملی ایران خوانده شود. آرمان این افسانه‌سازی‌ها این بود و هست که ایرانیان تنها سرود ملی کشورشان را از یاد ببرند و از فرهنگ و تمدن و تاریخ خود هر چه بیشتر دورشوند. بدین روی همه ایرانیان میهن‌پرست می باید هر کجا که زیر پرچم سه رنگ شیر و خورشید نشان ایران گرد هم می‌آیند، سرود ملی ایران را بخوانند و تا زمانی که شاه ایران در کشور نیست، بخش دوم سرود ملی ایران یعنی سرود پرچم خوانده شود.
  
"سروده ای ایران" در ۲۷ مهر سال ۱۳۲۳ در تالار دبستان نظامی دانشکده افسری کنونی در خیابان استانبول دو شب پشت سر هم نواخته شد و در همان روز و همان نشست به سبب ساختار انقلابی و ضد اشغال به وسیله ارتش بیگانه و هماهنگی آن با رخدادهای روزانه و وضعیت اندوه‌بار مردم ایران چنان در دل شنوندگان جای گرفت که در آن روز سه بار نواخته شد و هر بار شور و هیجانی را در همگان برانگیخت. روح‌الله خالقی در کتابش نوشته‌است.«همین تاثیرگذاری سبب شد تا وزیر فرهنگ وقت هئیت نوازندگان را به مرکز پخش صدا دعوت کرد  تا صفحه‌ای از آن ضبط و همه روزه از رادیو تهران پخش شود.»  <ref>خالقی، روح‌الله. سرگذشت موسیقی ایران (جلد سوم به همراه خلاصهٔ جلد اول و دوم)، به کوشش ساسان سپنتا، تهران: مؤسسهٔ فرهنگی-هنری ماهور، ۱۳۷۷، ISBN 964-6409-17-2</ref>
+
"سروده‌ای ایران" در ۲۷ مهر سال ۱۳۲۳ در تالار دبستان نظامی دانشکده افسری کنونی در خیابان استانبول دو شب پشت سر هم نواخته شد و در همان روز و همان نشست به سبب ساختار آن که کشور ایران را به چامه می کشد در روزهای اشغال از سوی ارتش بیگانه و هماهنگی آن با رخدادهای روزانه و بدبختی و اندوه‌ مردم ایران چنان در دل شنوندگان جای گرفت که در آن روز سه بار نواخته شد و هر بار شور و هیجانی را در همگان برانگیخت. روح‌الله خالقی در کتابش نوشته‌است.
  
روح‌الله خالقی  چندی بعد و زیر تاثیر سروده "ای ایران" و سروده‌های دیگری پس از اشغال استان آذربایجان به وسیله ارتش روسیه شوروی و مزدوران حزب دموکرات آذربایجان با شعری از گل‌گلاب به نام '''[[سروده آذربایجان]]''' ساخت.
+
روح‌الله خالقی  پس از چندی زیر تاثیر سروده "ای ایران" پس از اشغال استان آذربایجان از سوی ارتش روسیه شوروی و مزدوران حزب دموکرات آذربایجان با چامه‌ای از حسین گل‌گلاب آهنگ دیگری به نام '''[[سروده آذربایجان]]''' ساخت.
  
چامه‌‌ی ای ایران:
+
چامه‌ی « ای ایران »:
  
 
{{شعر}}
 
{{شعر}}

نسخهٔ ‏۷ دسامبر ۲۰۱۵، ساعت ۲۲:۵۲

روز نجات آذربایجان سرود ملی ایران

اشغال ایران به وسیله ارتش بریتانیا و شوروی

درگاه محمدرضا شاه پهلوی
این آهنگ سرود ملی ایران نیست. همه کسانی که کوشش می‌کنند این آهنگ را به جای سرود ملی به ایرانیان بفروشند، برآنند که حافظه تاریخی مردم ایران را از دوران شکوهمند مشروطه و ایران نوین پاک کنند.


سروده‌ای ایران خواننده غلامحسین بنان برنامه گلها

آیا مشکلی با شنیدن این پرونده دارید؟ راهنمای رسانه را ببینید.
تاریخچه آهنگ ای ایران

سروده‌ای ایران، آهنگی علیه اشغال ایران به وسیله ارتش بریتانیا و شوروی است. این قطعه را روح‌الله خالقی در سال ۱۳۲۳ در مایه دشتی بر روی چامه‌ای از دکتر حسین گل‌گلاب ساخت. ویژگی چامه "ای ایران" آن است که نزدیک به همه‌ی واژگان آن به زبان پارسی است و تنها چهار واژه‌ی تازی "فدا"، "دُر"، "دُوْر" و "نور" بکار رفته است. نخستین اجرای این سردوه نایاب است. اجراهای دیگر به سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۲ به برنامه گلها برمی‌گردد که غلامحسین بنان این سروده را خواند. در سال ۱۳۵۰ نیز اُپرای راديویی این سروده‌ای ایران با همکاري ارکستر بزرگ راديو تلويزيون ملی ايران با رهبری فرهاد فخرالدینی و خوانندگی اسفندیار قره‌باغی انجام گرفت. زیباترین اجرای "سروده‌ای ایران" با صدای دلنشین زنده‌یاد بنان است. دو اجرای دیگر از این اثر نیز یکی با صدای حسین سرشار و دیگری با صدای رشید وطن‌دوست موجود است.

در سالروز پنجاهمین سالگرد درگذشت روح الله خالقی، گلنوش خالقی درباره‌ای ایران گفتگویی با بی بی سی انجام داد و تاریخچه‌ای درباره ساختن آهنگ ای ایران گفت گلنوش ابراز داشت که همه افسانه هایی که درباره « ای ایران » نوشته اند دروغی بیش نیست. گلنوش افزود که پدرش روح الله خالقی هیچگاه برآن نبود که سرود ملی نوینی برای ایران بنویسد بلکه به سبب گفتگو و شرط بندی که با یکی از همکارانش به نام « لطف الله مفخم پایان » داشت، خواست نشان بدهد که حتی آهنگی در دستگاه دشتی که نوای آن به غم‌انگیز بودن شناخته شده است می‌تواند شادی‌آور باشد. بدین سان بر چامه‌ « ای ایران » حسین گل‌گلاب، اثری در مایه دشتی ولی آهنگین نوشت. ای ایران و پنجاهمین سالگرد درگذشت روح الله خالقی

شوربختانه افسانه‌ای برای ایرانیان گفته شده است که آهنگ ای ایران، سرود ملی ایران است. به ویژه از سوی چپی‌ها پروپاگاندای گسترده‌ای شد که هر کجا که ایرانیان گردهم آیند آهنگ ای ایران به عنوان سرود ملی ایران خوانده شود. آرمان این افسانه‌سازی‌ها این بود و هست که ایرانیان تنها سرود ملی کشورشان را از یاد ببرند و از فرهنگ و تمدن و تاریخ خود هر چه بیشتر دورشوند. بدین روی همه ایرانیان میهن‌پرست می باید هر کجا که زیر پرچم سه رنگ شیر و خورشید نشان ایران گرد هم می‌آیند، سرود ملی ایران را بخوانند و تا زمانی که شاه ایران در کشور نیست، بخش دوم سرود ملی ایران یعنی سرود پرچم خوانده شود.

"سروده‌ای ایران" در ۲۷ مهر سال ۱۳۲۳ در تالار دبستان نظامی دانشکده افسری کنونی در خیابان استانبول دو شب پشت سر هم نواخته شد و در همان روز و همان نشست به سبب ساختار آن که کشور ایران را به چامه می کشد در روزهای اشغال از سوی ارتش بیگانه و هماهنگی آن با رخدادهای روزانه و بدبختی و اندوه‌ مردم ایران چنان در دل شنوندگان جای گرفت که در آن روز سه بار نواخته شد و هر بار شور و هیجانی را در همگان برانگیخت. روح‌الله خالقی در کتابش نوشته‌است.

روح‌الله خالقی پس از چندی زیر تاثیر سروده "ای ایران" پس از اشغال استان آذربایجان از سوی ارتش روسیه شوروی و مزدوران حزب دموکرات آذربایجان با چامه‌ای از حسین گل‌گلاب آهنگ دیگری به نام سروده آذربایجان ساخت.

چامه‌ی « ای ایران »:

ای ایران ای مرز پرگُهر ای خاکت سرچشمه‌ی هنر
دور از تو اندیشه‌ی بَدان پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن ار تو سنگ خاره‌ای من آهنم جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون، شد پیشه‌ام دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو، کِی ارزشی دارد این جان ما پاینده باد خاک ایران ما
سنگ کوهت درّ و گوهر است خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کِی برون کنم بَرگو بی مهرِ تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان به‌پاست نورِ ایزدی همیشه رهنمای ماست
مهر تو چون، شد پیشه‌ام دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو، کِی ارزشی دارد این جان ما پاینده باد خاک ایران ما
ایران ای خرّم بهشت من روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم جز مهرت در دل نپرورم
از آب و خاک و مهرِ تو سرشته شد گِلم مهر اگر برون رود تهی شود دلم
مهر تو چون، شد پیشه‌ام دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو کِی ارزشی دارد این جان ما پاینده باد خاک ایران ما

منبع